Είναι παιδιά σε έναν πόλεμο που όλοι βγαίνουν χαμένοι…
Είναι παιδιά σε έναν πόλεμο που όλοι βγαίνουν χαμένοι…Από την αρχαιότητα έως σήμερα το μόνο που δεν έχει λείψει ποτέ πάνω από τον μπλε πλανήτη μας είναι ο πόλεμος. Ανοίγοντας τα ιστορικά βιβλία και ξεφυλλίζοντάς τα, θα διαπιστώσεις πως δεν υπήρξε ούτε μια περίοδος χωρίς πόλεμο πάνω στη Γη σε κάποιο σημείο του στρογγυλού πλανήτη. Οι πόλεμοι γίνονται για διάφορους λόγους. Άλλοι σκοτώνουν για τις θρησκείες, άλλοι για κόμματα, άλλοι για ιδεολογίες, άλλοι από ευχαρίστηση, άλλοι από ανάγκη για κατάκτηση και αναγνωρισιμότητα. Ανάγκη για λίγες ακόμα ματωμένες σελίδες δόξας στα βιβλία της ιστορίας…
Τα θύματα; Πολλά. Πάρα πολλά. Λαοί εξαφανίστηκαν, οικογένειες ξεκληρίστηκαν, άνθρωποι έχασαν τους ανθρώπους τους, τα σπίτια τους, τις ζωές τους. Ο πόλεμος αφήνει πίσω συντρίμμια… Από έναν πόλεμο δε βγαίνει κανένας κερδισμένος. Ούτε αυτός που ρίχνει τις σφαίρες, ούτε αυτός που τον χτυπάνε οι σφαίρες. Το πραγματικό κόστος του πολέμου εμείς δεν το έχουμε βιώσει. Ας ρωτήσουμε τους προ-παππούδες μας. Ας ρωτήσουμε τα αδέρφια μας στην Παλαιστίνη. Ας ρωτήσουμε τους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Μυτιλήνη. Πόσα έχασαν αυτοί χωρίς να φταίνε;
Ωραίοι οι πόλεμοι σας, ωραίες οι κατακτήσεις σας, ο χρυσός σας, η κοκαΐνη σας και τα πετρέλαια σας. Τα παιδιά τι σας φταίνε; Τι φταίνε οι παιδικές ψυχές που τις αναγκάζετε να ζουν σε ένα τρομοκρατικό κλίμα και κάθε μέρα να έρχονται ένα βήμα πιο κοντά στο να κλείσουν μια για πάντα τα μάτια τους;
Πόσα παιδιά δε θα ξαναδούν τον ήλιο εξαιτίας των συμφερόντων σας;
Πόσους ανερχόμενους επιστήμονες, πόσους ποδοσφαιριστές, πόσα ταλέντα, πόσες ψυχές έχουν στερήσει οι πόλεμοι;
Μέσα στα πολυτελή γραφεία, από εκεί που δίνουν εντολές εξολόθρευσης άνθρωποι με κοστούμια, έχουν δει ποτέ τα πρωτοσέλιδα μετά από κάθε ρίψη βόμβας στην Παλαιστίνη; Έχουν ακούσει μια μάνα να σπαράζει επειδή έχασε το παιδί της; Τι σκέφτονται μόλις βλέπουν φωτογραφίες νεκρών παιδιών; Νεκρά από δικές τους εντολές.
Πόσα «καθίκια» κατατάσσονται στον στρατό και βιάζουν τα κοριτσάκια πριν τα εκτελέσουν ψυχρά; Πόσοι σκότωσαν εν ψυχρώ ένα παιδί έτσι για πλάκα;
Η εικόνα με το πνιγμένο παιδί την παραλία πέρασε και δε μας άγγιξε… Στεναχωρηθήκαμε για δύο μέρες και μετά τα ξεχάσαμε όλα. Το ίδιο και κάθε εικόνα που συναντάμε από καταστάσεις πολέμου.
Ρίχνουν βόμβες εκατομμυρίων, για να χτυπήσουν σπίτια που κοστίζουν μερικές χιλιάδες και να σκοτώσουν αθώες ψυχές.
Σιωπή, σιωπή για κάθε ψυχή πού δε θα ξαναδεί τον ήλιο. Για κάθε μάνα που θα ζει στην κατάθλιψη επειδή της στέρησαν τα παιδιά της. Για κάθε αθώο παιδί που δε θα ξαναπαίξει μπάλα στις αλάνες που θα μείνουν άδειες. Σιωπή για όλες τις ψυχές που σκοτώνουμε μαζί με την αδιαφορία μας. Είμαστε συνένοχοι.
Δεν υπάρχει σημαία τόσο μεγάλη που να μπορεί να καλύψει την ντροπή του να σκοτώνεις αθώα παιδιά.
Υ.Γ: Αφιερωμένο στη Διεθνή Ημέρα για τα Παιδιά Αθώα Θύματα Επιθέσεων (04/06/2018)
