Δυστυχώς η ζωή σου, σου επιφυλάξει εκπλήξεις πολύ διαφορετικές από αυτές που φανταζόσουν. Περίμενες να περάσεις ένα όμορφο διήμερο μακριά από την δουλειά και την κούραση και τελικά έρχεται ένα Σαββατοκύριακο μοναχικό, που σε βρίσκει μπροστά από τον υπολογιστή να κάνεις αναφορές, γραφιστική και προγράμματα.
Θα μου πεις η ζωή είναι απρόβλεπτη, δεν το ξέρεις; Έχεις δίκαιο! Έπρεπε να το ξέρω. Έπρεπε η εμπειρία μου να με γεμίσει γνώσεις και να πάψω να έχω ελπίδες. Ελπίδες πως θα περάσω όμορφα, πως θα ξεχαστώ και θα περάσω καλά. Η εμπειρία μου, μου έχει διδάξει πως η πραγματικότητα είναι σκληρή και έπρεπε να την αντιμετωπίσω κατάματα. Όσο και αν πονάει. Δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για μεγάλη ζωή, καλή δουλειά και ωραίες εξόδους. Κάποιοι συμβιβάζονται με το μέτριο και άλλοι με κάτι ακόμη λιγότερο. Ίσως έτσι πρέπει. Ίσως για να έχεις ένα μέλλον όπως το ονειρεύτηκες πρέπει να θυσιάσεις πράγματα. Πράγματα σημαντικά για εσένα, καταστάσεις, στιγμές, οικογένεια. Μπορεί να πρέπει να γίνεις ένας κακός άνθρωπος, για να σε ακούν τα παιδιά σου, ή μια μόνη γυναίκα χωρίς αγάπη, αν θέλεις να επιβληθείς στην δουλειά σου.
Ειλικρινά δεν ξέρω, δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι είναι αυτό που πρέπει να κάνω για να γίνω «κάτι»! Κάτι όμορφο, κάτι που να το θαυμάζω. Το μόνο σίγουρο είναι πως εμείς οι άνθρωποι, ότι και να έχουμε, πάντα θα το θεωρούμε «λίγο»! Και τελικά, τι είναι αυτό μου μετράει; Να αποκτήσαμε αυτά που ονειρευτήκαμε; Ή να γίνουμε ευτυχισμένοι με αυτά που έχουμε; Νομίζω πως το δεύτερο είναι καλύτερο! Εξάλλου, ποτέ δεν ξέρεις πως αν αποκτήσεις αυτά που φαντάστηκες, θα γίνεις πραγματικά ευτυχισμένος.
Αν δεν μπορείς να καταλάβεις αυτό που σου περιγράφω, δώσε απλά στον εαυτό σου λίγα παραδείγματα. Σκέψου πως είσαι μια ποθητή γυναίκα/άντρας, όπως έχεις ονειρευτεί. Σε θέλουν όλοι και έχεις εμπειρίες. Τι θα γίνει λίγα χρόνια μετά; Τίποτα! Θα είσαι ένας άνθρωπος μόνος, που έχει γευτεί την ζωή, μα όχι την αγάπη. Αν αυτό το σενάριο δεν σε κάλυψε, πιάσε ένα άλλο. Σκέψου πως είσαι ένα πετυχημένο στέλεχος, της καλύτερης εταιρίας. Θα γευθείς την επιτυχία, τα μπράβο και τους επαίνους, μα όταν πας σπίτι, θα είσαι μόνος σου. Εσύ και τα διακόσια τετραγωνικά της έπαυλης που έχτισες. Κανείς δεν θα είναι εκεί να τα χαρείς μαζί του. Δεν θα έχεις ένα χάδι στα μαλλιά όταν το χρειάζεσαι μα ούτε μια παιδική φωνούλα να σου λέει πόσο πολύ της έλειψες!
Τελικά, τι λες; Αξίζει να θυσιάσεις τα πάντα για την δόξα και τα μεγάλα όνειρα; Την ζωή σου όλη, για μια ουτοπική ευτυχία; Δεν λέω να μην είμαστε φιλόδοξοι, ονειροπόλοι, ή να μην χτίζουμε το μέλλον μας όπως το φανταζόμαστε. Αυτό που απλά θέλω να σου πω, είναι πως η ζωή, έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. Μην το βάλεις κάτω και μην πληγωθείς γι’ αυτά που σου έδωσε. Απλά αποδέξου τα με ψιλά το κεφάλι και συνέχισε την ζωή σου χαρούμενα. Που ξέρεις, ίσως τελικά, σου βγούνε σε καλό!
