Και υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πάρει την απόφαση να μην το βάλουν κάτω ποτέ τους. Όσο κι αν δεν το πιστεύετε υπάρχουν κι αυτοί που από την αρχή της ζωής τους δεν τους δόθηκε τίποτα απλόχερα έτοιμο, περπατητό, φυσιολογικό διότι δεν μπορούσαν οι ίδιοι να το κάνουν δικό τους όπως όλοι μας και να το απολαύσουν. Έπρεπε να αγωνιστούν και με το παραπάνω για να το κάνουν δικό τους. Η ζωή επιφυλάσσει δυσκολίες διαφορετικές, δυσκολίες καταστάσεων-γεγονότων αλλά και ανθρώπινες δυσκολίες οι οποίες πολλές φορές τείνουν να γίνουν αποτρεπτικές για τη ζωή ενός ατόμου γεμάτη φιλοδοξίες, όνειρα, δημιουργικότητα. Κι όμως δεν το βάζουν κάτω, έχουν ένα λόγο παραπάνω να αγωνίζονται να αποδείξουν πρώτα στον εαυτό τους και μετά σε όλους όσους δεν πίστεψαν σε αυτούς πως ναι ρε μπορώ. Μπορώ και μάλιστα καλύτερα από σένα. Και εκεί απλά χειροκροτείς φίλε μου το μεγαλείο της ψυχής.
Σήμερα πηγή έμπνευσης μου είναι αυτή εδώ η πανέμορφη νύφη. Πανέμορφη με όλη τη σημασία της λέξεως ομορφιάς, κρεατολάγνοι. Καμιά φορά βέβαια καλύτερα που δεν μπορούνε όλοι να το καταλάβουν καθώς θα χανόταν η μαγεία της διαφορετικότητας, της κατανόησης και της συνειδητοποίησης από το κατάλληλο για το καθένα άτομο. Σιγά τι έκανε θα πούνε πολλοί, ένας χορός είναι. Όχι μάγκες μου. Δεν είναι ένας απλός χορός. Είναι το ζεϊμπέκικο της γυναίκας λεβέντισσας που απαρνήθηκε να γίνει έρμαιο των κινητικών της προβλημάτων. Δεν παραιτήθηκε από ζωή. Δεν το έβαλε κάτω. Χαρούμενη στον άντρα της ονειρεύονται μια ζωή δικιά τους γιατί ξέρουν να αγωνίζονται για να την κερδίσουν.
Πριν από δω, η λεβέντισσα ανύψωσε την ψυχούλα της γεμάτη σθένος και δύναμη και αποφάσισε να πολεμήσει για να ζήσει. Που το ξέρεις κι εσύ θα μου πει ο πρώτος δύσπιστος κράχτης. Αρχικά, η λεβέντισσα αποφάσισε να μην κρυφτεί πίσω από το πρόβλημα της. Έμαθε σε μια δύσκολη κατάσταση της ζωής της, να μοιράζεται όπως βλέπετε τις όμορφες στιγμές της ως άνθρωπος ίσος με τους υπόλοιπους. Αυτή λοιπόν λέτε να σταμάτησε εκεί; Να φοβήθηκε να διεκδικήσει τη ζωή της, τα δικαιώματα της; Εδώ δε φοβήθηκε να κάνει το δυσκολότερο πράγμα απ όλα, να φτιάξει τη ζωή της σε μια οικογένεια, πράγμα που πολλοί στην περίπτωση της το θεωρούν ακατόρθωτο.
Κι όμως δεν είναι η μοναδική ψυχή δύναμης που αξίζουμε να αναφέρουμε. Πριν από καιρό, σε μια συναυλία της Μποφίλιου, ένας λεβέντης απαξιώντας τα σωστό βηματισμό του ζεϊμπέκικου, ανέβηκε δείχνοντας το μεγαλείο της ψυχής του. Ανέβηκε γιατί δεν τρέμει τίποτα και κανέναν όπως λέει και το τραγούδι κόντρα στην τόση προδοσία που έχει υποστεί στη ζωή του λόγω του προβλήματος του κινητικού που ποτέ όμως δεν το έβαλε κάτω.
Επικεντρωνόμαστε σε δύο περιστατικά που μου κέντρισαν την προσοχή. Προφανώς και όπως είπαμε υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που αναδεικνύουν την ψυχή του εκάστοτε ανθρώπου σε παρόμοιες δύσκολες καταστάσεις. Ως παρατηρητές λοιπόν και σχολιαστές οφείλουμε να τηρήσουμε δύο στάσεις. Η πρώτη και μη υποχρεωτική προφανώς είναι η επιβράβευση. Ναι το μπράβο κύριοι που δεν κοστίζει. Τι νομίζετε πως άνθρωποι με τέτοια δύναμη ψυχής που καθημερινά προσπαθούνε προσωπικά και κοινωνικά να ζήσουν χρειάζονται πολυτέλειες; Ξέρουν πολύ καλά να εκτιμάνε αυτά που όλοι μας θεωρούμε δεδομένα. Κι αυτή τους την προσπάθεια οφείλουμε να την αναγνωρίζουμε. Ποια είναι; Η προσπάθεια τους παρόλο τις δυσκολίες να μην το βάζουν κάτω και να προσπαθούν παρά τις δυσχέρειες του κράτους και των δικαιωμάτων τους να γίνουν μέρος του κοινωνικού συνόλου, όπως θα πρέπει να είναι. Το τι καθημερινά αντιμετωπίζουν και δεν πτοούνται είναι προς τιμήν τους!
Από την άλλη οφείλουμε κι εμείς να συναινέσουμε σε όλο αυτό. Οφείλουμε να σεβόμαστε το δικαίωμα σε ζωή, εργασία, ελευθερία, διασκέδαση σε κάθε άτομο ανεξαρτήτως προβλήματος. Οφείλουμε να μην κακολογιάζουμε και κριτικάρουμε το κάθε τι ως αστείο. Κάποιοι άνθρωποι έχουν δώσει σώμα και ψυχή για να μπορούν να συνεχίσουν να ζουν και μπορούμε να κάνουμε μια προσπάθεια να τους σεβαστούμε. Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να κάνει τίποτα για κάτι που δεν αισθάνεται, απλά πράγματα και συμπεριφορές μπορούμε να κρατήσουμε χωρίς καμιά άμεση παρέμβαση κανενός μας για να διευκολύνουμε τον κάθε συνάνθρωπο μας από τις δικές μας κακεντρέχειες. Τέλος εν έτη 2018 δεν νοείται να μην υπάρχουν ακόμη τα βασικά μέσα διευκόλυνσης σε κάθε ανεπτυγμένο κράτος για άτομα με κινητικά προβλήματα. Είναι ικανοί για τα πάντα, αρκεί να τους δώσουμε ένα βήμα βοηθείας. Μην ξεχνάτε, όχι ανάπηροι αλλά άνθρωποι διαφορετικοί…
