Θα έχεις παρατηρήσει και εσύ πολλές φορές του γονείς σου να σε κοιτάνε με ένα βλέμμα που μοιάζει σαν να έχουν χαθεί σε ατέλειωτες σκέψεις. Ή, ακόμα και τώρα που μεγάλωσες αρκετά, να σου κάνουν τα χατίρια χωρίς καν να τους ζητήσεις σαν να είσαι πάντα παιδί
Αυτό συμβαίνει διότι για εκείνους θα είσαι πάντα παιδί τους, όχι ο γιος και η κόρη, αλλά το παιδί που με τόσο κόπο, με πολλές θυσίες, με αγάπη και, άλλοτε, φωνές μεγάλωσαν. Για εκείνους θα χρειάζεσαι πάντα τη φροντίδα τους και θα προσπαθούν πάντα να σε προστατεύουν. Ακόμα και όταν σε προτρέπουν να σταθείς στα πόδια σου, ξέρουν πολύ καλά ότι αν συμβεί κάτι θα είναι δίπλα σου. Αν χρειαστείς βοήθεια, θεωρούν ότι πρέπει να απευθυνθείς σε εκείνους, γιατί είσαι μικρός και δεν ξέρεις ακόμα.
Ότι κι αν κάνεις, όσο κι αν προσπαθήσεις μέχρι επιτέλους να το αποδεχτείς θα είναι έτσι. Δεν μπορείς να βγάλεις την εικόνα σου ως μωρό από το μυαλό τους. Δεν μπορείς να τους κάνεις να ξεχάσουν τις φορές που χτυπούσες λίγο και αμέσως έκλαιγες και ήθελες τη γνωστή παρηγοριά τους! Δεν μπορείς ούτε καν να βγάλεις από το μυαλό τους εκείνες τις φορές που ήσουν στεναχωρημένος για κάτι και νόμιζες ότι δεν το καταλάβαιναν. Γιατί πάντα το καταλαβαίνουν και όταν σε βλέπουν στεναχωρημένο, τότε να ξέρεις ότι αυτοί είναι διπλά.
Δεν γίνεται να τους κατηγορήσεις, ούτε και να τους αλλάξεις γνώμη. Όταν ήσουν δέκα τους έλεγες ότι μεγάλωσες, όταν πήγες 15 φώναζες ότι δεν είσαι πια «μικρό» και όταν έφτασες στα δεκαοχτώ περήφανα τους έλεγες ότι μπορείς να κάνεις ότι θέλεις από εδώ και πέρα. Μάντεψε πως μπορεί να σε έβλεπαν! Σαν ένα μικρό επαναστάτη, που βιάζεται τόσο να ανεξαρτητοποιηθεί και παρόλα αυτά κατάφερναν πάντα να είναι σοβαροί και να προσπαθούν να σου εξηγούν πόσο μικρός είσαι, ακόμα και με τη σιωπή τους μερικές φορές. Διότι έχουν περάσει ακριβώς τα ίδια και ξέρουν. Και έπρεπε να γεννηθείς εσύ και τα αδέρφια σου για να συνειδητοποιήσουν.
Αν δεν έχεις δικό σου παιδί, δεν μπορείς να το νιώσεις ακόμα. Μπορεί να σε εκνευρίζει κιόλας που ακόμα δεν σε εμπιστεύονται πλήρως ή που δεν σου φέρονται όπως θα «άρμοζε» στην ηλικία σου. Όμως, θυμήσου, εκεί που είναι θα φτάσεις και εσύ…Και τότε, σίγουρα θα αναθεωρήσεις μερικά πράγματα…
Σύνταξη κειμένου: Γεωργία Κρικέλλη
Επιμέλεια κειμένου: Κλεοπάτρα Μπράιτ
