«Δεν έχει σύνορα η φυγή, ούτε η καρδιά υπομονή για να χωρέσει μια στιγμή».
Η φυγή είναι κάτι που άλλοι τη βλέπουν ως την πιο εύκολη λύση και άλλοι ως την απαγορευμένη λύση. Κάποιοι διαλέγουν να φύγουν γρήγορα για να αποφύγουν τα χειρότερα και άλλοι βλέπουν τα χειρότερα και τους λένε «λυγίστε με αν μπορείτε».
Βασικά ίσως οι αποφάσεις αλλάζουν ανάλογα με τις περιστάσεις. Κάποιες φορές οφείλεις να φεύγεις. Δεν πρέπει, επειδή το πρέπει είναι ανόητος λόγος. Οφείλεις να φεύγεις. Να κλείνεις την πόρτα ακόμα και αν δεν έχεις ζυγίσει καλά τις συνέπειες της επιλογής σου. Και όταν φεύγεις να μη σκέφτεσαι ότι θα ξαναγυρίσεις, ούτε που θα πας. Ίσως ξαναγυρίσεις, ίσως να μη γυρίσεις ποτέ ξανά. Παίρνεις την απόφαση, κλείνεις κάποιες πόρτες και άστα όλα να πάνε όπως θέλουν.
Με τη φυγή θαρρώ χάνεις πολλά αλλά βρίσκεις εσένα. Βουτάς στα άδυτα του μυαλού σου, μαθαίνεις τον εαυτό σου, χάνεσαι στις ατελείωτες σκέψεις που αναβλύζουν από το μυαλό σου. Μένεις μόνος, πας μακριά και σκέφτεσαι τι έπραξες, τι πήρες, τι έδωσες. Σκέφτεσαι πόσο μπορούσες να δώσεις ακόμα αλλά και πόσα γλίτωσες με την επιλογή σου αυτή. Δεν είναι κακό να φεύγεις. Κακό είναι να μένεις κάπου που δε σου αρέσει.
Σε κάθε κατάσταση, σε οποιαδήποτε περίσταση, η φυγή είναι δικαίωμά σου. Δεν είσαι υποχρεωμένος να προσπαθείς να αλλάξεις τις καταστάσεις που επικρατούν για να «χωρέσεις» σε αυτές. Έτσι και αλλιώς δε ζει κανείς χωρίς να δραπετεύει, το έχει πει και ο ποιητής.
Και το ωραίο με τη φυγή ξέρεις ποιο είναι; Δεν έχει σύνορα όπως λένε και οι Πυξ Λαξ. Είναι προσωπική σου υπόθεση και μπορείς να επιλέξεις το που θα φτάσεις . Φυγή μπορεί να είναι να χαθείς μέσα σε τόνους βιβλίων, μέσα σε ταινίες και σε τραγούδια. Μπορεί να είναι αεροπορικά εισιτήρια για μέρη μακρινά, ταξίδια που θα κάνεις μόνος σου. Μπορεί να είναι ένα ονειροπόλημα με τα μάτια ανοιχτά κατά τη διάρκεια της μέρας.
Να αδιαφορείς για το τι λέει ο κόσμος. Είσαι εσύ και άλλος κανείς σε αυτόν τον αγώνα.
Να θυμάσαι πως πάντα θα υπάρχει ακόμα ένα βήμα εκτός .
