Καλοκαιρινός έρωτας..

 

Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
και την ευφραίνει.

Οι περασμένοι έρωτες κρυφομιλούνε,
αισθήματα λησμονημένα ξαναζούνε
μες στων κυμάτων τον γλυκόν ανασασμό.

Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.

Advertising

Advertisements

Κ.Π. Καβάφης – Φωνή απ’ την θάλασσα (απόσπασμα)

Αύρα καλοκαιριού..

Έρωτας με επίγευση αλμύρας! Καλοκαίρι, ξεγνοιασιά, ανεμελιά και ελευθερία.. Οι καλύτερες ιστορίες λένε πως παίρνουν σάρκα και οστά εκείνη την εποχή του χρόνου, που ο ήλιος χαϊδεύει κάθε σπιθαμή του κορμιού σου μέχρι να αφήσει το δικό του στίγμα. Την εποχή ετούτη που πλατσουρίζεις στα καταγάλανα νερά απαλλαγμένος από έγνοιες και υποχρεώσεις, που βρίσκεσαι σε συνεχή διαφωνία με την ώρα, τον τόπο και το χρόνο, έρχεται ο έρωτας απρόσμενα και σου χτυπάει την πόρτα.

Μόνο εσύ και ο τρανός εαυτός σου σε μια αδιάκοπη επικοινωνία.. Θύμισες κατακλύζουν το μυαλό σου, εικόνες χιλιοπαιγμένες σαν να ξεδιπλώνεται ένα νήμα χαμένο στο χρόνο. Ένα κινηματογραφικό φιλμ με ασπρόμαυρες εικόνες που ξεπηδούν μπροστά στα δύο σου μάτια, κι εσύ ανήμπορος να αντιδράσεις, το παρακολουθείς ξανά και ξανά, σε πρώτη θέση προβολής. Ασπρόμαυρες εικόνες μα με απόχρωση κόκκινου έρωτος, που νέες αντάρες και φουρτούνες ξεσηκώνουν στο πέρασμα τους.

Άχ αυτός ο έρωτας..

Οι καλοκαιρινοί έρωτες έχουν κάτι από αλμύρα και ήλιο. Διαφορετικοί από τη μονοτονία του χειμώνα. Στιγματίζουν τα εφηβικά και νεανικά μας χρόνια με το δικό τους μοναδικό, ανεξήγητο τρόπο. Μόνο εκείνοι ξέρουν..

Τώρα το καταλαβαίνω, ζω και ζεις μέσα από το καλοκαίρι..

Το καλοκαίρι μας.

Που ταξιδεύει άραγε ο νους σου κι απόψε;

Και κάθε απόψε, η ίδια μορφή, ο ίδιος έρωτας..

Σε ποια γη, σε ποιο σώμα, σε ποια ψυχή ψάχνει καταφύγιο;

Άραγε θυμάσαι εκείνη τη βραδιά; Εκείνο τον τελευταίο περίπατο στο μικρό λιμανάκι, δίπλα στην προβλήτα;

Θυμάσαι το λευκό μου φόρεμα και τα μαλλιά μου πλεγμένα σε πλεξίδα; Πόσο σου άρεζαν έτσι..

Μια Αυγουστιάτικη νυχτιά..

Μια Αυγουστιάτικη νυχτιά τα όνειρα παίρνουν πνοή μέσα απ’ τα δύο σου μάτια..

Οι νύχτες εκείνες..

Μεσάνυχτα δύο σκιές περιπλανιούνται μέσα στο πλήθος χιλιάδων περαστικών. Δε θα τους παρατηρήσεις, όχι..Είναι άνθρωποι απλοί, ανεπιτήδευτοι, κυνηγημένοι από τη μοίρα και το ξέφρενο παιχνίδι της. Τόσους μήνες περίμενες τούτη τη στιγμή. Τόσους μήνες φορτωμένους με μπόρες, καταιγίδες και μοναξιά.. Και να που ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται στο πλάι σου,αυτό το καλοκαίρι, απολαμβάνοντας ένα όμορφο φεγγαρόλουστο βράδυ.

Μηχανικές κινήσεις, αργές βασανιστικές σε προκαλούν σε ένα παιχνίδι που σταματημό δεν έχει. Τα χέρια τυλίγονται βιαστικά, τα κορμιά ενώνονται σε μια λαίλαπα έτοιμη να κατακλύσει όλο τον κόσμο, να βάλει φωτιά σε κάθε τι παράταιρο, πέρα από τους δύο πρωταγωνιστές μας.

Γι’ αυτά τα καλοκαίρια γεννήθηκες, γι’ αυτά και για εμένα..

Μα τι γρήγορα που πέρασε η ώρα.. μα τι γρήγορα που πέρασε ετούτο το καλοκαίρι..αυτός ο έρωτας..

Είναι κάποιες απ’  τις σκέψεις που λίγο πολύ όλοι έχουμε αναλύσει στα άδυτα του μυαλού για ώρες..

Αναπολούμε στιγμές, καταστάσεις, πρόσωπα κι όλα αυτά συνδεδεμένα με αυτή την υπέροχη εποχή του χρόνο.  Με τα κόκκινα ηλιοβασιλέματα, τις περιπλανήσεις και τις ατέλειωτες συζητήσεις μέχρι πρωίας στις αμμουδιές.

Στον έρωτα δεν υπάρχει καμία μετάφραση, καμία δυσνόηση, μονάχα υπεκφυγές..

Όπως το καλοκαίρι που έρχεται γλυκά και σε παρασέρνει στο δικό του ρυθμό και χάνεται τόσο ανέλπιστα. Όλοι κρύβουμε μια ανείπωτη ιστορία που δεν τολμούμε να παραδεχτούμε ακόμη και στον ίδιο μας τον εαυτό!

Τη φυλάμε προσεκτικά και ευλαβικά στο χρονοντούλαπο του νου και της ψυχής. Ίσως κάποιες νύχτες με φεγγάρι, κάποιες νύχτες αναμεμειγμένες με αλκοόλ, καπνό και αρώματα, αυτές τις στιγμές αδυναμίας τη μοιραζόμαστε. Μα τις περισσότερες φορές αποφεύγουμε να τη φέρουμε στη θύμησή μας μόνο και μόνο για τη γλυκόπικρη γεύση της. Εγώ θα προσθέσω την αλμυρή εκείνη επίγευση έρωτα που σου αφήνει..

Μα για στάσου..

Που καιρός για θαύματα..

Μα για στάσου..

Έχει πανσέληνο απόψε..

Κι αν ήσαι νέος, μες σταις φλέβες σου θα τρέξη
της θάλασσας ο πόθος· θα σε ’πη μια λέξι

το κύμα απ’ τον έρωτά του, και θα βρέξη
με μυστική τον έρωτά σου μυρωδιά.

Advertising

 

Κ.Π. Καβάφης – Φωνή απ’ την θάλασσα (απόσπασμα)

 

Για να βρείτε τους στίχους του τραγουδιού μεταβείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο :https://stixos.eu/%CF%83%CF%84%CE%AF%CF%87%CE%BF%CE%B9/agapi-tou-kalokairiou-zig-zag/