Τις τελευταίες μέρες τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τα social media κατακλύζονται από εικόνες αιμόφυρτων ανθρώπων-διαδηλωτής ή αστυνομικός επίτρεψε μου να τον αποκαλώ απλά άνθρωπο- εικόνες βίας, αναλγησίας, απανθρωπιάς, εικόνες ασύμβατες με τον «πολιτισμό» του 21ου αιώνα, εικόνες ντροπής. Ντρέπομαι ειλικρινά, θλίβομαι βαθιά και σφίγγεται το στομάχι μου για κάθε άνθρωπο που κείτεται στον δρόμο σαν ζώο που έχουν πέσει να το κατασπαράξουν τα όρνια-αφήνω στην δική σας κρίση και φαντασία να επιλέξετε ποιος θα κάνει το πληγωμένο ζώο και ποιος τα όρνια της ιστορίας. Πιο πολύ όμως εξοργίζομαι.
Αστυνομική βία
Η αστυνομική βία -δυστυχώς- είναι ένα γεγονός στο οποίο δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια. Χρέος της αστυνομίας είναι η προστασία του πολίτη, η διαφύλαξη της έννομης τάξης, η εξασφάλιση της ειρηνικής συνύπαρξης, η πρόληψη του εγκλήματος. Πρόκειται λοιπόν για επάγγελμα ύψιστης ευθύνης, το οποίο δεν μπορεί και δεν πρέπει να ασκεί ο καθένας. Ξανά δυστυχώς, συγκεκριμένοι άνθρωποι με την ιδιότητα του αστυνομικού, καταχρώνται την εξουσία που κατέχουν, δρώντας από θέση ισχύος. Στα πλαίσια της συνταγματικά κατοχυρωμένης «άσκησης έννομης βίας» που προβλέπεται, ολισθαίνουν σε κτηνώδεις ξυλοδαρμούς ή ακόμα – όπως επιβεβαιώνει η ιστορία- και σε πιο ακραίες πράξεις. Δεν θα επεκταθώ. Ιδανικά: άλλο προστασία, άλλο βία κι άλλο αστυνομία. Μπορείς να με προστατέψεις χωρίς να με χτυπήσεις μέχρι να πέσω κάτω.
Βία από τους διαδηλωτές
Συγκεκριμένοι διαδηλωτές πριν δαρθούν έδειραν και πριν ξυλοκοπηθούν ξυλοκόπησαν. Οι διαδηλώσεις για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων δεν είναι ρινγκ του μποξ, ούτε αρένες πάλης, οπότε δεν χρειάζεται να κατεβαίνουμε αρματωμένοι για να πολεμήσουμε όταν θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε για μια κατάσταση, μια απόφαση, ένα συμβάν. Διαφορετικά, η επιδίωξη μάλλον δεν είναι η διαμαρτυρία αλλά κάποιος απώτερος σκοπός. Μπορούμε λοιπόν να αντιδρούμε χωρίς σιδηρογροθιές, λοστούς ή μολότοφ, χωρίς να καίμε και να βανδαλίζουμε ξένες περιουσίες και χωρίς να προκαλούμε σωματικές βλάβες σε συνανθρώπους μας. Μπορείς να διαδηλώσεις χωρίς να με χτυπήσεις μέχρι να πέσω κάτω.
Είναι η βία απάντηση στην βία;
Η δράση προκαλεί αντίδραση κι η βία προκαλεί βία. Ο κόσμος είναι ένα καζάνι που βράζει. Ένας χρόνος εγκλεισμού, ανεργίας, εξαθλίωσης. Αν θες να εκτονωθείς πήγαινε να τρέξεις κι αν σου αρέσει να δέρνεις ξεκίνα από τον εαυτό σου. Ο διαδηλωτής που τον σάπισαν στο ξύλο θα μπορούσε να είναι αδερφός μου, ή δικός σου κι ο αστυνομικός που του άνοιξαν το κεφάλι θα μπορούσε να είναι μπαμπάς μου, η δικός σου. Θα μπορούσε ακόμη να είμαι εγώ ημιλιπόθυμη από το ξύλο επειδή διαδήλωνα ειρηνικά, αλλά με ταυτίζουν με εγκληματία. Θα μπορούσε επίσης, να είσαι εσύ με ανοιγμένο το κεφάλι στην μέση του δρόμου επειδή απλά έκανες την δουλειά σου, αλλά σε ταυτίζουν με την βρωμιά. Θα μπορούσε όμως, να είναι ακόμα χειρότερα, αν εγώ ή εσύ ήμασταν οι μανάδες των αιμόφυρτων ανθρώπων. Εκεί πώς θα αντιδρούσες;
Σεβασμός στον άνθρωπο
Δεν είναι όλοι οι διαδηλωτές επίδοξοι εγκληματίες και δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί το γνωστό σύνθημα. Δεν μπορούμε να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι , γιατί τότε εκτρέπουμε σε επικίνδυνα κοινωνικά φαινόμενα του παρελθόντος… Να ντρέπεσαι αν έχεις βγάλει έστω το δημοτικό και στο όνομα συγκεκριμένων γίνεσαι ισοπεδωτικός και μισαλλόδοξος. Αν ο πατέρας σου ήταν δολοφόνος θα ήθελες να χρεωθείς τον τιμητικό τίτλο; Μήπως, αντί να επικεντρωθούμε στην ιδιότητα, να επικεντρωθούμε πρώτα στον άνθρωπο; Μήπως αντί να ασχολούμαστε με το να σιχτιρίζουμε σπίτια και μάνες, να προσπαθήσουμε να σώσουμε τον άνθρωπο; Μήπως να βάλουμε πρώτο τον άνθρωπο; Όχι τον αστυνομικό. Ούτε τον διαδηλωτή. Τον άνθρωπο.
