Οι super ήρωες στις ταινίες, φορούν μπέρτες ή φοβερές στιλάτες στολές και βγαίνουν να πολεμήσουν το κακό. Στην πραγματική ζωή όμως, φορούν απλά ρούχα, διαβάζουν πολύ, μοχθούν, αγαπούν τη δουλειά τους και (στο τσακίρ κέφι) ίσως φορούν και γυαλιά. Προσπαθούν καθημερινά, ώστε να αγαπήσουν τα παιδιά τη γνώση και να γίνουν καλύτεροι πολίτες του αύριο. Αυτοί οι super ήρωες, λέγονται εκπαιδευτικοί… Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που ενώ φαινομενικά κάνουν ένα επάγγελμα, στην πραγματικότητα κάνουν πολλά παραπάνω. Για την ακρίβεια εικοσιτέσσερα. Όπως η αλφαβήτα!
Άνεργος: Βλέπει κύριους και επικουρικούς πίνακες… αλλά τον κανονικό, τον σχολικό πίνακα τον βλέπει κυρίως με τα κιάλια, μιας και από κοντά μπορεί να του πάρει χροοοονια ολόκληρα. Ελπίζει να μπει κάποια στιγμή σε τάξη. Φυσικά, αν μπει, θα αποκτήσει σταδιακά και τα χαρακτηριστικά των παρακάτω επαγγελμάτων.
Βιβλιοθηκονόμος: Οι μαθητές έχουν στη διάθεση τους μια θάλασσα πληροφοριών! Για να μην πνιγούν, χρειάζονται μπρατσάκια-μεθόδους αξιοποίησης και ελέγχου των πηγών! (βεβαίως- βεβαίως) Κάπου εδώ έρχεται ο εκπαιδευτικός, ώστε να μάθουν να κολυμπούν αποφεύγοντας τις Σειρήνες της παραπληροφόρησης.
Γλωσσολόγος: Ασχολείται με την εξέλιξη και την εκμάθηση της γλώσσας από τον άνθρωπο. Στα απλά ελληνικά, προσπαθεί να αποδείξει ότι το ρήμα «γαμέω-γαμῶ» σημαίνει νυμφεύομαι, απ’ αυτήν προέρχεται η λέξη γάμος και… ΟΧΙ δεν είναι βρισιά (για να μη μιλήσουμε και για τη λέξη… «αρτοκλασία» ή το κομμάτι της Μυριόβιβλου που λέει «…καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ»).
Διαιτητής: Η κάθε σχολική μονάδα είναι σαν μια μικρογραφία της κοινωνίας. Όπως είναι φυσικό, οι καβγάδες και οι παρεξηγήσεις μεταξύ των μαθητών είναι ένα φαινόμενο, ας πούμε, «λογικό». Πρέπει, όχι μόνο να τους χωρίσει και να μην πάρει το μέρος κανενός, αλλά ταυτόχρονα να είναι δίκαιος, ώστε να μην μετατραπεί από διαφωνία σε… σκέτο ματς!
Εικονολήπτης: Ποιος βιντεοσκοπεί και μοντάρει όχι μόνο τις σχολικές γιορτές, αλλά και κάθε μαθητικό βίντεο σε διαγωνισμούς κτλ; Μάντεψε ποιος!
Ζωγράφος: (σε περιγραφή Bob Ross) –«Και κάπου εδώ ζει ένα μικρό σχεδιάκι, που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα το μάθημα. Όχι παιδί μου. Δεν είναι πατάτα… Ναι, ούτε αβοκάντο. Ναι… μήπως αυτό που άκουσα είναι κουδούνι;»
Ηθοποιός: Πρέπει να βρίσκει συνεχώς νέους τρόπους διδασκαλίας. Κοινώς, οφείλει να αφηγείται ιστορίες, να μπαίνει σε κάθε πιθανό ρόλο, να κάνει κουκλοθέατρο και άλλα πολλά, ώστε να μην ακούσει χασμουρητό (ή στη χειρότερη ροχαλητό) από κανένα θρανίο.
