Μαγικό Φίλτρο
Σαν μαγικό φίλτρο ισχυρό τα ερωτικά ποιήματα της συγγραφέως Σοφίας Πόταρη στην τρίτη της ποιητική συλλογή Θελκτήρια Έρωτος (εκδόσεις Κουκούτσι), μας ταξιδεύουν σε τόπο αλαργινό, σε μαγικά μονοπάτια που υφαίνουν μούσες και ιέρειες, μυώντας μας στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, εκεί όπου είχαν σημαντική θέση στην κοινωνία. Η δωρικότητα στη γραφή της αυτό προσδίδει, και η μινωική τοιχογραφία που αποτυπώνεται στο εξώφυλλο αυτό προεικονίζει. Στις Κροκοσυλλέκτριες, σε μια παρόμοια μινωική απεικόνιση νεαρές γυναικείες μορφές συλλέγουν κρόκους για να τους προσφέρουν σε θεϊκή μορφή που βρίσκεται στην τοιχογραφία ορόφου. Εκεί, η ηλικιακή διαφοροποίηση των μορφών, η ιεράρχηση, και η επικέντρωση της όλης δραστηριότητας στην γυναίκα, θεά ή ιέρεια, δίνουν πληροφορίες για κάποια τελετή κατά την περίοδο της ενηλικίωσης των κοριτσιών μέσα στο συγκεκριμένο δωμάτιο. Εδώ, στο πανέμορφο εξώφυλλο της συλλογής Θελκτήρια Έρωτος την κύρια αναφορά έχουν τα χελιδόνια δίπλα στα αλμυρόκρινα της Κρήτης. Ο αναγνώστης, από το ευρύχωρο δωμάτιο αυτού του βιβλίου, αποκομίζει όλη την προσπάθεια της συγγραφέως να μπολιάσει το φιλαναγνωστικό της κοινό με την σαγήνη του έρωτα .
Το δωμάτιο με τα αλμυρόκρινα
Οι γυναίκες σε όλη την ποιητική συλλογή κινούνται με χάρη και ασφάλεια σύμφωνα με τη δράση, προκαλώντας τον θεατή να συμμετάσχει. Τα αραχνοΰφαντα υφάσματα, που διαγράφουν την αλήθεια του σώματος, και οι περίτεχνες κομμώσεις και τα κοσμήματά τους, τις αναδεικνύουν σε αληθινές ιέρειες. Είναι γεμάτες κίνηση και ζωή.
Εδώ, η ποιήτρια εμπνευσμένη από τα κρινάκια της θάλασσας (που συνοδεύουν το διάσημο Πρίγκιπα της Κνωσού, γνωστό και ως “των κρίνων”), μας προϊδεάζει για τον πυρήνα του βιβλίου. Μέσα από αυτή την ιδιαίτερη μικρογραφία, που δεν έχει πλάτος πάνω από 20-60 εκατοστά και που κάλυπτε σαν ζωφόρος το πάνω μέρος των τοίχων των δωματίων, παρακολουθούμε μέσα από το φεγγίτη τα τεκταινόμενα , γυρίζοντας πίσω στο χρόνο , όπου οι ανθρώπινες μορφές συνδέονταν με θρησκευτικές τελετές και με κοσμικές δραστηριότητες. Η ποιητική της Σοφίας Πόταρη είναι φυσιοκρατική και δεν απεικονίζεται πουθενά κάποιος παρείσακτος εισβολέας.
Η μεγάλη θεά
Πιστή στη μουσικότητα και την ποιητική σαγήνη της σπουδαίας Σαπφώς, η Σοφία Πόταρη τολμά να παντρέψει την ερωτική προσμονή με το ιδανικό συναπάντημα, μέσα από την «σφιχτή θηλιά» των στίχων της. Κάθε λέξη της ποιήτριας μοιάζει με τις γυμνόστηθες γυναίκες στα Μινωικά ανάκτορα, με τη λεπτή μέση και το θηλυκό στήθος, που προσκαλεί στην ερωτική μύηση πνεύματος και σώματος. Οι γυναίκες στην ποίηση της Πόταρη, όπως και στη Μινωική εποχή, αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, η αναφορά της στη Μεγάλη θεά ή την Θεά των Όφεων, η οποία συμβόλιζε την γονιμότητα και κατά συνέπεια την αναγέννηση. Κάθε ποίημα της Σοφίας Πόταρη έχει την οφική ευλυγισία του Έρωτα.
