Αλλιώς τον θυμόμουν εγώ τον έρωτα! Απρόσμενο, ταλαντούχο, έξυπνο, αυθόρμητο και πολύ τολμηρό. Τον είδα προχθές και τρόμαξα! Ήταν εγκλωβισμένος μέσα στην οθόνη του υπολογιστή και φώναζε. Ήθελε να δραπετεύσει και να ξαναβρεί την ελευθερία του. Ήθελε να βγει και να κάνει τους ανθρώπους πάλι χαρούμενους και έξυπνους και εφευρετικούς και άλλα πολλά..ξέρετε εσείς! Ή μήπως δε ξέρετε;
Τον βάλανε σε καλούπια και σε όρια. Του δώσανε ταυτότητα με όνομα, επίθετο, ηλικία..τον δέσανε και τον βγάλανε φωτογραφίες και τον τύφλωσαν με τα φλας και όλα αυτά τα φώτα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι. Για να αρέσεις του είπανε. Για να μας αρέσει είπαμε κι εμείς και τον κρατήσαμε εκεί μέσα. Κλειστήκαμε κι εμείς μέσα. Βάζαμε κρασί στο σπίτι και του μιλούσαμε. Του λέγαμε αστεία και γελούσαμε. Κι αυτός σα πεταμένος παλιάτσος μας κοιτούσε από την οθόνη και μαράζωνε μέρα με τη μέρα. Κάποτε βγαίναμε σε μπαράκια και πίναμε μέχρι το ξημέρωμα και ο έρωτας ήταν ελεύθερος και λαμπερός και μεθυσμένος κι αυτός από έρωτα! Ερωτευόμασταν τα βράδια τους ανθρώπους και το πρωί τους αγαπούσαμε. Καμιά φορά και όχι αν ήταν τυφλός ο έρωτας το προηγούμενο βράδυ!
Περπατούσαμε στη παραλία και ερωτευόμασταν το φεγγάρι και τα αστέρια και τότε ερχόταν ένας άνθρωπος και ήθελε να μας τα κάνει δώρο όλα αυτά τα αστέρια. Κι εμείς τον αφήναμε. Κι ο έρωτας γέμιζε τον ουρανό με αστέρια για να τα δωρίζουν οι άνθρωποι και να κάνουν ευχές. Ερχόταν και η άνοιξη και γέμιζε ο κόσμος λουλούδια και όμορφα αρώματα και μεθούσαμε εμείς από έρωτα και μας κυνηγούσαν αυτοί που αγαπάμε. Το είδε ο έρωτας και γέμισε τον κόσμο μαργαρίτες. Πολλές. Για να μη μείνουν μόνοι και αυτοί που μόνοι τους αγαπάνε και να έχουν παρέα όταν μετράνε. Και ήρθε ο χειμώνας. Προχωρούσαμε στο κρύο μα ο έρωτας μας ζέσταινε, ήμασταν αγκαλιά και χορεύαμε στη μέση της πλατείας με μια μουσική ονειρεμένη που ερχόταν από τις ψυχές μας και γελούσαμε! Κι ο έρωτας χόρευε από ευτυχία και γέμισε τον κόσμο με μουσική και πλατείες για να ερωτεύονται και αυτοί που δεν έχουν σπίτι.
Και τον φυλακίσανε. Πίσω από μια γυάλινη οθόνη για να τον ταιριάξουν εκεί που θέλουνε. Του δώσανε σχήμα και μορφή. Και γελάνε οι άνθρωποι πίσω από τις οθόνες, και αγαπάνε..λένε ότι ερωτεύονται κιόλας! Λένε! Μα πως γίνεται αυτό αφού το μόνο που υπάρχει είναι ησυχία στις πλατείες και λίγα αποξηραμένα λουλούδια στο βάζο τους. .
