Γιατί άραγε ευχόμαστε;
Και όταν σου ευχόμουν, δεν σου ευχόμουν ή ευχόμουν σε μένα ; Τι είναι η ευχή ; Ρητορικό το ερώτημα όπως όλα. Εξαρτάται από αυτόν ή αυτή που την εκφράζει, από τον παραλήπτη από την σχέση μεταξύ τους, αλλά κυρίως από το αν υπάρχει κάποιος, ο όποιος τύπος σύνδεσης μεταξύ τους.
Ευχή λοιπόν στην ρευστότητα των πάντων είναι τελικά η προσωπικότητα του καθένα μας και το πως αυτή αποτυπώνεται στους γύρω μας. Ευχές γιατί πρέπει, από υποχρέωση, από επαγγελματική ανάγκη, από μικροψυχία που δεν πρέπει να φαίνεται και την μασκαρεύουμε εν είδει καλοσύνης, τύποι συμπεριφοράς που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι τάχα εμείς είμαστε οι “καλοί”. Το έχουμε τόσο ανάγκη να νιώσουμε έτσι που πρώτα τους εαυτούς μας πείθουμε.
Ευχές της φτήνιας ή ευχές της καρδιάς ;Ίσως κάποιοι να μεγαλώσαμε τόσο ώστε να μπορούμε να τις ξεχωρίζουμε ώστε τελικά να επιλέξουμε αν ο ιανός δεν είναι το δυνατό μας χαρτί τότε έχουμε το διαβατήριο για την πιθανή ωρίμανση του χαρακτήρα μας ή πάλι μπορούμε να επιλέξουμε να μην ευχόμαστε. Τουλάχιστον τότε περισώζουμε ψήγματα αξιοπρέπειας .
Αξιοπρέπεια..τι λέξη και αυτή με νόημα βαρύ ή πουπουλένιο; Και αυτό με την σειρά του, ¨σετάρετε¨ με τους εαυτούς μας αν βλέπουμε , αν ξέρουμε.
Στο βαθύ πηγάδι του εγώ μας μπορεί να μην φωνάζει πια απελπισμένα σαν εξαπατημένη έφηβη άλλωστε έφηβοι δεν είμαστε πια. Και όταν την θυμόμαστε η θύμηση πιάνει λάθος μονοπάτια τα πιο ξένοιαστα. Αυτά έχουμε ανάγκη μας λέμε, παραμερίζοντας την ανάγκη να δούμε τον εαυτό μας. Όμως και αν εκεί κρύβεται “το μυστικό” ;
Αν σκεφτούμε τις πιο αγνές κινήσεις μας εκείνα τα χρόνια της εφηβεία που έχουμε ακόμη ως καταφύγιο και αν θέλουμε να ανακαλύψουμε το παιδί που μπορούσε να χαρίζει από την καρδιά του απλοϊκά και απλά ένα λουλούδι, ένα ζωγραφισμένο χαρτί , μια πέτρα από την θάλασσα που έτρεμαν τα χέρια του όταν το πρόσφερε κάπως έτσι να μπορούν να γίνουν και σήμερα οι ευχές μας. Μα για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να νιώθουμε.
Πόσο δύσκολο είναι άραγε να νιώθουμε σε μια εποχή που πρυτανεύει ο εγωκεντρισμός μας η μόνιμη διάθεση μας να κρίνουμε και να κατακρίνουμε μόνο τους άλλους να θέλουμε μόνο για εμας και να ζούμε μόνο για μας ;
Να σας κάνω μια ευχή ; Δείτε τους εαυτούς σας. Αλήθεια, το εύχομαι για εσάς ; Για μένα ; Ίσως να μην έπρεπε να ευχηθώ… Δεν ξέρω.
Και αφού οι ευχές είναι οι αγαπημένες των ανθρώπων και λέγονται αβίαστα ας ευχηθούμε τουλάχιστον να μπορούμε να ευχόμαστε από καρδιάς
