Άλλον αγαπάμε, άλλον ερωτευόμαστε, άλλον παντρευόμαστε. Είναι κανόνας; Είναι η ζωή ή στην τελική όλοι κυνηγάμε την εξαίρεση; Πόσοι από εμάς έχουμε εγκλωβιστεί σε αυτό το τρίγωνο και αδυνατούμε να βγούμε; Υπάρχει έξοδος ή θα πρέπει να βρούμε τη λύση;
Πόσο εύκολο είναι να ορκιστούμε αιωνιότητα σε αυτόν που είμαστε ερωτευμένοι; Ερωτευόμαστε κάποιον και ερωτευόμαστε όλα αυτά που είναι. Οτιδήποτε πάνω του μας είναι τραβηχτικό και όλα τα κουσούρια του είναι γοητευτικά. Τα βλέπουμε όλα και ταυτόχρονα δε βλέπουμε τίποτα. Με τον καιρό αυτά που λατρέψαμε πάνω του σιγά σιγά προσπαθούμε να τ’ αλλάξουμε σαν να είναι περιττά ή εμπόδιο στο να προχωρήσουμε τη σχέση. Μα γιατί να θέλει να αλλάξει κανείς αυτόν που ερωτεύτηκε; Η λύση βρίσκεται μέσα μας. Αυτός που ερωτευόμαστε δε χρειάζεται να αλλάξει..αν αλλάξει θα αλλοιωθεί. Θα μετατραπεί σε κάτι ξένο για εμάς όσο και γι αυτόν. Κρατάμε αυτό που ερωτευτήκαμε ατόφιο και κάνουμε μόνο τις απαραίτητες αλλαγές για την επιβίωση. Όπως καταλαβαίνετε οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι δύσκολο να γίνει κι έτσι αφήνουν τον έρωτα και πάνε σε κάτι πιο ασφαλές.
Τελικά ποιον παντρευόμαστε; Λίγοι είναι αυτοί που θα παντρευτούν τον έρωτα της ζωής του. Είναι οι παραπάνω ‘’εκλεκτοί’’. Οι υπόλοιποι βρίσκουν την ασφάλεια στο ζευγάρι τους κι αυτό είναι που θα τους κάνει να μείνουν για πάντα μαζί. Η ασφάλεια. Ζούνε με ασφάλεια, δουλεύουν με ασφάλεια, κάνουν οικογένεια με ασφάλεια αλλά βαθιά μέσα τους θα ‘θέλανε να υπάρχει και αυτή η σπίθα του έρωτα. Ξεχνάνε όμως ότι τον είχανε και απλά τον άφησαν.
Η αγάπη; Που βρίσκεται η αγάπη; Ευτυχώς αυτή είναι παντού και είναι αυτή που κάνει τα πράγματα πιο όμορφα και πιο ανθεκτικά. Υπάρχει η αγάπη και στον έρωτα και στον γάμο. Χωρίς αυτήν δε θα υπήρχε τίποτα. Όσο για τα υπόλοιπα; Στο χέρι μας είναι να τα κυνηγήσουμε, να γίνουμε η εξαίρεση και να απαλλαγούμε από τα ‘’μικρά’’ πράγματα που μας εμποδίζουν να εξελιχτούμε σε κάτι καλύτερο. Πιο δυνατό και πιο όμορφο.
