Η Αλέκα Κανελλίδου είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια με μεγάλες επιτυχίες κυρίως τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Η πρώτη της μεγάλη επιτυχία ήρθε με την συμμετοχή της στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1974 με το τραγούδι «Άσε με να φύγω». Η Αλέκα Κανελλίδου έχει κάνει ένα γάμο, με τον Μιχάλη Γιαννουσάκη, κι έχει αποκτήσει έναν γιο, τον Γιάννη. Τα τελευταία χρόνια έχει αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς όμως να απαρνιέται ποτέ τον ρόλο της ως καλλιτέχνης και τραγουδίστρια.
Μια μουσική οικογένεια
Η Αλέκα Κανελλίδου γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1946 στην Πλάκα, στην πλατεία Φιλομούσου Εταιρείας, όπου υπήρχε μαιευτήριο. Μεγάλωσε ακριβώς εκεί, κάτω από την Ακρόπολη, μαζί με τον μικρότερο αδερφό της. Στα παιδικά της χρόνια θυμάται να παίζει στους δρόμους της γειτονιάς χωρίς φόβο. Αυτή η αθώα εποχή της λείπει σήμερα.
Πατέρας της Αλέκας Κανελλίδου ήταν ο βιολιστής Γιάννης Κανελλίδης. Στο πατρικό της ακουγόταν κυρίως κλασική μουσική και ό,τι έπαιζαν οι φίλοι μουσικοί του πατέρα της που επισκέπτονταν το σπίτι. Εκείνη όμως προτιμούσε να ακούει την μουσική της εποχής της, κυρίως τζαζ, και ιδιαίτερα τη γυναίκες, όπως η Έλα Φιτζέραλντ, η Σάρα Βον, η Μπίλι Χόλιντεϊ και η Ντάινα Ουάσιγκτον. Ο πατέρας της ήθελε η κόρη του να μάθει και κάποιο μουσικό όργανο. Την πίεζε γι’ αυτό και παραπονιόταν που δεν το έκανε αλλά, όπως δηλώνει τώρα πια, υπήρξε τεμπέλα σε αυτό.
Το τραγούδι μπαίνει στην ζωή της Αλέκας Κανελλίδου
Η Αλέκα Κανελλίδου, σε αντίθεση με άλλα παιδιά της εποχής της, δεν ήθελε να γίνει χορεύτρια ή τραγουδίστρια αλλά να σπουδάσει ψυχολογία. Η φωνή της όμως δεν περνούσε απαρατήρητη. Ο πατέρας της, έμπειρος μουσικός, είχε διακρίνει το ταλέντο της και την ενθάρρυνε στο ξεκίνημά της. Ένας φίλος του μουσικός έψαχνε μια κοπέλα να μπορεί να τραγουδήσει ξένα κομμάτια. «Θα πω στην κόρη μου», του απάντησε, κι έτσι η 17χρονη ακόμα μαθήτρια του 1ου Γυμνασίου Πλάκας βρέθηκε να τραγουδάει επαγγελματικά. Αγαπούσε την τζαζ κι έτσι ασχολήθηκε αρχικά με ξένο ρεπερτόριο.
Η ίδια θεωρούσε πολύ σημαντική την γνώμη του πατέρα της, ειδικά σε αυτά τα πρώτα της βήματα. Η αποδοχή και η βοήθειά του ήταν αυτό που χρειαζόταν για να ξεκινήσει. Δεν της δίδαξε κάτι, απλά την ενέκρινε. Αν ήταν φάλτσα σίγουρα εκείνος θα το καταλάβαινε και θα της έλεγε να σταματήσει. Ήθελε, λοιπόν, κι εκείνος να γίνει τραγουδίστρια. Στην συνέχεια, ένας καλός του φίλος, ο σπουδαίος συνθέτης Γιάννης Σπάρτακος της έγραψε δυο τραγούδια, τα οποία κυκλοφόρησαν στον πρώτο της δίσκο, των 45 στροφών.
Το πρώτο μαγαζί στο οποίο τραγούδησε η Αλέκα Κανελλίδου ήταν η «Αθηναία», η καλοκαιρινή, εκεί όπου ήταν παλιά ο Ιππόδρομος. Εκεί εμφανιζόταν και πριν από εκείνη ένας πιανίστας που άρεσε πολύ εκείνη την εποχή στους Αθηναίους, ο Λεβ.
