Μία ροκ συγγραφέας θα απαντούσα αν μου ζητούσαν να περιγράψω με δύο λέξεις τη Σώτη Τριανταφύλλου. Και όχι διότι πρόκειται για μία συγγραφέα που εμφανίζεται ενίοτε σε ροκ μουσικές σκηνές της Αθήνας ή της Νέας Υόρκης για να ερμηνεύσει ροκ επιτυχίες που τόσο συχνά έχει μνημονεύσει σε πολλά από τα βιβλία της. Αν και θα μπορούσε, θα της ταίριαζε να έπαιρνε το μικρόφωνο, μέσα στο ημίφως ενός μικρού υπόγειου μπαρ, και να μας τραγουδούσε τις ροκ επιτυχίες που την έχουν σημαδέψει. Έχω σκεφτεί και το αντίστοιχο ντύσιμο: τζιν παντελόνι με ένα μαύρο, μακό μπλουζάκι. Για εμένα η Σώτη Τριανταφύλλου είναι μία ροκ συγγραφέας διότι η μουσική ροκ εν ρολ κυριαρχεί στα μυθιστορήματα της, οι ήρωες τους την αγαπούν και την τραγουδούν. Ήρωες συνήθως νεαροί και νεαρές που παθιάζονται με τη μουσική ροκ, αναζητούν το σεξ και τον έρωτα, καταφεύγουν ενίοτε στα ναρκωτικά, ζουν στα όρια τους, αναζητούν την ευδαιμονία.
Διάβασα για πρώτη φορά βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου στα μέσα/τέλη της δεκαετίας του ’90, μετά από παρότρυνση μίας συμφοιτήτριας μου. Πρέπει να ήταν το “Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης” ή το “Αύριο, μία άλλη χώρα”, δεν θυμάμαι ποιο από τα δύο διάβασα με άφθονη “λαιμαργία” πρώτο αλλά θυμάμαι πως με είχαν εντυπωσιάσει. Ξεκινώντας από τους τίτλους: Ποια πόλη, ποια είναι η άκρη της και γιατί πρέπει να είναι ένα Σαββατόβραδο; Αλλά, και το “Αύριο, μία άλλη χώρα” με παρακινούσε να το διαβάσω διότι ο τίτλος μου φαίνονταν τόσο ευφάνταστος που κάποια στιγμή τον “έκλεψα” – την έμπνευση της Σώτης Τριανταφύλλου -για να γράψω ένα κείμενο πολιτικού περιεχομένου σε περιφερειακή εφημερίδα. Αλλά και το περιεχόμενο τους, η ιστορία, η αφήγηση με συνεπήραν και με ενθουσίασαν. Οι περιπέτειες νέων ανθρώπων στη μητρόπολη του Νέου Κόσμου, στη Νέα Υόρκη αλλά, κυρίως, ο τρόπος που η συγγραφέας τις αφηγήθηκε, σαν να ήταν η ίδια που τις έζησε (ίσως και να ήταν) με είχαν τότε συναρπάσει. Κάθε φορά που διαβάζω και πάλι το “Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης” νιώθω σαν να βρίσκομαι εγώ στη Νέα Υόρκη και να έχω ζήσει τέτοιους έρωτες, φιλίες, απογοητεύσεις. Το σκηνικό ήταν διαφορετικό στο μυθιστόρημα “Αύριο, μια άλλη χώρα”. Τόπος δράσης η Αθήνα στη δεκαετία του ’60 και πρωταγωνιστές παιδιά των οποίων οι ζωές ανατρέπονται από τις κοινωνικό/πολιτικές εξελίξεις της εποχής. Κάθε φορά που επιστρέφω στα βιβλία της, επιβεβαιώνω μέσα μου τον χαρακτηρισμό: μία ροκ συγγραφέας.
Η Σώτη Τριανταφύλλου έχει γράψει πολλά βιβλία. Για ενήλικες, για παιδιά (“Μιλώντας με την Αλίκη για την φιλοσοφία και το νόημα της ζωής”), μυθιστορήματα, αφηγήματα, δοκίμια, ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Καταγράφει τις ιστορίες καθημερινών ανθρώπων που προσπαθούν να ζήσουν “εκστατικά ευτυχισμένοι” (αγαπημένη έκφραση της συγγραφέως) τουλάχιστον όσο τους το επιτρέπει η καθημερινότητα. Διαδραματίζονται κυρίως στις ΗΠΑ αλλά και στην Αθήνα. Πέρα όμως από τη μουσική ροκ, τη Σώτη Τριανταφύλλου δεν έχει πάψει να την ενδιαφέρει και η ιστορία, τα πολιτικά πρόσωπα που σημάδεψαν την παγκόσμια ιστορία. Δεν περιορίζεται αν και παραμένει διαχρονικά μία ροκ συγγραφέας. Στο πρόσφατο βιβλίο της “Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο” η μυθιστορία και η ιστορία της Αγγλίας του 17ου αιώνα μπολιάζονται δίνοντας ένα όμορφο αποτέλεσμα. Αλλά, και στο “Εργοστάσιο των μολυβιών”,το πιο φορτισμένο πολιτικά μυθιστόρημα της, σημαντικά πρόσωπα της ιστορίας έχουν λόγο και δράση στην πλοκή. Ταυτόχρονα με τη λογοτεχνία, όμως, αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά για θέματα της επικαιρότητας.
Στο εξώφυλλο του τελευταίου της βιβλίου “Λος Άντζελες, οδηγώντας στη Νότια Καλιφόρνια” εικονίζεται η ίδια να ατενίζει τον ορίζοντα ακουμπώντας στην οροφή ενός κόκκινου αυτοκινήτου. Νομίζω πως η φωτογραφία αυτή αποτυπώνει εύστοχα τον ταξιδιάρικο χαρακτήρα των μυθιστορημάτων της. Να ταξιδεύεις, ένα road trip, παρέα με τη Σώτη Τριανταφύλλου, τη ροκ συγγραφέα,στην ενδοχώρα των ΗΠΑ, ακούγοντας σκληρό ροκ στο ραδιόφωνο. Αυτό είναι ένα από τα όνειρα μου.
