Λένε ότι το πώς σε κάνει να νιώσεις ένας άνθρωπος, πρέπει να είναι η απάντηση σε κάθε ερώτημα που κάνεις σχετικά μ’ αυτόν. Σε κάθε overthinking που γίνεται μες το μυαλό σου, σε κάθε σκέψη ή ακόμη και σε κάθε μικρό χάος που δημιουργείται μες την ψυχή σου. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι το πιο δύσκολο πράγμα με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι, ακόμη κι αν δεν το καταλαβαίνουμε κάποιες φορές. Μα εμείς οι ίδιοι κάνουμε τα πράγματα ακόμη πιο περίπλοκα τις περισσότερες απ’ αυτές. Η λύση βρίσκεται πάντοτε μπροστά μας, μα είναι δύσκολο και να την δούμε και να την εφαρμόσουμε. Αρκεί να αφεθούμε, να ρίξουμε τις άμυνες μας και να ζήσουμε. Αυτή είναι η ζωή. Απλή. Μικρή, μα με μεγάλη σημασία. Γι’ αυτό και θα έπρεπε να τη ζούμε δυνατά.
Πρόσφατα διάβασα σε ένα μυθιστόρημα πως αυτό που υπάρχει ανάμεσα στην έλξη και στην αγάπη μα δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε και να το κατονομάσουμε είναι η ζωή. Διαφέρει το τι είναι ζωή για τον καθένα, το πως θα την διαχειρίζεται, πως θα την ζει, πως θα της δίνει φως και δύναμη. Σου αρέσει η ζωή; Έχεις ερωτευτεί τη ζωή; Τι είναι ζωή για εσένα;
Για να είμαι ειλικρινής νιώθω ζωή για την ζωή, ακόμη κι αν δεν μπορώ να εξηγήσω πλήρως τι εννοώ με αυτό. Πιστεύω στη ζωή. Πιστεύω στους ανθρώπους. Πιστεύω στο φως. Πιστεύω πως η ζωή δυναμώνει μέσα από μικρά πράγματα, όπως ακριβώς και οι ανθρώπινες σχέσεις. Γι’ αυτό κιόλας πιστεύω και στις ανθρώπινες σχέσεις. Νιώθω ζωή για την ζωή κάθε φορά που ένας άνθρωπος με κάνει να την ερωτευτώ ή να “μεγαλώσω” κι εγώ λίγο μέσα μου ψυχικά μέσα από μικρά πράγματα. Φιλικά. Ερωτικά. Οικογενειακά. Ακόμη και από αγνώστους ή και απλούς γνωστούς. Απλά. Μικρά, μα με μεγάλη σημασία. Γιατί αυτό δεν είπαμε πως είναι ζωή;
Τι με κάνει να νιώθω ζωή; Τι με κάνει να λιώσω απέναντι στο φως των ψυχών; Μικρά πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε μεγάλοι. Μικρά πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε “μεγάλα” συναισθήματα. Μικρές πράξεις. Μικρές φράσεις. Μικρές κινήσεις. Μικρές προτάσεις. Άφθονα μικρά πράγματα. Νομίζω κάποιους από εμάς μας κάνουν κάτι τέτοια να νιώθουμε το άπειρο. Δεν θα μας έλεγα αθεράπευτα ρομαντικούς, μα απλούς… ανθρώπους.
Μικρά πράγματα λοιπόν… Ένα κομπλιμέντο όπως “Είσαι πολύ ευγενικός/η” ή “Μου αρέσει η ενέργειά σου”. Ένα μικρό γράμμα. Ένα “Να προσέχεις”, “Στείλε μου όταν φτάσεις”, “Είδα αυτό και σε θυμήθηκα”. Μια χειραψία όταν δεν νιώθεις καλά μα δεν χρειάζεται να το πεις, ο άλλος σε ξέρει και το νιώθει. Μια σφιχτή αγκαλιά, πολύ σφιχτή. “Αυτό είναι για εσένα” ή “Πως ήταν η μέρα σου;” ή “Αυτό είναι για εσένα”. Ένα “Μου λείπεις” σημαίνει πως ένα κομμάτι από το παζλ της ζωής του που κουμπώνει, είσαι εσύ, λείπει ένα μέρος και είσαι εσύ. Ένα φιλί στο μέτωπο. Ένα χέρι που σκουπίζει το δάκρυ σου πριν πέσει μα δεν είναι το δικό σου. Ένα μπουμπούκι όχι ένα μπουκέτο, μα ένα μπουμπούκι. Ένας καφές όπως ακριβώς τον πίνεις στην αρχή της ημέρας. Το εσένα στο “Θέλω εσένα να δω”. Το εσύ στο “Θέλω να έρθεις εσύ”. Το εγώ στο “Εγώ είμαι περήφανος για εσένα”. Το εγώ στο “Εγώ σε θέλω”. Ένα μήνυμα αμέσως μετά από μια βόλτα. Η αύξηση της έντασης ενός τραγουδιού που ξέρουν ότι σου αρέσει. “Τι χρειάζεσαι;” ή “Θέλεις να σου φέρω κάτι;”. Ένα τρυφερό χάδι στο σημείο όπου πονάς στο σώμα σου. Ένα φιλί σε κάποιο σημάδι σου ή τομή σου. Ένα ακόμη βλέμμα πάνω από τον ώμο με χαμόγελο, για αντίο.