Η Αλέκα Κανελλίδου στο εξωτερικό
Το ιδιαίτερο χρώμα της φωνής της και η αγάπη της για την τζαζ έκανε την Αλέκα Κανελλίδου ιδανική ερμηνεύτρια ξένων τραγουδιών. Αυτό ήταν κι ένα κίνητρο για να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στο εξωτερικό. Έτσι, λοιπόν, στις αρχές της δεκαετίας του 1970 πήγε στο Παρίσι. Δεν πέρασε όμως καλά και σε 6 μήνες επέστρεψε στην Ελλάδα. Όπως έχει πει και η ίδια, ταλαιπωρήθηκε πολύ εκείνη την περίοδο. Μπορεί οι εταιρίες να τις άνοιξαν τις πόρτες αλλά εκείνη δεν είχε το μικρόβιο του κυνηγού για να συνεχίσει. Χαρακτήρισε τον εαυτό της καλοπερασάκια, αφού στην Ελλάδα ήταν το σπίτι, οι γονείς της, η πατρίδα της. Έτσι πήγε έξω, είδε και επέστρεψε. Δεν υπήρχε τότε η δυνατότητα του διαδικτύου για να το διακεδικήσει αλλιώς. Στην συνέχεια ηχογράφησε έναν ακόμη μικρό δίσκο σε μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου και στίχους του Νίκου Μαστοράκη.
Η Αλέκα Κανελλίδου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Η Αλέκα Κανελλίδου έγινε γνωστή με το τραγούδι «Crazy Girl» στη ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «Οι θαλασσιές οι χάντρες» το 1967, όταν ντουμπλάρει την Ζωή Λάσκαρη. Ντούμπλαρε επίσης και την Έλενα Ναθαναήλ στο τραγούδι «Summer dream» στην ταινία του 1968 «Επιχείρηση Απόλλων». Όμως το πρώτο της τραγούδι που έκανε μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1974, στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Είχε συμμετάσχει άλλες τρεις φορές στον διαγωνισμό, το 1966, το 1968 και το 1972. Το 1974 όμως ήταν η χρονιά της καθώς διακρίθηκε με το Βραβείο Ερμηνείας, ερμηνεύοντας το τραγούδι «Άσε με να φύγω».
Το 1974 ένας καλός της φίλος και μουσικός, ο Γιώργος ο Μανίκας, της πρότεινε να γράψουν ένα τραγούδι και να δηλώσουν συμμετοχή στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Η Αλέκα Κανελλίδου τότε, νέα και ερωτευμένη, καθώς εκείνο τον καιρό γνώριζε και το μελλοντικό της σύζυγο και πατέρα του γιου της, δεν ήταν θετική από την αρχή. Τελικά όμως πείστηκε και πήγαν στον διαγωνισμό. Θυμάται μάλιστα και το σύντροφό της να ακολουθεί στην Θεσσαλονίκη. Όταν το τραγούδι παίχτηκε και πήρε το 3ο Βραβείο ετοιμάστηκαν να φύγουν. Χρειάστηκε να επιστρέψουν όμως γιατί είχαν κερδίσει το Βραβείο Ερμηνείας. Το τραγούδι «Άσε με να φύγω», σχεδόν 50 χρόνια μετά, συνεχίζει ακόμα να αγαπιέται από τον κόσμο και να κάνει επιτυχία.
Η καλλιτεχνική πορεία της Αλέκας Κανελλίδου
Η επιτυχία του τραγουδιού «Άσε με να φύγω» έκανα ευρύτερα γνωστή την Αλέκα Κανελλίδου. Εμφανίστηκε δίπλα σε γνωστούς καλλιτέχνες ενώ ηχογράφησε και πολλούς δίσκους. Για εκείνη έγραψαν τραγούδια σημαντικοί συνθέτες και στιχουργοί, με σημαντικότερη την Νινή Ζαχά. Από τα εμπορικότερα άλμπουμ της Κανελλίδου είναι το «Για λίγους» του 1979 και το «Νύχτα είναι θα περάσει» του 1985, με τις συνολικές τους πωλήσεις να ξεπερνούν τα 100.000 αντίτυπα.
