Κλείνοντας τη βαλίτσα… Τι σκέφτεσαι; Ακόμη ένα ταξίδι φτάνει στο τέλος, ακόμη μια εκδρομή όπου σε τύλιξε σαν την πιο ζεστή αγκαλιά και σε γέμισε συναισθήματα, στιγμές, εμπειρίες. Πάντοτε με καλή παρέα και τον εαυτό σου να νιώθει το άπειρο. Τι σκέφτεσαι όταν κλείνεις τη βαλίτσα σου; Με ποια πρώτη σκέψη την κλείνεις; Είναι σαν ένα γρήγορο recap — φιλιά, γέλια, αγγίγματα, ποτά, συζητήσεις, βήματα, ήχοι, μουσικές, αγκαλιές, εικόνες.
Δουλεύουμε ασταμάτητα όλη την εβδομάδα κι άλλοτε περιμένουμε για το ρεπό μας, άλλοτε για το Σαββατοκύριακο και άλλοτε για τις διακοπές μας, για ένα ταξίδι ή μια εκδρομή. Λογικό η πρώτη μας σκέψη όταν κλείνουμε τη βαλίτσα, να είναι στενόχωρη, να νιώθουμε μια θλίψη μέσα μας που όλο αυτό τελειώνει. Αν η βαλίτσα μπορούσε να μιλήσει θα μας έλεγε να μην την κλείσουμε ακόμη, να πάρουμε μια ανάσα και να κοιτάξουμε γύρω μας. Να μην την κλείνουμε με συνοφρυωμένο βλέμμα αλλά με ένα μεγάλο χαμόγελο. Θα μας έλεγε να απορροφήσουμε ό,τι εμπειρίες δημιουργήσαμε και να κοιτάξουμε πίσω έχοντας στο μυαλό αυτό που λέγεται και για τη ζωή “σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός” — ας μην βιαζόμαστε συνεπώς για το φινάλε, ούτε να δυσαρεστούμαστε γι’ αυτό, ας κοιτάξουμε πίσω χαρούμενοι και γεμάτοι που ζήσαμε ό,τι ζήσαμε.
Έτσι και στη ζωή, περιμένουμε να κλείσουμε τη βαλίτσα και ξεχνάμε να κοιτάξουμε το “ταξίδι” — έχουμε δημιουργήσει την ιδέα ότι η εκπλήρωση και η ικανοποίηση έρχονται μόνο όταν κάτι έχει ολοκληρωθεί. Η ζωή όμως εν τέλει, όπως θα καταλάβουμε μεγαλώνοντας αλλά και στα γεράματα, δεν είναι πάντα να επιτελείς εργασίες αλλά να ζεις τη στιγμή και το παρόν. Κλείνοντας τη βαλίτσα η ομορφιά θα είναι μεγαλύτερη αν σκεφτείς πως όλα είναι ανοιχτά και μπορεί σύντομα να την χρησιμοποιήσεις ξανά. Που ξέρεις; Έτσι και στη ζωή να αφήνεις κάθε ενδεχόμενο ανοιχτό για ό,τι έρθει, για να μπει το φως, για να διατηρείς την επιλογή ανοιχτή να προσθέσεις κάτι απροσδόκητο ή απαραίτητο καθώς προχωράς, να φέρεις μια αλλαγή.
Η αληθινή ικανοποίηση δεν προέρχεται μόνο από την ολοκλήρωση των πραγμάτων, αλλά από την ευελιξία του να παραμένεις ανοιχτός σε αυτό που βιώνεις την παρούσα στη στιγμή, στην εξέλιξη του ταξιδιού και σε ό,τι ακολουθεί. Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Δεν είναι μονόδρομος με σταθερό προορισμό. Είναι ένα ταξίδι. Και στα ταξίδια γεννιούνται ιστορίες και χτίζονται αναμνήσεις. Να χαίρεσαι για ό,τι έζησες, να χαμογελάς όταν κλείνεις τη βαλίτσα σου και να είσαι ευγνώμων για ό,τι βίωσες.
Βρισκόμαστε κάπου αλλού σε ένα περιβάλλον χωρίς άγχος και χωρίς εργασία, με αγαπημένα μας πρόσωπα ή μπορεί και μόνοι μας. Απολαμβάνουμε καθ’ αυτόν τον τρόπο τη ζωή πριν επιστρέψουμε στη ρουτίνα και στην πραγματικότητα οποιασδήποτε καθημερινότητας στην οποία βρισκόμαστε. Η αξία των ταξιδιών αυτών συνεπώς είναι τεράστια. Τα ταξίδια αλλάζουν τη ζωή μας. Τα ταξίδια και οι εκδρομές είναι κάτι σαν μια θεραπεία που αποσυνδέει τον άνθρωπο από τη μονοτονία της ζωής και του δίνει την ευκαιρία να απολαύσει ελεύθερα το γλυκό… τίποτα. Ή καλύτερα το γλυκό… άπειρο, που λατρεύουμε όλοι να βιώνουμε.
