Είμαι ό,τι διαφορετικό φοβάσαι και απεχθάνεσαι. Ξεφεύγω από κάθε στερεότυπο της κοινωνίας σου και από κάθε αντίληψη που υπάρχει μέσα στο μυαλό σου. Γεννήθηκα για να ξεχωρίζω με τον τρόπο μου και πάω κόντρα στην κοινωνία σου που με θέλει πανομοιότυπο με όλους. Είμαι ο αετός ανάμεσα στα σπουργίτια. Μάλλον δεν είμαι αετός. Είμαι σπουργίτι , μόνο που εγώ πετάω πιο ψηλά από εσάς. Ένα σπουργίτη της αυγής, της ερημιάς ιππότης, να τραγουδάει κάθε πρωί τα μπλουζ της άγριας νιότης.
Είμαι γυναίκα που θηλάζει δημόσια το μωρό της. Είμαι η γυναίκα αυτή που εσύ κατακρίνεις άγρια και θεωρείς πως βεβηλώνει τα χρηστά σου ήθη. Η γυναίκα που δίνει αγνό γάλα στο παιδί της βλέπεις δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή. Αν φορούσε στρινγκ και χόρευε πάνω σε στύλο θα τη χειροκροτούσαν. Η μία προσφέρει ζωή σε ένα παιδί και η άλλη ευχαρίστηση σε πολλών τα παντελόνια. Μάντεψε ποια θα χειροκροτήσεις και ποια θα βρίσεις…
Είμαι ο πρόσφυγας που ζω δίπλα σου, στη διπλανή πόρτα, στην ίδια πολυκατοικία. Είμαι πρόσφυγας από τη Σμύρνη. Είμαι ο 11χρονος Αμίρ και μου έριξες πέτρες στο σπίτι μου επειδή κληρώθηκα να σηκώσω τη σημαία σου. Είμαι τα τρομοκρατημένα παιδιά προσφύγων που πολιόρκησες στο Πέραμα κλείνοντας τις πόρτες του σχολείου και προσπάθησες να μου στερήσεις τη μάθηση. Είμαι ο πρόσφυγας στον οποίο έριξες ένα κεφάλι γουρουνιού. Είσαι δημοσιογράφος και ενώ κουβαλούσα το παιδί μου, μου έβαλες τρικλοποδιά στα σύνορα της Ουγγαρίας για να με πιάσεις στο πλάνο σου. Μου έκλεισες κάθε δίοδο με τον υπόλοιπο κόσμο και μου φόρτωσες όλο το φταίξιμο του πλανήτη στις πλάτες μου.
Είμαι η μάνα που επιτρέπω στην κόρη μου να φέρνει το αγόρι της στο σπίτι. Προφυλάσσω τον έρωτα και δεν τον κατακρίνω. Μάλλον με πρώτο άκουσες στο «Άκου ανθρωπάκο» του Ράιχ. Είμαι κάτι διαφορετικό. Είμαι η γυναίκα που θαρρείς πως ξεφτιλίζει την κοινωνία σου και κατηγορείς την κόρη μου για πορνεία, αποκαλώντας το σπίτι μου οίκο ανοχής.
Είμαι ο ομοφυλόφιλος που παραδέχεται το τι είναι και τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Δε με θεωρείς φυσιολογικό αλλά δε με νοιάζει καθόλου. Το διαφορετικό στιλ μου σε ενοχλεί. Είμαι ο ομοφυλόφιλος που χτύπησες με περίσσιο θράσος και τσαμπουκά όταν με είδες να φιλάω τον έρωτά μου. Βλέπεις σε ενόχλησα εγώ που φίλησα το αγόρι μου στο πάρκο, αλλά εσύ δεν ενοχλείς που χουφτώνεις την κοπέλα σου μέσα στον κόσμο. Μη θιχτεί η αισθητική σου πρόσεχε, μη σε νοιάζει για εμάς.
Είμαι το κορίτσι που μοιράζει φυλλάδια και εσύ τα πήρες, τα έσκισες και μου τα έριξες στο πρόσωπο. Η κοπέλα που χαμηλώνεις το βλέμμα μόλις τη βλέπεις επειδή με θεωρείς ξεπεσμένη. Τουλάχιστον δεν τρώω τα λεφτά των γονιών μου παίζοντας τάβλι όλη μέρα στις καφετέριες.
Είμαι ο γερασμένος παππούς με τα κινητικά προβλήματα. Θα με σπρώξεις στον δρόμο και θα με ταπεινώσεις αν τύχει μπροστά σε κόσμο αδιαφορώντας για το παρελθόν μου, τα προβλήματά μου. Αδιαφορώντας για την ανθρώπινη ύπαρξή μου.
Είμαι το παιδί που εκφράζει την άποψή του. Με την πρώτη ευκαιρία θα μου κλείσεις το στόμα, είτε με τα λόγια είτε με μαχαίρι. Και έπειτα θα απορήσεις που πήγαν οι νέοι που ήξεραν να εκφράζονται.
Είμαι ό,τι διαφορετικό φοβάσαι και απεχθάνεσαι. Σου χαλάω τη σούπα αλλά αν δεν υπήρχα ο κόσμος θα ήταν από χρόνια χαμένος και στάσιμος. Δίνω χρώμα στον γκρι μονότονο κόσμο. Δε θα με εξολοθρεύσεις ποτέ. Πάντα θα υπάρχω. Πάντα θα υπερασπίζομαι και θα αγαπώ το διαφορετικό.
