Τρία βασικά ερωτήματα που μπορεί να απασχολήσουν τον καθένα, σε κάποια στιγμή της σχέσης ή της ζωής του γενικότερα. Ειδικά στις ερωτικές σχέσεις, τέτοια ερωτήματα μπορεί να σε βασανίσουν, να σε νευριάσουν και να σε οδηγήσουν σε βιαστικά συμπεράσματα, για τα οποία ίσως κάποτε και να μετανιώσεις. Όμως τι είναι αυτό που σε ενοχλεί στα αλήθεια, το έχεις σκεφτεί ποτέ;
Αν προσπεράσουμε την πρώτη ερώτηση -η πολυπόθητη απάντηση της οποίας πάντα θα προκαλεί αρνήσεις, συγκρούσεις και μπερδέματα, καθώς για εμένα είναι εύκολες οι σχέσεις, δεν μπορείς να πεις όμως και εσύ το ίδιο με σιγουριά- και απαντήσουμε με περισσότερη λογική από ότι ρομαντισμό στη δεύτερη, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι σε μία σχέση υπάρχουν δύο άτομα. Προχωρώντας στην επόμενη ερώτηση, συνειδητοποιείς ότι χρειάζεται να κάνεις μια μικρή ανασκόπηση στον εαυτό σου για να απαντήσεις. Αν απάντησες αμέσως όχι, ή που δεν τα έχεις ζυγίσει καλά τα πράγματα ή που είσαι κάτι σαν αυτό που λέμε ο τέλειος/τέλεια.
Θέλεις να έχεις την τέλεια σχέση, να είσαι ευτυχισμένος/η και να κάνεις τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου να αισθάνεται το ίδιο. Οπότε και σκέφτεσαι ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό να συμβεί, αρκεί να του δίνεις πράγματα και να είσαι εντάξει απέναντι του.
Πρώτη περίπτωση, δεν ανταποδίδει ή, τουλάχιστον, δεν ανταποδίδει στον ίδιο βαθμό με εσένα! Συνεχίζεις να δίνεις γιατί εσύ έχεις στο μυαλό σου τον σκοπό για τον οποίο ξεκίνησες και δε σε ενοχλεί αν δεν παίρνεις όσα δίνεις; Ή, μήπως συνεχίζεις να δίνεις μέχρι εκείνο το σημείο που δε θα αντέχεις αυτή την κατάσταση άλλο;
Αν συνεχίσεις να δίνεις ακόμα λίγα από τα δικά σου, ακόμα και αν δε βλέπεις την ανάλογη ανταπόκριση, τότε έχεις πετύχει τον σκοπό σου. Παράλογο; Κι όμως, θα έχεις πετύχει τον σκοπό σου διότι δίνοντας αυτά που επιθυμείς θα είσαι εσύ ευχαριστημένος με τον εαυτό σου και, λογικά, θα κάνεις ευτυχισμένο και το άτομο δίπλα σου. Μην ξεχνάς ότι, είστε δύο διαφορετικοί χαρακτήρες που δεν μπορείτε να εκφράζεστε με τον ίδιο τρόπο πάντα. Για αυτό το λόγο, ίσως ο σύντροφος σου να μην είναι τόσο ανοιχτός όσο εσύ, να μην είναι τόσο εκδηλωτικός όσο εσύ.
Αν δεν άντεξες άλλο, τότε καλύτερα να αναρωτηθείς: κουράστηκες στα αλήθεια ή δεν ήθελες τόσο να το κάνεις; Όσο και αν πεισμώσουμε με τον σύντροφό μας, στο τέλος, αυτά που νιώθουμε για αυτόν δεν αλλάζουν. Δεν μπορούμε αμέσως να ξε-νιώσουμε επειδή ξενερώσαμε. Μα, ακόμα και αν ήταν μαζεμένα από καιρό, ήσουν εσύ που έδινες τόσα και είσαι εσύ πάλι που σταμάτησες να το κάνεις. Το άτομο για το οποίο έκανες και έδινες ήταν απλά η ώθηση σου, όλα τα υπόλοιπα ήσουν εσύ.
Οπότε, μην κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες. Ας μη χαραμίζουμε αυτά που νιώθουμε πίσω από εγωισμούς και «αχάριστους» ανθρώπους. Πίστεψε με, αν είναι όντως αχάριστοι θα φανεί και δε θα χρειαστεί να ξανακάνεις τίποτα για αυτούς. Μέχρι όμως να το αποδείξεις, γιατί να κάνεις πίσω σε αυτά που θέλεις να δώσεις;
