Αν δε προκαλέσεις την τύχη σου τότε πως περιμένεις τα γεγονότα να αλλάξουν πορεία και να συμβεί κάτι διαφορετικό;
Ήρθε αυτή η στιγμή λοιπόν. Έκανες το μεγάλο βήμα λοιπόν.
Ήρθε η στιγμή που επιτελούς αυτό το συναίσθημα γίνεται πραγματικότητα. Μπορώ να ομολογήσω πως είναι πολύ παράξενο.
Λένε πως για να μπει κάποιος στη ζωή σου πρέπει να του το επιτρέψεις πρώτα. Βέβαια είναι και αυτοί που δε σε ρωτάνε κάν και απλώς εμφανίζονται.
Ξέρεις πως μόνο ένα βλέμμα τους αρκεί για να νιώσεις μια οικειότητα και πώς γνωρίζεστε χρόνια.
Στην πραγματικότητα όμως κανείς δεν ξέρει τίποτα για κανέναν. Απλώς υπάρχει μια έντονη επιθυμία να μάθεις τα πάντα.
Τι σου είναι και αυτές οι ανοιχτές πόρτες που αφήνεις στη ζωή σου. Μέσα από αυτές είτε θα μπει ο αέρας και θα σε παγώσει είτε θα μπει το φως και θα σε ζεσταίνει. Βέβαια πρέπει και εσύ να αφήσεις την πόρτα ανοιχτή.
Δράση και αντίδραση έτσι πάνε αυτά.
Έτσι δεν είναι ή μήπως όχι;
Και αν επιλέξεις να την ανοίξεις και δε είναι αυτό που περιμένεις τότε τι;
Και αν όμως επιλέξεις να μείνει κλειστή τότε τι;
Σκέψεις και πάλι σκέψεις.
Απωθημένα, δεύτερες ευκαιρίες όλα θα υπάρξουν. Ποτέ δε θα μπορείς να είσαι σίγουρη ότι κάνεις το σωστό.
Και στην τελική ποιος ορίζει το σωστό;
Ποιος είναι αυτός που θα σου πει πως ό,τι κάνεις δεν είναι ορθό;
Σε ελκύει το άγνωστο και θες να το κατακτήσεις.
Δράση και αντίδραση λοιπόν.
Από εδώ και πέρα εσύ θα αποφασίσεις. Ή θα εκπληρώσεις τις επιθυμίες σου και θα τις κάνεις πράξεις ή απλώς θα μετατρέψεις τις επιθυμίες σου σε απωθημένα.
Δύο όψεις έχει η ζωή.
Εσύ θα επιλέξεις πώς θα της φερθείς. Εσύ θα επιλέξεις τη σειρά με την οποία θα προκαλέσεις τα γεγονότα.
Αυτή απλώς θα σου ανταποδώσει.
Δράση και αντίδραση.
Έτσι λέγεται……
