Δεσμός, σχέση, συντροφιά, έρωτας, εξάρτηση, πάθος… και αν συνεχίσω δεν έχει τελειωμό το γαϊτανάκι αυτό. Υπάρχουν τόσες και άλλες πόσες λέξεις για να προσδιορίσουν την έννοια της δέσμευσης. Για τον καθένα η δέσμευση έχει διαφορετικό αντίκτυπο, διαφορετική χροιά, διαφορετικό χρώμα, αλλιώτικο άρωμα. Μα για όλους έχει κάτι κοινό. Την έννοια του να συνδιαλέγεσαι και να συν υπάρχεις με αυτό που λατρεύεις ή πολύ περισσότερο, με αυτό που αγαπάς. “Γιατί μας είναι τόσο δύσκολη η δέσμευση ;” φράση αμφιλεγόμενη, φράση χιλιοειπωμένη. Και μη μου αρνηθείς πως δεν έτυχε να συζητηθεί σε μια παρέα άπειρες φορές. Θα μεγαλώσει η μύτη σου, κι αυτό καλύτερα άστο για τον Πινόκιο και το παραμύθι. Δε θέλουμε άλλα.. παραμύθια. Χορτάσαμε και μόνο ακούγοντας τα. Η ζωή είναι εδώ, είναι στο σήμερα, είναι στο τώρα, είσαι στο τώρα, στην πραγματικότητα!
Πόσοι ήρωες και πόσα βιβλία μιλούν για την αγάπη και τη μαγεία της; Πόσοι ιππότες, πρίγκηπες, βασιλιάδες, θεοί και κοινοί θνητοί χάθηκαν στο βωμό της αγάπης, υπερασπιζόμενοι έως την τελευταία στιγμή τη φλόγα που σιγόκαιγε μέσα τους ; Πολλοί και είμαι σίγουρη οτι έχεις ακούσει κάπου, κάποια στιγμή τα γενναία κατορθώματα τους. Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό όπως είπε και ο Αριστοτέλης και επιζητά τη συνύπαρξη με το συνάνθρωπο του. Η φιλία, η συντροφιά, ο έρωτας.. είναι απόρροια αυτής της συνύπαρξης. Τα συναισθήματα υπάρχουν μέσα μας και όταν νιώσουν πως ήρθε η ώρα να εκφραστούν, βγαίνουν προς τα έξω. Η αγάπη είναι από τα πιο μοναδικά. Μα όπως είπαμε, είναι αρκετά δυσεύρετη, καθώς κρύβεται πολύ πολύ βαθιά μέσα μας, χτίζοντας ένα μικρό τείχος ως προστασία. Για να εκδηλωθεί, αναζητά το άτομο εκείνο, που θα καταφέρει να σκαρφαλώσει ή να γκρεμίσει αυτό το αόρατο πέπλο που την περικλείει.
Η αγάπη, όπως προαναφέραμε, εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Στις μέρες μας έχει ξανά βαπτιστεί από την αρχή με καινούργιες έννοιες. Μηνύματα, κόκκινες ειδοποιήσεις, λέξεις που φωλιάζουν μέσα μας, μα δε βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία, την κατάλληλη στιγμή να αναδυθούν, να ειπωθούν. Βλέμματα κολλημένα και ασταθή πίσω από μαύρες οθόνες, μαύρες αυλαίες. ¨Σπόγγοι ανέραστοι¨ θα συμπληρώσω. Ναι, ναι νομίζω πως δεν υπάρχει καλύτερη έκφραση για αυτό. Ενώ είμαστε φτιαγμένοι για την αγάπη, έτοιμοι να δώσουμε και να ρουφήξουμε όσο συναίσθημα και όσο πάθος γίνεται από τον άνθρωπο που επιθυμούμε, το μόνο που καταφέρνουμε είναι το αντίθετο. Μα γιατί; Γιατί μας είναι τόσο δύσκολη η δέσμευση ;
Το σ’ αγαπώ είναι μια τόσο όμορφη λέξη. Πλημμυρισμένη με τα πιο όμορφα χρώματα και δημιουργεί την πιο μελωδική μουσική που έχεις ακούσει ποτέ. Γιατί τη στερείς από τον εαυτό σου; Γιατί τη στερείς από το άτομο που θέλεις να την ακούσει; Ξέρω θα πεις, πληγώθηκα στο παρελθόν, πόνεσα, έκλαψα, δε θέλω να ξανακυλίσω στα ίδια μονοπάτια. Θέλω να ξεχάσω. Θυμίσου όμως αυτό! Αν δεν είχες γνωρίσει αυτό τον άνθρωπο, αν δεν είχες βυθιστεί στο βούρκο όπως λές, αν δεν είχες φτάσει στα όρια σου, δε θα ήσουν αυτός ο άνθρωπος που είσαι σήμερα. Δε θα είχες αυτές τις εμπειρίες που έχεις σήμερα. Και θα μου πεις, τι να τις κάνω και που τις έχω, αφού δε μου έδωσαν κάτι.
Όχι φίλε μου! Εδώ στάσου και άκουσε με! Φυσικά και σου έδωσαν! Σου έδωσαν μαθήματα, τεράστια μαθήματα ζωής! Να νιώθεις τυχερός που πέρασες ό,τι πέρασες. Όσο δύσκολο και αν ήταν αυτό. Μέσα απ’ όλες αυτές τις εμπειρίες που εσύ αποκαλείς “λάθος”, που στην πραγματικότητα, μόνο λανθασμένες δεν ήτανε, κατάλαβες τι είναι αυτό που αποζητάς πλέον στη ζωή σου. Άλλοι άνθρωποι δεν είχαν καν το προνόμιο να ζήσουν κάτι τέτοιο. Γιατί για προνόμιο πρόκειται. Αν λοιπόν, λυπάσαι τον εαυτό σου και περιμένεις το άλλο σου μισό να αποκαλυφθεί ή να έρθει ουρανοκατέβατα, το πιο πιθανό είναι να μη συμβεί ποτέ. Αλήθεια σου λέω. Για να έρθει στη ζωή σου πρέπει να είσαι εσύ ολόκληρος. Δεν ψάχνουμε έναν άνθρωπο να μας ολοκληρώσει με τη δέσμευση. Όχι, αυτό δε θα συμβεί ποτέ!! Πρέπει εμείς να γίνουμε αυτό το ολόκληρο που θα βρει το δικό του ολόκληρο και θα πορευθούν μαζί!
Δες ένα υπέροχο βίντεο παρακάτω, που εύχομαι να σε κάνει να σκεφτείς διαφορετικά:
