Ψυχή vs Σώμα
Τι θα έλεγες, αν αντί για έναν άνθρωπο μπροστά σου, αρτιμελή, με μια ευπρεπή εξωτερική εμφάνιση, έβλεπες κάτι άλλο; Κάτι τελείως διαφορετικό από το ποταπό και συνηθισμένο “κορμί” που στέκεται απέναντι σου. Μια ψυχή! Μια άυλη υπόσταση. Αν ερωτευόσουν ψυχές αντί σώματα; Πως θα ήταν άραγε; Τι μορφή θα είχε; Θα μπορούσε, άραγε, να έχει; Κι αν έστω, λέγαμε πως είχε.. Με τι θα έμοιαζε; Με κάτι που έχεις δίπλα σου, με κάτι που φαντάζεσαι ή πιστεύεις ότι θα είναι το”ιδανικό” για εσένα; Υπάρχει αυτό το ιδανικό; Πως το ορίζεις; Θα υπήρχε κάτι το εξίσου όμορφο και εντυπωσιακό, σαν αυτό που βλέπεις συχνά γύρω σου, ένα καλοντυμένο περιτύλιγμα; Τι θα γινόταν αν…
Ποια είμαι εγώ για να σε κρίνω
Ποια είμαι εγώ να λιτανεύσω για να αντικρίσω τα άδυτα της καρδιάς σου..Ποια είμαι ;
Μια πονεμένη ψυχή..
Advertising
Καθρέπτη, καθρεπτάκι μου..
Αν εσύ ο ίδιος μπορούσες μέσα από έναν μαγικό καθρέπτη, αντί για το είδωλο σου, να δεις την ψυχή σου, τι θα έβλεπες; Ποιά θα ήταν αυτή η πρώτη σκέψη που θα σου ερχόταν στο μυαλό; “Ποιός είμαι, άραγε;” Θα έκλεινες τα μάτια σου από φόβο; Αλήθεια, θα φοβόσουν; Θα φοβόσουν να δεις την πραγματικότητα με καθαρά μάτια ; Με αυτά της… ψυχής; Θα είχε σημασία αν είσαι μελαχρινός, ξανθός, λευκός, έγχρωμος ; Ψηλός, κοντός, λυγερόκορμος ή και όχι; Αν έχεις γαλάζια, πράσινα, γκρίζα, μαύρα μάτια; Θα είχε σημασία τι δουλειά κάνεις; Θα φοβόσουν, μήπως,να δεις πως βλέπουν οι γύρω σου τον εσωτερικό σου κόσμο; Αν σε εγκρίνουν;
Αν θέλουν να σε γνωρίσουν; Αν θέλουν να συνδεθούν μαζί σου; Αν θέλουν να σε αγαπήσουν; Αλήθεια, θα σε ένοιαζε; Κι αν ναι, τι θα έκανες για αυτό; Πάντως, σίγουρα όχι να προσπαθήσεις να αλλάξεις την εμφάνιση σου, για να πείσεις τον άλλον ότι είσαι έτσι, όπως στην πραγματικότητα δεν είσαι! Με ποιον τρόπο η πεποίθηση που έχουμε για την εμφάνιση μας, όντως επηρεάζει εμάς και τους γύρω μας; Αν ερωτευόσουν ψυχές αντί σώματα; Θα μας ενδιέφερε να κοπανιόμαστε νυχθυμερόν στα γυμναστήρια, στα μπότοξ και στις πλαστικές; Θα μας ενδιέφερε να προβάλλουμε έναν “παραμορφωμένο” εαυτό στα social media, για να γίνουμε αρεστοί;
Λιμοκτονώ στα πέτρινα σκαλιά της καρδιάς σου..
Η πύλη ερμητικά κλειστή στέκει μπρος μου..
Μονάχα μια χαραμάδα, λίγο φως ;
Τα γόνατα μου λύνονται
Το σώμα παραλύειΕίχα ξεχάσει πως είναι να υποκύπτεις στου έρωτα τη λήθη..
Advertising
To ποίημα προέρχεται από την ποιητική μου συλλογή με τίτλο Ζωή και Ποίηση
Αν ερωτευόσουν ψυχές αντί σώματα;
Αν πράγματι, μπορούσαν να σε δουν ως ψυχή και όχι ως κορμί, ποιον θα εντυπωσίαζες; Τι θα άλλαζες στον εαυτό σου; Τι επάγγελμα θα έκανες; Ποιον θα αγαπούσες; Πόσοι, άραγε, θα σε αγαπούσαν; Ποιον θα είχες ως πρότυπο, ως είδωλο; Τι θα ήθελες να διώξεις και να απομακρύνεις από τη ζωή σου; Τα χρήματα; Μα δε θα είχε καμία σημασία το ποιος έχει τα περισσότερα, αλλά το ποιος είναι ο πιο ευτυχισμένος! Θα ένιωθες μειονεκτικά; Θα φοβόσουν το διαφορετικό; Θα ήσουν διαφορετικός; Θα υπήρχε το διαφορετικό στη ζωή μας;
Θα προσπαθούσαμε να κατανοήσουμε το συνάνθρωπο μας, να νιώσουμε τον κρυμμένο πόνο που χρόνια συγκάλυπτε κάτω από την πανοπλία του; Θα άλλαζες τη νοοτροπία που έχεις για τον εαυτό σου και για τους άλλους; Τι θα άλλαζε αν μάθαινες ότι όλοι είμαστε ίδιοι και μοναδικοί ταυτόχρονα; Ότι πραγματικά, δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί; Πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, το μόνο που επιζητούμε σαν ύπαρξη, είναι η σύνδεση; Πως, άραγε, θα ήταν ο κόσμος μας;