Η φωνή της είναι μοναδική και έχει χαρακτηριστεί από τις πιο σαγηνευτικές τζαζ φωνές της Ελλάδας. Και η εμφάνισή της ήταν πάντα δικής της επιμέλειας. Για τα εξώφυλλα των δίσκων της η ίδια επιμελούνταν τα μαλλιά και τα ρούχα της. Οι εμφανίσεις της, που έχουν γίνει πια διαχρονικές, συνδυάζουν άψογα την απλότητα, την οποία υποστήριζε πάντα στο ντύσιμο, στην εμφάνιση αλλά και στην συμπεριφορά.
Η Αλέκα Κανελλίδου δεν θεωρεί τον εαυτό της κάτι ιδιαίτερο. Όπως όλες οι γυναίκες έτσι κι εκείνη έχει περάσει έρωτες, αγάπες, χωρισμούς. Κι όπως όλες οι γυναίκες, έτσι κι εκείνη έχει βρει τον δικό της τρόπο να εκφράζεται, μέσα από το τραγούδι. Γι αυτό και πιστεύει ότι μια νεαρή κοπέλα, που ακόμα δεν έχει τα βιώματα μιας πιο μεγάλης γυναίκας, δεν μπορεί να δώσει στην ερμηνεία της όσα μπορεί μια πιο έμπειρη γυναίκα. Γιατί όσο βιώνεις διάφορα γεγονότα στην ζωή σου, αυτά σε βοηθούν να εξελιχθείς μέσα στην τέχνη του τραγουδιού, όπως και σε όλες τις τέχνες. Και για την Κανελλίδου στην μουσική αυτό συμβαίνει ακόμα περισσότερο. Όταν τραγουδάει, μπορεί να μεταδώσει στον κόσμο μια συγκίνηση ξεχωριστή, ένα συναίσθημα που για να το μεταδώσεις πρέπει πρώτα να το έχεις αισθανθεί. Δεν είναι το στυλ της το τρελό κέφι και ο κόσμος πάνω στα τραπέζια.
Η Αλέκα Κανελλίδου μητέρα και σύζυγος
Η Αλέκα Κανελλίδου αγαπούσε πολύ την δουλειά της, που εκτός των άλλων της ήταν και απαραίτητη για να ζήσει. Πάντα όμως η πρώτη της επιλογή ήταν η οικογένεια και μετά η δουλειά. Όπως λέει και η ίδια: «Αν όλη σου η ζωή είναι η καριέρα σου, για μένα είσαι μια αποτυχία. Και η προσωπική ζωή έχει απαιτήσεις».
Αγαπήθηκε και αγάπησε πολύ τον σύζυγό της, Μιχάλη Γιαννουσάκη. Κι εκείνος έγινε επιχειρηματίας για χάρη της. Αποφάσισε να ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις νυχτερινών μαγαζιών της Αλέκας Κανελλίδου, που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ζωή και την καριέρα του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Μιχάλης Γιαννουσάκης έφτιαξε στην περιοχή της πλατείας του Συντάγματος το μαγαζί «Αleka’s» προς τιμής της συντρόφου του. Σε αυτό το κέντρο η Κανελλίδου έγινε το πρώτο όνομα στην νυχτερινή Αθήνα της εποχής. Τραγούδησε εκεί μαζί με τον καλό της φίλο Δάκη και έγραψε την δική της λαμπρή ιστορία.
Από τον γάμο της με τον Μιχάλη Γιαννουσάκη η Αλέκα Κανελλίδου απέκτησε τον γιο της Γιάννη. Ο γάμος τους όμως κράτησε μόνο λίγα χρόνια. Μετά το διαζύγιο, εκείνη και ο γιος της πέρασαν χρόνο μαζί, ταξίδεψαν και έχουν μεγάλη αδυναμία ο ένας στον άλλο. Με τον πρώην σύζυγό της συνέχισαν να έχουν φιλικές σχέσεις ακόμα και μέχρι την δολοφονία του Γιαννουσάκη τον Μάρτιο του 2009. Υπήρξαν ένα ζευγάρι χαμηλών τόνων που δεν απασχόλησαν τον Τύπο με αρνητικά δημοσιεύματα ακόμα και την περίοδο του διαζυγίου τους.
