«Κακός χρόνος το 2020».
Κακός χρόνος το 2020. Πανδημία. Νεκροί, οικονομική κατάρρευση, ψυχική εξουθένωση, πολιτιστική ύφεση. Μοναξιά, εγκλεισμός, ξανά εγκλεισμός. Μια χρονιά που σημάδεψε την ανθρωπότητα και ανέτρεψε ό,τι θεωρούσαμε δεδομένο. Τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο-αυτό ίσως είναι και καλό. Μας θύμισε πόσο μικροί είμαστε, μας υπενθύμισε την αξία πραγμάτων αυτονόητων για εμάς. Μας ταρακούνησε. Και καλά μας έκανε. Μας χρειαζόταν. Ο κόσμος έχει πάρει λάθος ρότα. Χάνουμε το νόημα. Νοσούμε εδώ και χρόνια από όλα όσα τρώνε το μέσα μας και δεν το καταλαβαίνουμε. Τρέχεις να προλάβεις να γράψεις 10 και μετά 20 και μετά να μπεις στο πανεπιστήμιο και μετά να πάρεις πτυχίο και μετά να βρεις δουλειά και μετά να κάνεις οικογένεια και μετά να δεις τα παιδιά σου να τρέχουν κι εκείνα και να τρέχουν πιο γρήγορα από εσένα. Και μετά; Τρέχουμε και ξεχνάμε να ζήσουμε. Ξεχάσαμε την φύση. Ξεχάσαμε τον άνθρωπο. Θλίψις.
Πες ευχαριστώ για την υγεία σου
Θα σου πω λοιπόν αχάριστε άνθρωπε ότι το 2020 δεν ήταν τόσο κακή χρονιά, αν αυτή την στιγμή που σου γράφω εσύ μπορείς και με διαβάζεις και δεν έχασες κανένα δικό σου πρόσωπο από τον ιό. Εκτίμα την υγεία σου-σωματική και ψυχική. Ξεκίνα να ακούς τον οργανισμό σου και σεβάσου τις ανάγκες του. Δεν είσαι μηχανή, μην τους αφήνεις μόνο να σε ξεζουμίζουν. Μην επιτρέπεις να γίνεται η δουλειά σου, δουλεία. Μην επιτρέπεις να γίνονται οι σχέσεις σου, αποχυμωτές σου. Δώσε ανιδιοτελώς ως εκεί που δεν πατάν τα όρια του οργανισμού σου. Είσαι άνθρωπος, μην το ξεχνάς! Θυμήσου να πάρεις κι ένα τηλέφωνο την μάνα και τον πατέρα σου, τον παππού και την γιαγιά σου. Να νιώθεις τυχερός που τους έχεις. Άλλοι θρηνούν απώλειες.
Το 2020 δεν ήταν τόσο κακός χρόνος, αν είχες κάθε μέρα ένα πιάτο φαγητό να φας, στέγη να μείνεις και ρούχα να φορέσεις. Δεν είναι μιζέρια. Ευγνωμοσύνη είναι. Κοντεύει να βγει από τα λεξικά. Αν λοιπόν μέσα στο 2020 δεν πείνασες, όχι δεν πέρασες άσχημα. Αν δεν χρειάστηκε να κοιμηθείς στον δρόμο και πάλι δεν πέρασες άσχημα. Αν έχεις ακόμα την δουλειά σου να λες ευχαριστώ. Γύρω σου «ματώνουν» οικονομικά. Μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έκλεισαν και δεν πρόκειται να ξανανοίξουν ποτέ-γιατί δεν αντέχουν να ξανανοίξουν, περικοπές κι απολύσεις. Με μια πρόταση εκατομμύρια οικογένειες μόλις έμειναν στον δρόμο. Ελλάδα, η post covid εποχή: οικονομική καταστροφή ή ευκαιρία;
Μικρά επιτεύγματα
Το 2020 δεν ήταν τόσο κακό, αν κατάφερες έστω και κάτι «μικρό». Για εμένα δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι στόχοι, παρά μόνο στόχοι. Και οι στόχοι είναι για να κατακτιούνται. Αν λοιπόν, κατόρθωσες να κόψεις το κάπνισμα, να περάσεις μαθήματα στο πανεπιστήμιο, να παραιτηθείς από την τοξική δουλειά σου ή να παραιτηθείς από την τοξική σου σχέση, να πεις όχι στην μαμά σου που θέλει να γίνεις γιατρός, να αποδεχτείς το σώμα σου, τότε μπράβο! Έχεις καταφέρει πολύ περισσότερα από όσα νομίζεις. Γιατί μπόρεσες να κόψεις το κάπνισμα με έναν covid να σε κατατρέχει παντού και να σου «λέει»: Μην χωρίσεις τον τοξικό σου γκόμενο. Θες να μείνεις πάλι μόνη 2 μήνες να μιλάς με τους τέσσερις τοίχους; Τρελάθηκες που θα αφήσεις μια δουλειά που σου προκαλεί κρίσεις πανικού; Να λες κι ευχαριστώ που έχεις δουλειά, κοκ. apscychologita/to-alfavito-ton-oson-lismonisame-to-2020/
Το 2020 δεν ήταν τόσο άσχημο, αν τώρα που διαβάζεις αυτό το άρθρο σου έρχεται στο μυαλό ένα έστω άτομο που νιώθεις ευγνώμων να έχεις δίπλα σου. Αν γέλασες λίγο πιο πολύ από όσο έκλαψες. Κι αν έκλαψες! Αν είπες δυνατά όσα νιώθεις. Αν δεν φοβήθηκες. Κι αν φοβήθηκες, αλλά τόλμησες. Αν διεκδίκησες αυτά που σου αξίζουν κι ας πήρες λιγότερα. Αν τραγούδησες, αν χόρεψες. Αν είπες συγγνώμη εκεί που έπρεπε και αι στο διάολο επίσης. Αν ξύπνησες μια μέρα κι ευχαρίστησες τον Θεό γι’ αυτό. Αν έστειλες εκείνο το μήνυμα που γράφεις σβήνεις χρόνια τώρα κι ας μην πήρες απάντηση. Αν έπεσες και σηκώθηκες ή δεν σηκώθηκες. Θα σηκωθείς. Κάποιες φορές πρέπει να κατεβείς στον πάτο για να καταλάβεις ότι η άνοδος είναι μονόδρομος. Αν έζησες.
Κάτι για επίλογο
Ας κρατήσουμε ότι το 2020 απλά μας επανατοποθέτησε, μας έκανε πιο ταπεινούς, μας έμαθε να εκτιμάμε, να μην θεωρούμε τίποτα και κανέναν δεδομένο, να μην αφήνουμε πράγματα «για αύριο». Αν και δεν πιστεύω στην πρωτοχρονιά- πρωτοχρονιά είναι κάθε μέρα που εσύ θα αποφασίσεις να ξεκινήσεις από το μηδέν- σας εύχομαι ένα 2021 γεμάτο και αληθινό. Κρατήστε το «κακό 2020» σαν πυξίδα για το υπόλοιπο της ζωής σας!
