Είναι τα κορίτσια αόρατα; Η Μανίνα Ζουμπουλάκη στο βιβλίο της «Αόρατα Κορίτσια» μας παρουσιάζει τρεις γενιές, μέσα από τη ζωή τριών γυναικών (Σμαρώ- Ελπίδα- Ζωή), οι οποίες προστατεύονται, κρυμμένες πίσω από την αντρική τους αμφίεση.
Είναι ένα ιστορικό βιβλίο, που διηγείται τα γεγονότα από τη μικρασιατική καταστροφή φτάνοντας ως το κοντινό (άραγε;) μέλλον. Τρείς γυναίκες προσπαθούν να ζήσουν και να ξεπεράσουν τα προβλήματα της εποχής τους. Εμφανίζονται, ως άντρες, για να «νικήσουν» κάθε φυλετική προκατάληψη. Η ιστορία ξεκινά με την πρώτη ηρωίδα, η οποία ως πρόσφυγας και μετά από πολλές δυσκολίες φτάνει στη Θεσσαλονίκη, όπου δουλεύει σε καφέ και θέατρα (ως άντρας). Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει τη ζωή και η «εγγονή» της, η οποία εργάζεται ως οπερατέρ.
Το βιβλίο θίγει σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, όπως το προσφυγικό, το φόβο της απόρριψης, την απιστία, τις διατροφικές διαταραχές κ.α. Μέσα από μικρές διηγήσεις αποκαλύπτει σιγά σιγά το σύνολο της ιστορίας. Στη ζωή των τριών κοριτσιών καθρεπτίζεται η ζωή όλων των γυναικών.
Είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, το οποίο βασίζεται σε αληθινές ιστορίες, που άκουγε η συγγραφέας, ως παιδί, από τον παππού της και σχηματίζοντας τες στην παιδική της φαντασία, χρόνια μετά, τις πέρασε στο χαρτί.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Τα κορίτσια διασχίζουν τις θάλασσες του χρόνου. Τα κορίτσια αγωνίζονται, ελπίζουν. Επιζούν χάρη σε συμπτώσεις, χάρη σε μικρά θαύματα, χάρη σ’ αυτούς που δεν τα βλέπουν. Παλεύουν να μην ξεχωρίσουν, να μη σκαλώσει πάνω τους κανένα βλέμμα.
Κουρνιάζουν μέσα στο πλήθος και γίνονται μητέρες και γιαγιάδες άλλων κοριτσιών.
Τα κορίτσια είναι αόρατα μέσα στα καραβάνια των ξεριζωμένων της Ιστορίας, είναι όμως ζωντανά στο μυθιστόρημα-ποταμό της Μανίνας Ζουμπουλάκη που διατρέχει τον χρόνο και οδηγεί από το μακρινό ’22 στο αόρατο αύριο.
Κρυμμένες πίσω από αντρικές ταυτότητες, τρεις γενιές γυναικών αφηγούνται αριστοτεχνικά τις ιστορίες τους. Ο κόσμος του θεάματος, το θέατρο και η σόουμπιζνες είναι ο χώρος τους για περισσότερο από έναν αιώνα. Μαζί τους τρέχει η μεγάλη Ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ…
Η συγγραφέας του βιβλίου
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καβάλα και γράφει από τα 10. Σπούδασε στην Αμερική Ιστορία της Τέχνης και Σωματική Αγωγή. Στα περιοδικά γράφει από την αρχή της δεκαετίας του ’80 μέχρι και σήμερα χωρίς διακοπή. Έχει δουλέψει στον “Ταχυδρόμο” (’82-’89), στα “Πρόσωπα”, στο “Κλικ”, “Diva”, “Μen” (’89-’93), “Nitro”, “Down Town”, “Elle”, “Time out”, “Elle”, “PinkWoman”, “Athens voice”, “Look”, και “Home” ως δημοσιογράφος. ‘Εχει μεταφράσει περί τα 30 βιβλία και άλλα τόσα “‘Aρλεκιν”. Δούλεψε στο ραδιόφωνο ως παραγωγός. Έχει γράψει πολλά βιβλία εκ των οποίων το “Πώς να γράψεις”, το “Ευτυχία” και το ”Φερμουάρ” από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Σενάρια: “Ελεύθερη κατάδυση” (συν-σεναριογράφος µε σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο), “Ριζότο” (συν-σεναριογράφος µε σκηνοθέτη Όλγα Μαλέα). Σενάρια τηλεόρασης: “Φεύγα” (σειρά Mega), “Ξέχασέ µε” (σειρά Alpha, συν- σεναριογράφος με Βαγγέλη Νάση), “Απαγωγή” (τηλεταινία Mega). Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά.