Ο γιος της Αλέκας Κανελλίδου, Γιάννης Γιαννουσάκης, έχει επιλέξει τον καλλιτεχνικό χώρο για να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά. Είναι επικεφαλής του γκρουπ «Johny and the Klik’s». Και η Κανελλίδου τον υποστηρίζει σε κάθε του βήμα. Το 2010, λίγο καιρό μετά τον θάνατο του Γιαννουσάκη από ανακοπή, ύστερα από επίθεση που δέχτηκε στο μαγαζί του, το «Mikes’s Irish Bar», Αλέκα Κανελλίδου και Γιάννης Γιαννουσάκης αποφάσισαν να τραγουδήσουν σε εκείνο τον χώρο. Η μητέρα έπιασε και πάλι το μικρόφωνο για χάρη του γιου της σε εκείνο τον χώρο, που ήταν γεμάτος από άσχημες μνήμες. Το 2012 η Αλέκα Κανελλίδου έγινε γιαγιά. Ο γιος της απέκτησε μια κορούλα κι αυτό γέμισε χαρά την ζωή της.
Η σχέση της Αλέκας Κανελλίδου με το τραγούδι και την δημοσιότητα
Για την Αλέκα Κανελλίδου η ερμηνεία είναι σαν ένα κέντημα που το ξεκινάς και δεν το τελειώνεις ποτέ. Γι αυτό και δεν πιστεύει στις επιστροφές των καλλιτεχνών μετά από κάποια απουσία από την δημοσιότητα. Για εκείνη ένας καλλιτέχνης όταν έρχεται δεν φεύγει ποτέ. Απλά υπολειτουργεί, ξεκουράζεται ίσως, βλέπει όσα συμβαίνουν από απόσταση και όταν κρίνει την κατάλληλη στιγμή, βγαίνει και πάλι στο φως.
Γενικότερα η δημοσιότητα, αν δεν έχει άμεση σχέση με την δουλειά της, δεν αρέσει στην Αλέκα Κανελλίδου. Δεν τις αρέσουν οι συνεντεύξεις και δεν βγαίνει σε τηλεοπτικές εκπομπές. Κι αυτό γιατί δεν της αρέσει να απαντά σε ερωτήσεις κλισέ και να επαναλαμβάνει κοινότοπες απαντήσεις. Αυτό είναι κάτι που την κάνει αληθινή. Δεν είναι σνομπ άτομο, απλά δεν θεωρεί ότι είναι κάτι ξεχωριστό.
Κι όσο για την αγάπη του κοινού, ποτέ δεν την θεώρησε δεδομένη. Κάθε φορά που τραγουδάει διεκδικεί την αγάπη του κοινού με την ψυχή της καθώς τίποτα δεν είναι δεδομένο. Κι αυτό το κατάλαβε περισσότερο με το πέρασμα του χρόνου.
Οι φιλίες και οι δυνατές σχέσεις μέσα στην νύχτα
Η Αλέκα Κανελλίδου δεν έβλεπε δια φορά στους ανθρώπους της νύχτας. Για εκείνη ήταν όλοι ίδιοι, μέρα και νύχτα, αφού ήταν τα ίδια πρόσωπα που συναντούσε. Κι άλλοι άξιζαν την εμπιστοσύνη της κι άλλοι όχι. Από τις μεγαλύτερες χαρές στην δουλειά της ήταν όταν την συνόδευε στο πιάνο ο Μάρκος Αλεξίου. Ήταν φίλοι από όταν ξεκίνησε. Το πρώτο τραγούδι που έμαθε όταν δούλευε στην «Αθηναία» μαζί με τον Αλεξίου ήταν το «The man I love», ένα παλιό αμερικανικό τραγούδι. Όσα χρόνια συνεργάστηκαν αισθανόταν πάντα καλύτερη και μπορούσαν να συνεννοηθούν με τα μάτια.
Αντίθετα, όταν δούλευε σε στούντιο για την ηχογράφηση των δίσκων, δεν περνούσε καλά. Κι αυτό γιατί της έλλειπε η επαφή με το κοινό. Σε ένα τέτοιο χώρο καλούνταν να μεταδώσει συναισθήματα χωρίς κάποιον αποδέκτη. Για τον ίδιο λόγο της αρέσει να δουλεύει σε μικρούς χώρους, όπου κοιτάζει τον κόσμο όταν τραγουδάει και την βλέπει κι αυτός.
