Η πλατωνική θεωρία για το «άλλο μισό»
H έννοια της αδελφής ψυχής, με τα ατελή «μισά» που θα συμπληρωθούν από έναν άλλο άνθρωπο, προήλθε από τους Πλατωνικούς φιλοσόφους. Κατά τον Πλάτωνα, ο άνθρωπος αρχικά ήταν ένα πλάσμα που θύμιζε σιαμαία δίδυμα με τέσσερα πόδια, τέσσερα χέρια και δυο κεφάλια που κοιτούσαν προς αντίθετες κατευθύνσεις. Tα πλάσματα αυτά ανήκαν σε τρία φύλα. Ήταν αρσενικά/αρσενικά (που προέρχονταν από τον ήλιο), θηλυκά/θηλυκά (σεληνιακής προέλευσης) και αρσενικά/θηλυκά (αυτά που προέρχονταν από τη γη).
Τα πλάσματα αυτά δεν γνώριζαν το σαρκικό έρωτα κι αναπαράγονταν με γονιμοποίηση του εδάφους. Ήταν ισχυρά και κυρίαρχα. Όταν επιχείρησαν την ανάβαση προς τον ουρανό για να «χτυπήσουν» τους θεούς θεωρήθηκαν απειλητικά από το Δία, ο οποίος τα διχοτόμησε κάθετα δημιουργώντας τους… γνωστούς ανθρώπους. Τον καθένα που χώριζε, ανέθετε στον Απόλλωνα να του γυρίσει το πρόσωπο και το ήμισυ του λαιμού προς το μέρος της τομής. Έτσι θα έβλεπε ο άνθρωπος το σχίσιμό του και θα καθόταν πιο φρόνιμος. Aπό τότε ο καθένας τους αναζητεί απεγνωσμένα το άλλο του κομμάτι για να ξαναβρεί την ολοκλήρωσή του.https://gpanagiotopoulos.wordpress.com/
Στο σήμερα
Η έννοια του «άλλου μισού» συνεχίζει να υφίσταται, υποβάλλοντας έμμεσα τον άνθρωπο σε αναζήτηση του λεγόμενου «κατάλληλου άλλου». Υποτάσσεται έτσι, στην ιδέα της εξάρτησης από έναν άγνωστο άλλο κι επιδίδεται σε ένα ατέρμονο κυνήγι για την εύρεση αυτού που θεωρητικά θα τον ολοκληρώσει. Πώς ορίζεται όμως η «καταλληλότητα» και πώς θα καταλάβουμε αν πρόκειται για το «άλλο μισό»; Έπειτα, κατά πόσο είναι ελεύθερος ο άνθρωπος, όταν δέχεται τα «δεσμά» της έννοιας της συμπλήρωσης; Δεν αίρεται έτσι η αυτονομία κι η αυτάρκειά του;
Διαβάστε επίσης Έρωτας στο Συμπόσιο του Πλάτωνα: ένα προοδευτικό παρελθόν
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω με τον Πλάτωνα
Αν με ρωτάς αν υπάρχει «άλλο μισό» θα σου απαντήσω κατηγορηματικά όχι. Ή τουλάχιστον ας συμβιβαστώ ότι υπάρχουν πολλά «μισά» ανάλογα με τις εκάστοτε περιστάσεις. Το να ψάχνει κανείς το έτερον ήμισυ δίνοντας ασυνείδητα έναν σκοπό στην ζωή του, έναν σκοπό δύσκολα εκπληρώσιμο- άρα την νοηματοδοτεί επί μακρόν κι είναι καλό «μπάλωμα» όταν ξεμένεις από στόχους – είναι πολύ επιεικώς μια αφελής ρομαντική βλακεία. Δεν ανταποκρίνεται στο άνθρωπο του σήμερα που είναι αυτόνομος, αυτόβουλος, αυθύπαρκτος-όχι μισός.
