Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

Πηγή:animartists

Πάντα φοβόμουν τα μακρινά ταξίδια. Με τρόμαζε το άγνωστο. Τα άγνωστα τοπία, οι άγνωστοι άνθρωποι, οι άγνωστες γλώσσες. Οτιδήποτε δεν ήταν οικείο και αγαπημένο.

Δεν προσπάθησα ποτέ να πολεμήσω τους φόβους μου. Αρνιόμουν πεισματικά να μαζέψω μια βαλίτσα και να φύγω για άγνωστους προορισμούς. Προτιμούσα να μείνω σε όλα όσα γνώριζα και αγαπούσα ή μισούσα. Δεν είχε σημασία. Σημασία είχε ότι ήξερα πως θα τα αντιμετωπίσω.

Κι όταν σε γνώρισα, αποφάσισα να γίνεις το μεγαλύτερο ταξίδι μου. Ένα ταξίδι που θα διαρκέσει για μία ζωή. Αποφάσισα να θαλασσοπνίγομαι στα κύματά σου μέχρι να καταφέρω να ηρεμήσω τα νερά σου. Πέταξα όσο πιο ψηλά μπορούσα δίπλα σου κι ας μην ανέβηκα ποτέ σε αεροπλάνο. Η αγκαλιά σου έγινε όλοι οι άγνωστοι τόποι που δεν τους ταξίδεψα ποτέ και κατάφερα να μαζέψω αναμνήσεις για να με ζεσταίνουν τις στιγμές της μοναξιάς. Στα φιλιά σου γνώρισα όλες τις άγνωστες γλώσσες του κόσμου και έμαθα να τις καταλαβαίνω λες και γεννήθηκαν μαζί μου. Τα συναισθήματα που ένιωσα με μετέτρεψαν σε άγνωστους ανθρώπους που δεν ήξερα ότι υπήρχαν.

Ταξίδεψα μαζί σου για χρόνια και ήσουν το ομορφότερο ταξίδι μου. Ένας τόπος γνωστός και αγαπημένος. Είχα περπατήσει κάθε σου δρόμο, κάθε σου σοκάκι. Είχα μεθύσει σε όλα σου τα ξενύχτια και είχα χορέψει σε όλα σου τα ντέρτια. Αγόρασα όλες σου τις λύπες και χάρισα όλες μου τις χαρές. Περιηγήθηκα ατελείωτες ώρες στο κορμί σου και άφησα να κουρσέψεις κάθε σπιθαμή μου. Ο εαυτός μου βγήκε από μέσα μου και τυλίχτηκε γύρω σου για να μην μπορεί να σε αγγίξει τίποτα και πονέσεις.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Η ζωή μας είχε πλέον αποκτήσει τα προνόμια ενός υπερατλαντικού ταξιδιού που δεν τελειώνει ποτέ. Ήσουν πλέον το δικό μου μεγάλο και γνωστό ταξίδι.

Κι όπως λέει και το τραγούδι: «Δεν έκανα ταξίδια μακρινά, ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει».

Κι αν είναι της μοίρας το γραφτό εσύ να είσαι το πρώτο και τελευταίο μεγάλο μου ταξίδι, θέλω να το ζήσω μέχρι τέλους. Κι αν είναι της μοίρας το γραφτό να πνιγώ στην θάλασσα σου, θα κλείσω τα μάτια και θα αφεθώ.

Γιατί στο άγνωστο κρατάς άμυνες, στο οικείο και αγαπημένο αφήνεσαι κι ας ξέρεις πως θα σε σκοτώσει.

Advertising

Από μικρή ηλικία μου άρεσε να γράφω. Στιχάκια, κειμενάκια, σκέψεις. Στο γυμνάσιο άρχισα να γράφω και άρθρα στην εφημερίδα που είχε ο μπαμπάς μου, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Αυτό το μικρόβιο, λοιπόν, φώλιασε μέσα μου κι έτσι αποφάσισα να σπουδάσω δημοσιογραφία. Τελείωσα, παντρεύτηκα, έκανα δύο υπέροχες κόρες κι όποτε έβρισκα χρόνο, έγραφα. Τι άλλο; Παρακολουθώντας σεμινάρια δημιουργικής γραφής, συνέχισα να κάνω αυτό που αγαπούσα, λίγο καλύτερα. Διαβάζω, ακούω μουσική και το βασικότερο; Ζω την κάθε μου στιγμή, σαν να είναι η τελευταία μου.

Περισσότερα από τη στήλη: Αψυχολόγητα

Αψυχολόγητα

Σύγκριση και social media : η (αυτό)παγίδευση μας

Η σύγκριση στα social media και η αυτοπαγίδευση μας Πολύ συχνά, ή τουλάχιστον πιο συχνά…

Αψυχολόγητα

Ό,τι κι αν έχεις ανάγκη έχει σημασία

Όλοι έχουμε ανάγκες. Φυσικά και έχουμε ανάγκες. Αλλά για κάτσε μια στιγμή – πόσο καλά…

Αψυχολόγητα

Πτυχίο ω πτυχίο μου

Ας κάνουμε ένα μικρό κουίζ:   Τι γίνεται όταν συνειδητοποιείς ότι οι μόχθοι σου 4 χρόνων…

Αψυχολόγητα

Υπάρχει και ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας

Πέρα απ’ τον χρόνο που χάσαμε, υπάρχει και ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας. Υπάρχει…

Αψυχολόγητα

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τα πάντα

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τα πάντα. Κάποια πράγματα δεν βγάζουν νόημα. Γι’αυτό απλούστατα θα πρέπει…

Αψυχολόγητα

Oδηγός απελπισίας για απελπισμένους

Ένας πλήρης οδηγός απελπισίας για απελπισμένους ή αλλιώς τι να κάνεις όταν απελπίζεσαι. Σου έχει…

Αψυχολόγητα

Η ευτυχία δεν είναι πίσω από τις οθόνες

Είμαστε πραγματικά χαρούμενοι; Είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι; Με μια ματιά γύρω μου, δυσκολεύομαι να απαντήσω με…