Μην αφήσεις αυτό που σε τρώει να σε χορτάσει. Έτσι δεν λένε;
Τι γίνεται όμως αν αυτό που σε τρώει είναι ο ίδιος σου ο εαυτός;
Τότε πως μπορείς να γλιτώσεις από τον ίδιο σου τον εαυτό;
Πίστευα πως για ότι συμβαίνει φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από μένα.
Λάθος…..
Αυτές μου οι σκέψεις ήταν λάθος.
Εγώ δημιουργώ τις καταστάσεις που μου συμβαίνουν. Εγώ τις προκαλώ. Και μετά; Μετά τι γίνεται; Μετά θυμώνω. Μετά θυμώνω φρικτά μαζί μου. Μετά ξεσπάω. Και; Και δυστυχώς δεν ξεσπάω σε μένα. Δυστυχώς ξεσπάω σε ότι αγαπώ. Καταστρέφω ότι αγαπώ. Έτσι γεμίζω το εγώ μου. Άραγε μέχρι πότε θα κρατήσει αυτό. Άραγε μέχρι πότε θα μπορώ να αποφεύγω τις ευθύνες μου; Δεν μπορώ να απαρνηθώ τον ίδιο μου τον εαυτό όμως. Αυτή είμαι όμως. Όλα μου τα ελαττώματα πηγάζουν από το ίδιο συναίσθημα. Δεν φταίω εγώ που νιώθω έτσι. Έτσι δημιουργήθηκα…
Το θέμα είναι αν θα το αντέξεις. Θα το αντέξεις όλο αυτό για μένα; Θα με αντέξεις; Όλα μου τα συναισθήματα μου λένε το ίδιο. Ξέρω πως δεν είναι αλήθεια. Προφανώς δεν είναι αλήθεια αλλά τα νιώθω. Και έτσι πέφτω σε έναν φάβλο κύκλο. Έναν κύκλο που με συντροφεύει σχεδόν πάντα. Σιγά σιγά αρχίζει και με κατατρώει όμως. Αρχίζω και νιώθω παράξενα. Δεν θέλω να νιώθω έτσι όμως. Θέλω να σταματήσει όλο αυτό. Δε γίνεται όμως.
Δεν γίνεται γιατί είμαι ο εαυτός μου. Είμαι ο μόνος άνθρωπος που φταίει για ότι μου συμβαίνει. Όλες τις αποφάσεις τις λαμβάνω εγώ. Άρα τι κάνουμε; Τίποτα; Αν συνεχίσεις έτσι θα σε καταστρέψει. Αν συνεχίσεις έτσι θα τα καταστρέψεις όλα.
Δεν είναι πολύ παράξενο; Αυτό που επιζητούσες πλέον το καταστρέφεις.
Αν συνεχίσεις έτσι θα μας καταστρέψεις και τους δύο.
Και μετά;
Μετά όλα τα ωραία θα γίνουν στάχτη. Μέτα το μόνο που θα υπάρχει θα είναι η μοναξιά….