Timing και μισά που γίνονται ένα
Για εμένα στην ζωή είναι όλα θέμα timing. Η στιγμή που θα βρεθείς, στον τόπο που θα βρεθείς, με τους ανθρώπους που θα βρεθείς. Τυχαία θα συναντηθούν δύο άνθρωποι και βάσει πιθανοτήτων μπορεί και να προκύψει ερωτικός δεσμός μεταξύ τους. Αν την ίδια στιγμή βρίσκονταν σε άλλο μέρος ή και το αντίστροφο πιθανώς σήμερα να μην είχε παντρευτεί η μαμά μου τον μπαμπά μου κι εγώ να μην υπήρχα για να σας γράφω για τον Πλάτωνα. It is what it is.
Σαφώς, με το γενικό πλαίσιο των πιθανοτήτων δεν εννοώ ότι με όποιον δεις το πρωί που θα βγεις βόλτα στα (κλειστά) μαγαζιά θα καταλήξεις ερωτευμένος και ζευγάρι. Από το πλέγμα των ανθρώπων τους οποίους -ας μην πω συναντάς αλλά- συναναστρέφεσαι, κάποιοι θα σου «ταιριάξουν» περισσότερο. Θέλεις λόγω εμφάνισης; Θέλεις λόγω χαρακτήρα; Θέλεις επειδή «κουμπώνουν» οι παλάμες σας; «Αν όταν δένετε τα χέρια σας κουμπώνουν οι παλάμες σας σημαίνει πως το βρήκες» μου είχε πει μια φίλη μου. Αν δεν «κουμπώνουν» οι παλάμες σας και «κουμπώνετε» σε όλα τα υπόλοιπα διώξτε τον, δεν είναι το άλλο σας μισό. Θα υπάρχει πάντως κάτι που θα τους κάνει να υπερτερούν συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Αν αρκεί αυτό για να εξελιχθεί σε μια πράξη όπως η σχέση δεν μπορεί κανείς να απαντήσει με βεβαιότητα. Σίγουρα αρκεί για την δημιουργία δράσης και -μη μπορώντας να αψηφήσουμε τον Νεύτωνα- αντίδρασης.
Είσαι το «όλο» που ψάχνεις
Το παν όμως δεν είναι να συνειδητοποιήσεις πως δεν υπάρχει «άλλο μισό». Αυτό που προσπαθώ κυρίως να σου περάσω είναι ότι δεν είσαι εσύ μισός. Είσαι μια ύπαρξη ολοκληρωμένη από μόνος σου και δεν χρειάζεσαι να συμπληρωθείς από κανέναν. Δεν έχεις φτιαχτεί για να εξαρτάσαι από ανθρώπους- πράγματα- καταστάσεις. Είσαι το ύψιστο δημιούργημα της φύσης κι ως τέτοιο πρέπει να σταθείς. Φυσικά και θα γνωρίσεις ανθρώπους, θα συνάψεις σχέσεις. Κάποιοι θα είναι καλοί σύντροφοι, κάποιοι όχι. Με κάποιους θα βαρεθείς, θα πλήξεις. Με άλλους θα νιώσεις βαθιά, θα δεθείς. Άλλους θα τους διώξεις κι άλλοι θα σε διώξουν. Κάποιες σχέσεις θα κρατήσουν πολύ, άλλες λιγότερο και κάποιες «καταστάσεις» δεν θα γίνουν ποτέ σχέσεις. Κάποιες μπορεί -θεωρητικά όλα μπορούν- να κρατήσουν και για «πάντα». Ποιος ξέρει; Και γιατί να ξέρει άλλωστε;
Η ζωή είναι απρόβλεπτη και πολύ σύντομη. Φρόντισε να πατάς πάντα στα πόδια σου και να μην εξαρτάς την ύπαρξή σου πουθενά. Να κοιτάς να περνάς καλά, να φέρεσαι σωστά στους ανθρώπους που σχετίζεσαι, να σέβεσαι και να μην εκμεταλλεύεσαι. Μην ξεγελιέσαι από τα δεκανίκια αυτών που θέλουν να είσαι μισός. Ό,τι είναι να ‘ρθει θα ‘ρθει κι ό,τι είναι να μείνει θα μείνει. Τώρα αν εσύ αυτό θέλεις να το ονομάσεις «άλλο μισό», ονόμασέ το.
Κράτα μόνο ότι μισός μένεις μόνο αν χάσεις εσένα κι αυτό σου εύχομαι να μην το νιώσεις ποτέ.
