Μια μόνιμη εναλλαγή διαθέσεων
Διανύουμε την καρδιά του χειμώνα(μάλλον κοντά στο τέλος του) και διακατέχομαι από την ανυπομονησία του ερχομού της άνοιξης, νιώθοντας καθημερινά μια μόνιμη εναλλαγή διαθέσεων, κάποιες φορές ακόμα και μέσα στην ίδια την ημέρα μη γνωρίζοντας το γιατί. Ο καιρός δίχως αμφιβολία συμβάλει σε αυτές τις ψυχικές μεταπτώσεις καθώς επηρεάζει καταλυτικά την διάθεση όλων μας. Ιδιαίτερα φέτος, ο χειμώνας φάνηκε τόσο σκληρός και μελαγχολικός κάνοντας ακόμα πιο έντονη αυτή την μόνιμη εναλλαγή στις διαθέσεις μου. Νομίζω πως όλες οι ψυχές με εκείνο το χαμένο βλέμμα επηρεάζονται βαθιά από τον καιρό, κάποιες φορές να τους πλακώνει και άλλες να του συντροφεύει σε όμορφες βόλτες.
Μη γνωρίζοντας καλά καλά τίποτα για την ζωή και τις περιπέτειες που εκείνη κρύβει αρχίζω και αναρωτιέμαι κοιτώντας έξω από το θαμπό μου παράθυρο και βλέποντας την βροχή να πέφτει τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο, τι πραγματικά θέλω να κάνω, με ποιους θέλω να συναναστραφώ και ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου, έχω άραγε; Αρχίζω να πιστεύω πως δεν είμαστε λίγοι αυτοί που αναλογιζόμαστε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Μερικές φορές με φοβίζουν αυτές οι σκέψεις και άλλες απλά βυθίζομαι ολοένα και περισσότερο σε αυτές μη θέλοντας να μιλήσω σε κανέναν, να ψάξω να βρω ουσία σε τίποτα καθώς εκείνη την στιγμή τίποτα δεν έχει ουσία.Και μένω άπραγη για ακόμη μια φορά. Συντροφιά με τις εναλλαγές στις διαθέσεις μου. Μην έχοντας δύναμη να δράσω, να σηκωθώ από εκείνη την καρέκλα και να αρχίσω να σκέφτομαι το αύριο. Και ξαφνικά έχοντας αναπολήσει το παρελθόν ακούγεται στο ραδιόφωνο εκείνο το αισιόδοξο τραγούδι και εκεί μια ακόμη εναλλαγή πραγματοποιείται στη διάθεση μου. Σκέψεις αισιόδοξες και χαρούμενες και ελπίδα για το αύριο και πίστη στις δυνάμεις μου που είχα λησμονήσει ίσως εδώ και αρκετό καιρό. Η αλήθεια είναι αυτή, τα γεγονότα, ότι συμβαίνει στους γύρω σου σε επηρεάζουν τόσο πολύ που έχεις ξεχάσει ακόμη και εσένα τον ίδιο. Μια μόνιμη κούραση να ασχοληθείς με το οτιδήποτε και μετά ξανά μια ακτίνα χαράς που και αυτή δεν διαρκεί πολύ. Δίχως αμφιβολία τίποτα δεν αρκεί για πολύ και αν διαρκεί κάποτε ξεθωριάζει και χάνεται. Και κανένα σημάδι βελτίωσης όπως και η ίδια η εποχή μας, μια μόνιμη στάση. Μακάρι η δράση να την χαρακτήριζε, η ενέργεια, η δημιουργία.
Αναπολώ τόσο πολύ τα αγαθά και ανέμελα χρόνια του σχολείου, τότε που δεν ήξερες τι σε περιμένει, ο πλήρης ορισμός της έννοιας της άγνοιας κινδύνου. Η ίδια μας η ζωή ένας μόνιμος κίνδυνος. Τουλάχιστον σε υποβάλει σε μια μόνιμη εγρήγορση. Άλλοτε αναζητώ την γαλήνη και την ηρεμία και όταν αυτή τελικά έρχεται φοβάμαι μήπως ξεχνώ να ζω. Μια δίχως άλλο μόνιμη εναλλαγή διαθέσεων. Μια μόνιμη αναζήτηση της ίδιας της ζωής.