Θηριοδαμαστής: Έχεις προσπαθήσει ποτέ να βάλεις ένα παιδί, ειδικά στην εφηβεία, να κάτσει φρόνιμα σε ένα θρανίο για μια ολόκληρη μέρα; Ειδικά αν είναι άνοιξη και το μυαλό τους «ταξιδεύει» είτε στις βόλτες, είτε στα… «δικά» τους; (if you know what I mean) Δεν μοιάζει σαν να έχεις θηριάκια σε κλουβί; Τι; Όχι;
Ιστορικός : -«Πότε έγινε η τάδε μάχη; Ναι, δεν έχει σχέση με το μάθημα, απλά μου ήρθε στο μυαλό»
– «Τι σημαίνει πως όχι μόνο δεν είχατε γεννηθεί τότε, αλλά ούτε και σαν ιδέα δεν ήσασταν και δεν ξέρετε αν η φράση ειπώθηκε ακριβώς έτσι;»
– «Τιιιιιι;;; ΔΕΝ το ξέρετε; Απαπα… Τι μας τον φέρατε αυτόν τον άσχετο εδώ;»
Μετά από αυτά ο κάθε εκπαιδευτικός ας τολμήσει να μη διαβάσει άλλες τόσες ώρες εκτός σχολείου, για πιθανά ιστορικά ζητήματα-ερωτήματα, ώστε να απαντήσει «δεν ξέρω».
Κασκαντέρ: Κάθε του μέρα και μια καινούρια πρόκληση. Δεν ξέρει αν του επιφυλάσσει κάποια φάρσα ή όχι .Κάθε φορά που κάθεται στην καρέκλα, είναι σα ρώσικη ρουλέτα… Η μόνη μέρα όμως που χαλαρώνει είναι η Πρωταπριλιά. Εκεί ξέρει σίγουρα τι τον περιμένει…
Λογιστής: Εκδρομές, κουστούμια και σκηνικά για σχολικές γιορτές, βιβλία για τη δανειστική βιβλιοθήκη… όλα θέλουν λεφτά. Αλλά, όλα αυτά ΠΩΣ θα καλυφθούν; Στυλό, χαρτί, κομπιουτεράκι, υπολογίζει (και ξανά-μανά υπολογίζει), κάνει το 100 να γίνει 10, βάζει και λίγο το χέρι στην τσέπη, διοργανώνει κανένα bazaar… problem solved!
Μάστορας: Μπορεί να μην τον λένε Bob και να μην έχει γίνει κινούμενο σχέδιο, αλλά σίγουρα μοιάζει… Προφανώς και μοιάζει προσπαθώντας να φτιάξει αυτό το έρμο το θρανίο, καταλήγοντας απλά με χαρτάκι στο πόδι (ενν. του θρανίου) και… ΕΤΟΙΜΟ (;)!
Νοσηλευτής: Όπου πονεί (κι όπου σε σφάζει) είναι σε ετοιμότητα για να παρέχει τις απαραίτητες βοήθειες. Φυσικά, εξαίρεση αποτελεί η αρρώστια «τεμπελίσιους-δικαιολογίσιους» που πιάνει τον εκάστοτε μαθητή -συνήθως- την ώρα του διαγωνίσματος.
Ξεναγός: Αχ τι ωραίες που είναι οι σχολικές εκδρομ… ΟΧΙ! Σε κάθε μέρος που θα περάσουν, σε κάθε σοκάκι που θα διανύσουν, οι μαθητές έχουν καταχωρήσει στον εγκέφαλό τους, ότι ο εκπαιδευτικός ΠΡΕΠΕΙ να ξέρει πως-τι-που-πότε-γιατί. Σε μέρος μάλιστα, που μπορεί να μη βρέθηκε ποτέ ξανά.
Οφθαλμίατρος: Ο τελικός βαθμός που μπαίνει στο γραπτό, είναι ανάλογος του βαθμού μυωπίας -ή κάποιας πάθησης τέλος πάντων- με τον οποίο «φλερτάρει», διαβάζοντας αυτά που έγραψαν οι μαθητές του (διάγνωση και μετά συνταγή-τελικός βαθμός). Αχ ο καημένος… Τι βλέπουν τα ματάκια του γραμμένο καθημερινά! Κι όχι τίποτ’ άλλο… scripta manent (τα γραπτά μένουν).
