Το βιβλίο στην παραλία είναι, τουλάχιστον για εμένα, απαραίτητο σύνεργο και ευελπιστώ να είναι αναντικατάστατος σύντροφος. Κάθε φορά που ετοιμάζω την ανάλογη τσάντα, τοποθετώ και το βιβλίο, συνήθως μυθιστόρημα, που συμβαίνει να διαβάζω εκείνη την περίοδο. Ανάμεσα στην πετσέτα θαλάσσης, το αντιηλιακό, τα σνακ και τα αμέτρητα υγρά, αντισηπτικά μαντηλάκια (λόγω των ιδιαίτερων υγειονομικών συνθηκών) βρίσκει τη θέση της και η λογοτεχνία.
Ξεκινάω για την παραλία με καλή διάθεση και την προσδοκία ότι θα διαβάσω αρκετές σελίδες από το μυθιστόρημα, τη νουβέλα ή το διήγημα που κουβαλάω μαζί μου. Αμμώδης ή με βότσαλα, μοναχική ή πολύβουη, σκιερή ή εκτεθειμένη στον ανελέητο ήλιο του καλοκαιριού, “το βιβλίο στην παραλία θα με συντροφέψει τις περισσότερες στιγμές ή ώρες που θα περάσω εκεί”, σκέφτομαι καθώς πηγαίνω. Αλλά, συνήθως, οι προσδοκίες μου δεν ικανοποιούνται, παρά την ειλικρινή βούληση μου για το αντίθετο.
Το σκηνικό είναι ειδυλλιακό: ψάθα και πετσέτα στην άμμο, λιγότερο συχνά κάποια ξαπλώστρα και η αντίστοιχη ομπρέλα, αν αποφασίσω να πάω σε οργανωμένη παραλία. Αρχικά, η απαραίτητη για το μαύρισμα έκθεση στον ήλιο και ο απαραίτητος, παγωμένος καφές. Στη συνέχεια, μία σύντομη βουτιά και επιστροφή στην προηγούμενη θέση και κατάσταση. Ετοιμάζομαι. Το βιβλίο στην παραλία είναι έτοιμο για να επιτελέσει το έργο του.
Διαβάζω μερικές, μάλλον ελάχιστες, σελίδες και σταματάω. Η ανάγνωση διακόπτεται από την πραγματικότητα. Ενδέχεται να είναι κάποια ονειροπόληση που προκαλείται από το θέμα του βιβλίου, αλλά, συχνότερα είναι κάποιος εξωτερικός παράγοντας που με αποπροσανατολίζει, με παρασύρει, απομακρύνει το βλέμμα μου από τις σελίδες του βιβλίου, εμποδίζει το μυαλό μου να αυτοσυγκεντρωθεί στο έργο της ανάγνωσης.
Μπορεί να είναι ένα ξαφνικό κύμα που σκάει στην ακτή, ένα πλεούμενο στα ανοιχτά του πελάγους, ο τύπος, η τύπισσα ή η παρέα των νεαρών που κάθισαν δίπλα μου. Μπορεί ακόμη να είναι το σμήνος των γλάρων που πέταξαν χαμηλά κράζοντας, ο σκύλος της διπλανής παρέας που μπαίνει και βγαίνει από το νερό. Ενδέχεται να είναι και οι αναμνήσεις αλλοτινών εποχών που ανακαλούνται ξαφνικά από το νου και παρεμποδίζουν το έργο της ανάγνωσης.
Εν τέλει, το βιβλίο στην παραλία είναι παρόν και περιμένει αλλά μάταια. Τελικά, δεν καταφέρνω να διαβάσω πολύ, να προχωρήσω παρακάτω. Οι σελίδες του δεν γυρίζουν και η πρόοδος είναι μηδαμινή ή ελάχιστη, κατώτερη των αισιόδοξων προσδοκιών. Το κλείνω και το εναποθέτω δίπλα μου. Ας περιμένει ιδανικότερες συνθήκες. Μετά από πολλές απόπειρες και την εμπειρία διαφορετικών παραλιών και συνθηκών, κατέληξα στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα πως το βιβλίο στην παραλία είναι μία εξιδανικευμένη κατάσταση. Στο τέλος της ημέρας, έχει απλώς κάνει τη βόλτα του και έχει γεμίσει άμμο.
