Manu Chao: Ο βασιλιάς του Bongo Bong

Η αρχή της καριέρας του με αποκορύφωνα την ίδρυση των Μάνο Νέγκρα (Mano Negra)

Οι ρίζες της μουσικής του ανάγονται στην βρετανική πανκ και πιο συγκεκριμένα στους The Clash. Ως αποτέλεσμα, ο Chao μαζί με άλλους μουσικούς δημιούργησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980, το ισπανο-αγγλόφωνο ροκαμπίλυ συγκρότημα Hot Pants. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε ένα ντέμο με τον τίτλο Mala Vida το 1984, το οποίο δεν έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του στους μουσικούς κύκλους της εποχής. Το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1986, όμως πολύ σύντομα ο Manu συνειδητοποίησε πως έπρεπε να “αλλάξει” τον ήχο της μουσικής τους. Το αποτέλεσμα ήταν η ίδρυση – μαζί με τον αδερφό του, Αντουάν και φίλους του – των Los Carayos, που όμως ήταν πάντα στα δεύτερα πλάνα του Manu Chao. Μπορεί να κυκλοφόρησαν συνολικά 3 albums, όμως πολύ σύντομα διαλύθηκαν.

Το 1987 οι αδελφοί Chao και ο ξάδελφός τους, Σαντιάγο Κασαριέγκο, ίδρυσαν τους Μάνο Νέγκρα. Ο ήχος τους αποτελείται από ένα κράμα ειδών, όπως φολκ, πανκ, ροκ, συνδυασμένα με κύριο συνδετικό κρίκο την ρέγκε.

Το συγκρότημα αρχικά κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση του Mala Vida, που έγινε γρήγορα επιτυχία στη Γαλλία. Το επόμενο έτος κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Patchanka (μτφρ. Πάρτυ), κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι οι ζωηροί ρυθμοί που μεταδίδουν μια δονούμενη ενέργεια, αλλά και μια ευδιάκριτη ανεπισημότητα που επιτρέπει στο ακροατήριο να αναμιχθεί και να αισθανθεί κοντά στον ήχο του συγκροτήματος. Πολύ σύντομα, η δημοτικότητα τους αυξήθηκε, φτάνοντας την 5η θέση σε Ολλανδία, Ιταλία και Γερμανία. Βεβαια, δεν κατάφεραν ποτέ να κερδίσουν το αγγλικό κοινό και την μουσική “αγορά” του. Από το 1992, το συγκρότημα κέρδισε φήμη στη Νότια Αφρική, με την περιοδεία του Cargo.

Mala Vida – Mano Negra

Όμως, όπως όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν, έτσι και στην περίπτωση των Μάνο Νέγκρα, άρχισαν να εμφανίζονται τριγμές στις μεταξύ τους σχέσεις. Κατά την διάρκεια της περιοδείας τους στη Νότια Αφρική, αρκετά μέλη άφησαν το συγκρότημα.

Την επόμενη χρονιά, οι Μάνο Νέγκρα κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους album, Casa Babylon, ο Manu μετακίνησε την έδρα του συγκροτήματος στη Μαδρίτη, αλλά οι νομικές διαμάχες με τα προηγούμενα μέλη τον οδήγησαν στη διάλυση των Μάνο Νέγκρα το 1995.

Σόλο καριέρα με το Ράδιο Μπέμπα (Radio Bemba)

Όντας στη Μαδρίτη και μη μπορώντας να συγκρατήσει την έμπνευση και την ακόρεστη δίψα για δημιουργία, ο Manu Chao και κάποια μέλη των Μάνο Νέγκρα δημιούργησαν τους Radio Bemba Sound System. Το όνομα τους είναι εμπνευσμένο από το σύστημα επικοινωνιών που χρησιμοποιoύνταν στην Sierra Maestra από τον Φιντέλ Κάστρο και τον Τσε Γκεβάρα κατά τη διάρκεια της Κουβανικής επανάστασης.

Τα μέλη του συγκροτήματος κατάγονταν από το Μεξικό, τη Βραζιλία και την Αργεντινή, επομένως το αποτέλεσμα σε μουσικό επίπεδο διέφερε σημαντικά από τους Μάνο Νέγκρα, ενώ οι στίχοι ήταν ισπανικοί, σε αντίθεση με τους γαλλικούς που προτιμούσαν στο παλιότερο σχήμα.

Το 1998 ο Manu Chao κυκλοφόρησε το Clandestino που περιείχε επιτυχίες, όπως τα Clandestino και Bongo Bong και το 1999 κέρδισε ένα βραβείο, το Victoires de la Musique. Το 2001 κυκλοφόρησε το Proxima Estacion:Esperanza, το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Ένα ζωντανό album, το Radio Bemba Sound System κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά. Δύο χρόνια αργότερα, ο Chao επέστρεψε στις γαλλικές ρίζες του με το Siberie m’etait contee.

Το τελευταίο album του, το La radiolina, κυκλοφόρησε στις 4 Σεπτεμβρίου του 2007 και αποτελεί την πρώτη διεθνή κυκλοφορία από το Proxima Estacion:Esperanza του 2001. Το Rainin’ in Paradise, πρώτο single από το album, κάνει μια έντονη κριτική στην κατάσταση που επικρατεί σε διάφορα μέρη του κόσμου σήμερα, καθώς και στην κυβέρνηση του Τζώρτζ Μπους σχετικά με την επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ.

Οι περισσότεροι στίχοι του Manu Chao αναφέρονται στην αγάπη, στην ζωή στα γκέτο, στα ναρκωτικά, τη μετανάστευση και φέρνουν συχνά ένα αριστερής πεποίθησης μήνυμα που δείχνει ξεκάθαρα την υποστήριξη του για το κίνημα των Ζαπατίστας, κάτι που γίνεται περισσότερο φανερό στο Radio Bemba Sound System. Ο Chao είναι ανοιχτά επικριτικός προς την κυβέρνηση του Μπους και έχει πολλούς οπαδούς μεταξύ της ευρωπαϊκής αριστεράς και του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης.

Τελευταίο, αλλά πολύ σημαντικό, αποτελεί η αγάπη που δείχνει για την Ελλάδα, την οποία επισκέπτεται συχνά και έχει εκφράσει τη γνώμη του για ζητήματα που αφορούν τον δημόσιο βίο, όπως για το Ελληνικό Δημοψήφισμα του 2015, στο οποίο τοποθετήθηκε υπέρ του Όχι, μέσω ενός σύντομου τραγουδιού του.

• Clandestino (Virgin – 1998)
• Próxima Estación: Esperanza (Virgin – 2001)
• Sibérie m’était contéee (Virgin – 2004)
• La Radiolina (2007)

Live album

• Radio Bemba Sound System (live album) (Virgin – 2002)

DVD

• Babylonia en Guagua (2002)

Singles

• Bongo Bong (1999)
• Clandestino (2000)
• Merry Blues (2001)
• Me Gustas Tú (2001)
• Mr. Bobby (2002)
• Rainin In Paradize (2007)