Πληροφορικός: Παρουσίαση σε projector, χρήση ψηφιακού υλικού, διαδραστικοί πίνακες και laptop είναι μερικά από τα εργαλεία που έχει στη διάθεση του… ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ (και προφανώς πρέπει να ξέρει να τα δουλεύει).
Bonus: e -learning σεμινάρια για τη δια βίου εκπαίδευση του. Νέες τεχνολογίες και ξερό ψωμί.
Ρήτορας: Σημασία δεν έχει μόνο τι λέει. Άλλα το πώς το λέει. Μπορεί να παρουσιάσει το Πυθαγόρειο θεώρημα ή τους κανόνες τονισμού ή τα βήματα του Αποστόλου Παύλου, ως το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έμαθαν ποτέ. Μπορεί βέβαια από την άλλη να τα κάνουν να ακουστούν σαν «μπλαμπλαμπλαμπλα».
Σχολικός τροχονόμος: Αντί για σφυρίχτρα έχει μια γκάμα από ατάκες έτοιμες όπως : –«παιδιά μην τρέχετε στη σκάλα!», «Πάμε όλοι προς τα έξω να αεριστεί η αίθουσα!», « Με προσοχή!», «Απαγορεύεται να βγαίνετε εκτός σχολείου», «Από τη διάβαση βρε παιδιά!» κ.ο.κ.
Ταξιδιωτικός πράκτορας: Ή αλλιώς καταραμένο κουτάκι που έλεγε «σε όλη την Ελλάδα» κι αυτός το τσέκαρε, όταν δήλωνε περιοχές. Πραγματικά, αν έγραφαν βιογραφία, αναπληρωτή ή μόνιμου, θα ήταν «Η Οδύσσεια ενός εκπαιδευτικού, τόμος Α». Δηλαδή; Γυρνάει όλη την Ελλάδα με την ευγενική συμμετοχή του Υπουργείου Παιδείας, για να ξέρει βρε παιδί μου, όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα από κοντά (από πολύ κοντά) και να λέει κι ευχαριστώ.
Υπερτασιολόγος: Το επάγγελμα αυτό το εξασκούν κυρίως μεταξύ τους οι εκπαιδευτικοί όταν:
α) τους ανεβαίνει η πίεση με τα διαμαντάκια που διαβάζουν (Εμ, τεστ θέλανε. Ορίστε το αποτέλεσμα!)
β) όταν η λέξη «ησυχία» μεταφράζεται στον μαθητικό εγκέφαλο ως «φασαρία».
Φαρμακοποιός: Μια ασπιρίνη είναι πάντα πρόχειρη για περιπτώσεις ανάγκης .Από πονοκέφαλο μέχρι «δεν ξέρω κι εγώ τι». Αντί για ασπιρίνη μπορείς να το βαφτίσεις κι ως «σουπερμαντολίνη».
Χορογράφος: Σε κάθε σχολική γιορτή, ο εκάστοτε εκπαιδευτικός, δίνει τις κατάλληλες οδηγίες για μια πετυχημένη μαθητική παράσταση (τύφλα να χει ο Φώτης Μεταξόπουλος).
Ψυχολόγος: Μπορεί να μην έχει την ειδικότητα αλλά έχει τη χάρη! Είναι πάντα δίπλα στους μαθητές , ακούει τα προβλήματα τους και προσπαθεί να τα λύσει.
Ωρολογοποιός: Έχει ενσωματωμένο ρολόι νέου τύπου όπου η κάθε σχολική ώρα δεν έχει 60λεπτά, αλλά 45 και πάντα (περιέργως ) θέλει 5 λεπτάκια ακόμα.
Αντί επιλόγου ας συνοψίσουμε: Για να είναι κάποιος εκ-παιδευτικός… εκπαιδεύεται. Δια βίου (αβίωτου).
*Αφιερωμένο σε όλους τους εκπαιδευτικούς για την Παγκόσμια ημέρα Εκπαιδευτικών 5/10.
