Γεννιόμαστε, υπάρχουμε, πεθαίνουμε. Ανάμεσα σε αυτά τα τρία υπάρχουν και μικρά διαλείμματα ζωής, εκεί αισθανόμαστε κάθε τι που μπορεί να αισθανθεί ένας άνθρωπος, αλλά μετά από αυτό τίποτα. Κενό.
Το σύνηθες και η τάση κάθε ανθρώπου είναι να βυθίζεται στην ρουτίνα του, να κλείνετε στο καβούκι του και να μην σκέφτεται τι θέλει να κάνει, να μην αναρωτιέται για αυτά που θα έρθουν ή για εκείνα που θα φύγουν. Να, απλά, υπάρχει. Μια συνηθισμένη μέρα είναι μια μέρα ύπαρξης. Ξυπνάς το πρωί, θα πιεις τον καφέ, θα πας στην σχολή, θα παρακολουθήσεις έναν βαρετό -τις περισσότερες φορές- καθηγητή, θα πας για έναν καφέ με τους συμφοιτητές σου, όπου θα συζητήσεις για πράγματα που λέτε κάθε φορά, όπως ποια είναι τα καινούρια ζευγαράκια της σχολής σου, ποια γκόμενα είναι η καλύτερη, τι αγώνα είχε χθες ή απλά άλλες ανούσιες συζητήσεις για να περάσεις την ώρα σου. Μέχρι να έρθει το επόμενο μάθημα, να πας σπίτι να φας, να διαβάσεις κάτι που ίσως ούτε εσύ καταλαβαίνεις ή να βυθιστείς στον καναπέ και να αποβλακωθείς στο χαζοκούτι, ίσως και να βγεις αυτό το βράδυ για να βρεις κάτι ευχάριστο να κοιμηθείς μαζί του και εν τέλει να κοιμηθείς μέχρι να κάνεις το ίδιο την επόμενη μέρα, ίσως και την μεθεπόμενη. Αυτό είναι η ύπαρξη. Υπάρχεις, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα συμβεί κάτι για να ζήσεις. Αλλά δεν ζεις!
Θα μπορούσε να πει ο καθένας ότι ζει αλλά θα χρειαζόταν πρώτα να απαντήσει σε δυο και μοναδικά ερωτήματα. Αρχικά, αν υπάρχει ένα δευτερόλεπτο που θα ήθελες να ξαναζήσεις μέσα στην μέρα σου ποιο θα ήταν αυτό; Αν δεν μπορείς να διαλέξεις ποιο ήταν το καλύτερο τότε είσαι πολύ κοντά στο να ζεις, αν πάλι δεν υπάρχει ή είναι μόνο ένα τότε χάνεις λεπτά από την ζωή σου που θα μπορούσες να κάνεις κάτι που θα σε κάνει χαρούμενο. Το δεύτερο είναι, είσαι ευτυχισμένος; Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην ευτυχία και την χαρά. Η χαρά είναι κομμάτια μέσα στην καθημερινότητά μας που χαιρόμαστε για κάτι αλλά μετά από αυτά πέφτουμε ξανά στην λήθη μας, ευτυχία όμως είναι κάτι μεγαλύτερο. Είναι όλη η ημέρα μας. Είναι κάθε δευτερόλεπτο, είναι αυτό το συναίσθημα που και ο κόσμος να βυθίζετε γύρω μας εμείς βλέπουμε την θετική πλευρά του. Δεν μας εμποδίζει τίποτα σε αυτό που θέλουμε να πετύχουμε, τίποτα δεν μας σταματάει και όλα νομίζουμε ότι είναι προς το μέρος μας. Δύο ερωτήματα που καθορίζουν που κατατασσόμαστε σε αυτούς που ζουν ή σε εκείνους που υπάρχουν.
Αν έχεις απάντηση και στα δύο, τότε σίγουρα ζεις γιατί κάθε λεπτό στην μέρα σου το στραγγίζεις. Φτάνεις στο έπακρο κάθε λεπτό της μέρας σου και είσαι ευτυχισμένος για αυτό. Αν, από την άλλη πλευρά, δεν απαντάς σε κάτι από τα δύο, τότε μάλλον χρειάζεται να αλλάξεις γραμμή πλεύσης. Ίσως είναι η ώρα να κάνεις κάτι διαφορετικό, γιατί αν συνηθίσεις μια φορά την ανία τότε δύσκολα βγαίνεις στην ζωή.
Και η ζωή μας είναι μόνο μια!