Παρόλα αυτά όμως, ένα άτομο με το οποίο συνεργάστηκε σε πολλά κομμάτια ήταν η Νινή Ζαχά, με την οποία ανέπτυξαν μια δυνατή, αδερφική φιλία και η απώλεια της οποίας της έχει στοιχίσει πολύ. Με την Νινή Ζαχά συνδέθηκαν και με κουμπαριά όταν η τελευταία βάφτισε τον γιο της Κανελλίδου. Παρά της δυσκολίες του επαγγέλματος, που μεγαλώνει την απόσταση μεταξύ των ανθρώπων και δεν σου επιτρέπει να εμπιστευτείς εύκολα, Κανελλίδου και Ζαχά μιλούσαν και καταλάβαιναν η μία της άλλη.
Η Αλέκα Κανελλίδου στο «Fame»
Η Αλέκα Κανελλίδου έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της στην μουσική, κυρίως στις δεκαετίες ’70 και ’80. Για εκείνη η μουσική είναι σαν την μεγάλη της αδερφή, στην οποία καταφεύγει όταν θέλει να βρει χρόνο για τον εαυτό της, να χαλαρώσει. Κάποια στιγμή όμως αποτραβήχτηκε από τα φώτα της δημοσιότητας. Δεν έφυγε ποτέ από το τραγούδι, απλά ήθελε να πάρει τις αποστάσεις της.
Αποφάσισε να επιστρέψει μέσα από μια διαφορετική εμφάνιση, στο μιούζικαλ «Fame» το 2012. Ερμήνευσε το ρόλο της διευθύντριας της σχολής «Fame» και όσοι την είδαν στις πρόβες είπαν ότι ο ρόλος αυτός της ταίριαξε γάντι. Δεν την φοβίζει να δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα στην τέχνη. Αυτό που την φοβίζει περισσότερο είναι η φημολογία και η διχόνοια, που σπέρνεται όταν κάποιος βγαίνει για λίγο έξω από τα συνηθισμένα του.
Εκτός από την μουσική, στην Αλέκα Κανελλίδου αρέσει το διάβασμα, να βλέπει θέατρο και να παρακολουθεί συναυλίες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Εδώ και πάνω από 20 χρόνια ζει μόνιμα στην Ραφήνα, όπου βρίσκεται κοντά στην θάλασσα, που αγαπάει.
Ακολουθεί το τραγούδι «The more i see you», που ερμήνευσε η Αλέκα Κανελλίδου στον δίσκο με τίτλο «Τα πρώτα μου τραγούδια» το 1967 με την ορχήστρα του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Αλέκα Κανελλίδου, Ανακτήθηκε από: https://el.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 5/1/22
- Μασούρη, Π. (2021). Αλέκα Κανελλίδου: «Δεν χρειάζεται να παραστήσω κάτι». Ανακτήθηκε από: https://www.athensvoice.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 5/1/22
- Τρίμη, Επ. (2020). Αλέκα Κανελλίδου: Η σαγηνευτική φωνή, οι μεγάλες επιτυχίες, ο πιεστικός πατέρας, οι οικογένεια και η ξενιτιά. Ανακτήθηκε από: https://www.enimerotiko.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 5/1/22
- Aλέκα Κανελλίδου, Ανακτήθηκε από: https://www.ishow.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 5/1/22
- Αλέκα Κανελλίδου:«Δεν είμαι όμορφη, δεν είμαι νέα, δεν είμαι της τηλεόρασης». (2015). Ανακτήθηκε από: https://www.protothema.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 5/1/22
- Μιχάλης Γιαννουσάκης: Η δολοφονία του πρώην συζύγου της Αλέκας Κανελλίδου. (2009). Ανακτήθηκε από: https://www.madata.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 5/1/22
- Μποζώνη, Αρ. (2014). Αλέκα Κανελλίδου. Ανακτήθηκε από: https://www.lifo.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 5/1/22
- Γιαγιά η Αλέκα Κανελλίδου. (2012). Ανακτήθηκε από: https://www.newsbeast.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 5/1/22
- Αλέκα Κανελλίδου: “Φοβάμαι τις φήμες & τη διχόνοια”. (2012). Ανακτήθηκε από: https://www.flash.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 5/1/22
- Αλέκα Κανελλίδου: Τραγουδά με το γιο της. (2010). Ανακτήθηκε από: https://www.gossip-tv.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 5/1/22
