Ο Πόντες στη Λευκάδα είναι η μικρή γέφυρα που συνδέει την πόλη με τον δρόμο που χωρίζει τη λιμνοθάλασσα από τον δίαυλο και οδηγεί στην πλωτή γέφυρα. Έχει πάρει την ονομασία της από την ιταλική λέξη «Ponte» που σημαίνει γέφυρα. Η λέξη προέρχεται προφανώς από την εποχή της Βενετοκρατίας. Από την εποχή εκείνη έχουν παραμείνει και άλλες ιταλικές ονομασίες στη Λευκάδα, όπως «Μποσκέτο», που σημαίνει «Ανθόκηπος».
Στο σημείο που βρίσκεται η γέφυρα, ο δρόμος είναι υπερυψωμένος ούτως ώστε να περνούν με μεγαλύτερη ευκολία οι βάρκες και τα πριάρια που εισέρχονται και εξέρχονται από το δυτικό κανάλι της Λευκάδας.
«Διαβήκαμε τον Πόντε»: μια φράση με ιδιαίτερη σημασία
Όπως διαβάζουμε και στο Aromalefkadas.gr, στη Λευκάδα της δεκαετίας του ’60 η φράση «διαβήκαμε τον Πόντε», σήμαινε ότι θα φεύγαμε για καιρό ή ότι θα επιστρέφαμε ύστερα από καιρό. Αυτό γιατί την εποχή εκείνη η μετανάστευση εξανάγκαζε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν για λίγο ή για πολύ το νησί. Ακόμη και σήμερα πάντως, η διέλευση του Πόντε, ιδιαίτερα με λεωφορείο, δημιουργεί ένα συναίσθημα απομάκρυνσης για πολλούς Λευκαδίτες, βλέποντας την πόλη πίσω, τον δίαυλο και την θάλασσα μπροστά.
Ο Πόντες σε προηγούμενες δεκαετίες
Ο Πόντες, όμως, δεν ήταν πάντα υπερυψωμένος και τσιμεντένιος όπως είναι σήμερα. Η σημερινή γέφυρα που αφήνει ένα μεγάλο πέρασμα για τα μικρά σκάφη, κατασκευάστηκε το 1981. Παρά τις αντιδράσεις που προκάλεσε τότε η εικόνα της, ήταν ένα σημαντικό έργο για το νησί.
Όταν ο Πόντες ήταν ξύλινος
Οι παλιοί Λευκαδίτες έχουν προλάβει να δουν τον ξύλινο Πόντε, καθώς σε προηγούμενες δεκαετίες η γέφυρα υπήρξε ξύλινη. Ανατρέχοντας σε παλιά συγγραφικά έργα, γίνονται αναφορές για μια ξύλινη κινητή γέφυρα με τρεις καμάρες. Η κατασκευή της γέφυρας αυτής είχε ολοκληρωθεί το 1902, και ήταν έργο υψηλής αισθητικής και ομοιομορφίας. Οι δύο πέτρινες βάσεις της ήταν θεμελιωμένες στον βυθό. Όταν η γέφυρα μετακινούταν, τα τμήματα της υπερυψώνονταν με αλυσίδες και έτσι περνούσαν τα πλεούμενα που διέθεταν κατάρτια και πανιά.
Η τσιμεντένια γέφυρα της δεκαετίας του ’50
Τη δεκαετία του 1950, αφού πλέον τα πλεούμενα ήταν μηχανοκίνητα χωρίς κατάρτια και πανιά και η ξύλινη κατασκευή του Πόντε φθείρετο με τον χρόνο, η γέφυρα ξηλώθηκε και πάνω στις βάσεις της έχτισαν μια τσιμεντένια. Η τσιμεντένια γέφυρα ήταν στενότερη από τον δρόμο και κάλυπτε περίπου το μισό πλάτος του. Σε φωτογραφίες της δεκαετίας του ’70, φαίνεται να υπάρχει και μια πινακίδα στον Πόντε που γράφει με κεφαλαία «Όχι σε όποιον θέλει να σκλαβώση τη γη μας ή τη σκέψη μας».
Ο Πόντες τα τελευταία χρόνια έως σήμερα
Η όλο και αυξανόμενη κυκλοφορία των αυτοκινήτων και των επισκέψεων στο νησί, δημιούργησε την ανάγκη για μια πιο αναβαθμισμένη γέφυρα. Το 1981 έγινε ριζική ανακατασκευή του Πόντε. Η γέφυρα από μπετό που αντικατέστησε εκ βάσεων την παλιά, εξυπηρετεί τη διέλευση των αυτοκινήτων, και από θαλάσσης των σκαφών, μέχρι τις μέρες μας. Είναι μια γέφυρα που δεν αποτελεί αξιοθέατο, επομένως ο μόνος λόγος για να φωτογραφηθεί μαζικά είναι η ημέρα του εορτασμού των Θεοφανίων. Εκείνη την ημέρα κάθε χρόνο, η γέφυρα γεμίζει με κόσμο που παρακολουθεί την τελετή, την ρίψη του Τιμίου Σταυρού στα νερά του λιμανιού και βουτάει τα πορτοκάλια του στη θάλασσα, βάσει του Λευκαδίτικου εθίμου.
Πηγές άρθρου:
Πόντες: η δική μας γέφυρα. Ανακτήθηκε από: aromalefkadas.gr. (Τελευταία επίσκεψη: 17/04/2021).
Η παλιά ξύλινη κινητή γέφυρα του Πόντε – Ένα επίτευγμα της τότε εποχής. Ανακτήθηκε από: kolivas.de. (Τελευταία επίσκεψη: 17/04/2021).
