Πολλές ταινίες του Χόλυγουντ με θέμα τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους ή τον πόλεμο στο Βιετνάμ θεωρούνται αντιπολεμικές, ενώ παραθέτουν τόσο τα θετικά, όσο και τα αρνητικά του να αγωνίζεται κανείς για την πατρίδα του. Το «Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του», που σκηνοθέτησε ο πρώην αποκλεισμένος από το Χόλυγουντ σεναριογράφος, Ντάλτον Τράμπο, το 1971 και βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του, είναι μια κατηγορηματικά αντιπολεμική ταινία. Ο Τράμπο, μέλος του αμερικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος και καταγεγραμμένος στη Μαύρη Λίστα του γερουσιαστή Μακάρθι τη δεκαετία του ’50, δεν δίνει καμία ρομαντική χροιά σε αυτή τη θλιβερή ιστορία από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Τζόνι, ένας νέος 23 ετών, πηγαίνει να πολεμήσει και γυρίζει χωρίς χέρια ή πόδια και με ένα κενό εκεί που μέχρι πρότινος βρισκόταν το πρόσωπό του. Ο Τζόνι είναι ένας ήρωας που δεν έχει καν το δικαίωμα να πεθάνει για την πατρίδα του.
Ο Ντάλτον Τράμπο έγραψε το βιβλίο στο οποίο βάσισε την ταινία του, το 1939. Σε μια εποχή που μεγάλο ποσοστό του αμερικανικού πληθυσμού ήταν βετεράνοι, το βιβλίο γνώρισε επιτυχία και βραβεύτηκε ως το Πιο Πρωτότυπο Βιβλίο της χρονιάς στα Εθνικά Βραβεία Βιβλίου. Αρχικός στόχος του Τράμπο ήταν να αποτρέψει την συμμετοχή της Αμερικής στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως όταν στη Γερμανία αντιστάθηκε η Ρωσία, ο Τράμπο απέσυρε το βιβλίο από την αγορά, ακολουθώντας τη γραμμή του Κόμματος, που συμφωνούσε με την εμπλοκή της Αμερικής, με την προϋπόθεση πως θα συμμαχούσαν με τη Ρωσία.
Κατά την περίοδο του «κόκκινου» τρόμου στην Αμερική, ο Τράμπο μπήκε στο στόχαστρο και το όνομά του δεν αναγραφόταν στους τίτλους των ταινιών για τις οποίες είχε γράψει το σενάριο. Ήταν πια όταν ο Πρόεδρος Τζον Φ. Κένεντι πήγε να δει το «Σπάρτακο» (1960) στο σινεμά, που η φήμη του Ντάλτον Τράμπο αποκαταστάθηκε πλήρως. Οι ταινίες στις οποίες έχει επιμεληθεί το σενάριο, συμπεριλαμβάνουν το «Gun Crazy» (1950), το «Διακοπές στη Ρώμη» (1953) και το «Exodus» (1960).
Δείτε το trailer της ταινίας στο YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=K7AFmXc0wK0
Η ταινία «Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του» κυκλοφόρησε το 1971, όταν η Αμερική βρισκόταν πια σε έναν άλλο πολυετή και αιματηρό πόλεμο, εκείνο του Βιετνάμ. Στη μεταφορά του έργου πρωταγωνιστούν, μεταξύ άλλων, ο Τίμοθι Μπότομς, η Κάθι Φιλντς, και ο Ντόναλντ Σάδερλαντ. Το παρόν του Τζόνι, ανάπηρος καθώς είναι και βωβός, κλεισμένος σε μια αποθήκη του στρατιωτικού νοσοκομείου, απεικονίζεται με ασπρόμαυρες λήψεις σε αντίθεση με τις αναμνήσεις και τα οράματά του, που είναι έγχρωμα. Ο στρατηγός θέλει να κρατήσει το Τζόνι ζωντανό για να πειραματιστεί επάνω του, ώστε να σώσει άλλους τραυματίες, και ενώ ο Τζόνι παρακαλεί τη νοσοκόμα και όσους τον προσέχουν να τον λυτρώσουν από αυτή την ανούσια ύπαρξη, οι διαταγές του στρατηγού δεν τους το επιτρέπουν.
Ο Τράμπο δεν δείχνει έναν αντιρρησία στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή. Αντιθέτως, δείχνει ένα νέο που έχει πιστέψει στις αξίες και την προπαγάνδα του στρατού, με τραγικά για τον ίδιο αποτελέσματα. Ο Τζόνι βλέπει οράματα πως συνομιλεί με το Χριστό (Σάδερλαντ), αλλά ακόμη και εκείνος δεν μοιάζει να μπορεί να τον βοηθήσει στην κατάστασή του. Η ταινία κλείνει με μια καρτέλα που μας λέει πως σε αυτό τον πόλεμο, 80 εκατομμύρια πέθαναν, ενώ 150 εκατομμύρια παραμορφώθηκαν ή αγνοούνται. Η επιγραφή «Dulce et decorum est pro patria mori» (Είναι γλυκό και έντιμο να πεθάνεις για την πατρίδα), μόνο ειρωνική ακούγεται μετά από μια τέτοια εφιαλτική ιστορία.
Δείτε το βίντεο κλιπ για το «One» των Metallica, με σκηνές από την ταινία, στο YouTube:
