Κάτι συμβαίνει με εμάς τους ανθρώπους, μεγαλώνουμε απότομα και δεν προλαβαίνουμε να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας, να καταλαγιάσουμε τους φόβους μας, να βρούμε τις αιτίες και να τις αντικρίσουμε κατάματα.
Φόβοι! Φόβοι που κρύβονται στις γωνίες του μυαλού, και μας υποτάσσουν σε καταστάσεις που δεν θέλουμε. Φόβοι που αποφεύγουμε κομψά, γιατί είναι δύσκολοι, μας προβληματίζουν και πολλές φορές μας ωθούν με έναν απότομο τρόπο να πάρουμε αποφάσεις. Εμφανίζονται συνήθως όταν ζούμε αγχωτικές καταστάσεις, βρίσκουν γόνιμο έδαφος, το άγχος θαρρείς είναι ο αδελφικός φίλος τους. Συγγενείς του φόβου είναι οι φοβίες, αλλά και η θλίψη, και οι ενοχές.
Ο φόβος, είναι ένα από τα συναισθήματα που νιώθουμε, όπως η χαρά, η θλίψη, ο θυμός, η έκπληξη το ενδιαφέρον. Φόβο νιώθουμε όταν απειλούμαστε (ή θα απειληθούμε) από μια κατάσταση πραγματική , ενώ φοβίες έχουμε όταν νιώθουμε παράλογους φόβους, μη πραγματικούς.
Οι φόβοι, όπως και όλα τα συναισθήματα, μας ορίζουν, αλλά ο φόβος έχει ιδιαίτερη δύναμη, διφορούμενη, ή καλύτερα θα έλεγα με αργή πλοκή. Αρχικά μας παραλύει, μας μουδιάζει, έπειτα μας δημιουργεί θλίψη ή οργή και στο τέλος, αφού τον έχουμε ξεπεράσει μας κάνει δυνατούς και ανάλαφρους.
Οι φόβοι των ανθρώπων είναι άπειροι, αλλά οι πιο σημαντικοί αφορούν τον θάνατο και την αρρώστια, των ίδιων ή αγαπημένων ανθρώπων. Ο φόβος της προσβολής, της απόρριψης ή ο φόβος της απώλειας της περιουσίας φιγουράρουν επίσης στις πρώτες θέσεις. Φόβος ανθρώπων, φόβος ανάληψης ευθυνών, φόβος εγκατάλειψης και αποτυχίας!
Που κουρνιάζουν οι φόβοι, όταν δεν τους θέλουμε και από που ορμούν κατά πάνω μας όταν αδυνατούμε να τους διώξουμε; Έχουν κάποια μυστική φωλιά ή κάποιο καταραμένο κάλεσμα; Από που προέρχονται όλοι αυτοί οι φόβοι; Κατ’ εμέ προέρχονται από την παιδική ηλικία. Εκεί γεννιούνται και είναι μικροί και αυτοί όπως και εμείς, μεγαλώνουν μαζί μας. Τα μικρά παιδιά, έχουν μια αξιοζήλευτη προσέγγιση να αγγίζουν τους φόβους. Τους προκαλούν! Όταν φοβούνται κάτι, το δοκιμάζουν στο μέτρο που μπορούν και αυτό είναι μια εξαιρετική τακτική! Υποθέτω θα πρέπει ν ’ακολουθήσουμε το παράδειγμα τους και είτε να «στήσουμε» τους φόβους μας στο εκτελεστικό απόσπασμα, είτε να δοκιμάσουμε να φοβηθούμε από τον φόβο του ν’ ανακαλύψουμε την αιτία του.
Η αιτία του φόβου είναι η άγνοια
Timendi causa est nescire.
Advertising