«Δέηση ερωτική»
Όμορφη του Έρωτα Θεά,
κερί αγνό σου καίω,
μόσχο λευκό
Advertising
και αρώματα εκλεκτά.
Εσύ, Ουράνια Θεά,
που ηδονή γεννάς γλυκιά,
την δέηση μου δέξου!
Advertising
Φέρτον στα πόδια μου
τα τορνευτά
σκυλί αφρισμένο,
ν’ αλυχτά,
Advertising
να σέρνεται,
να με παρακαλά…»
Ποιητική μυσταγωγία
Ιερουργώντας μυστικιστικά, μαγνητίζοντας τη Σελήνη, (βασικό πυλώνα της γραφής της), η ποιήτρια Σοφία Πόταρη , άλλοτε χλωμή και άλλοτε φεγγοβόλα, άλλοτε πάλι πενθούσα για τον χαμένο έρωτα , μας οδηγεί στην πλήρη αυγουστιάτικη πανσέληνο . Βήμα- βήμα, στίχο – στίχο στοχεύει στη μέθεξη του αναγνώστη . Μέσα στο θεατρικοποιημένο της ποιητικό βιβλίο, επιδιώκει ο κάθε αναγνώστης να συμμετέχει ενεργά αποκωδικοποιώντας κάθε στίχο –εικόνα και κίνηση. Άλλοτε σαν σκιά Δροσουλίτη και άλλοτε σαν Θεά στην κλίνη του έρωτα. Με χροιά αρχαϊκή μα και σύγχρονη, η Σοφία Πόταρη παντρεύει το ορατό με το αόρατο.
Η ποιήτρια Σοφία Πόταρη, λιτή και απέριττη, φτάνει ακριβώς στο βωμό του αισθησιασμού, όπου οι λέξεις μεταμορφώνονται σε εικόνες και το θυσιαστήριο μεταμορφώνεται σε καθαρτήριο ζωής και άβατο αθανασίας. Κι εμείς, μέτοχοι της λεκτικής της σαγήνης κοινωνούμε «ύδωρ κοχλάζον».
«Ρόδο το βασιλικό»
Άρωμα ερεθιστικό,
και έλαιο πικάντικο,
Advertising
το εξημμένο άνθος μου
απλόχερα αναδίδει.
Στήμονας βασιλικός
Advertising
σ΄ ανάστατο βυθό,
αχόρταγα το καταπίνεις,
το νέκταρ που σου δίδει.»
Θελκτήρια έμπνευσης
Σαν βυζαντινή δεσποσύνη, με πόθο αμίλητο, που περιγράφει σε σφραγισμένο ημερολόγιο τους μυστικούς της κώδικες, η ποιήτρια Σοφία Πόταρη, συμβολικά και φυσιοκεντρικά εναποθέτει το συναίσθημα στα κάστρα του υποσυνείδητου, χωρίς να φοβάται τους σύγχρονους επίγειους και ιπτάμενους δράκους. Δίχως να θεωρηθεί κραυγαλέα ή ελευθεριάζουσα η γλώσσα της ποιήτριας Σοφίας Πόταρη στα Θελκτήρια Έρωτος μας συναρπάζει. Πόθος, έρως , πενία και ίμερος είναι τα απόκρυφα μονοπάτια που χρησιμοποιεί η ποιήτρια ως θελκτήρια έμπνευσης ως ότου φτάσει στον φτερωτό Έρωτα .
«Ερωτικό δέσιμο»
Πισθάγκωνα σε δένω,
Σε γονατίζω.
Advertising
Με ύδωρ καθαρτήριο
Κι αρσενικό λιβάνι
Το σώμα σου γυαλίζω.
Στην ηδονή της λάμψης σου,
Advertising
στην καθαρή σου νοστιμιά,
αχ, ξεχειλίζω!
