Η ταινία «Quadrophenia» κυκλοφόρησε το 1979 και βασίστηκε στην ομώνυμη ροκ όπερα των Who (1973). Δεν πρόκειται, όμως, για μιούζικαλ, όπως είναι ας πούμε το «Tommy» (1975). Το «Quadrophenia» είναι ένα ακριβές πορτραίτο της mod κουλτούρας στη Μεγάλη Βρετανία, στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Η κουλτούρα αυτή των nightclub, της ροκ μουσικής, των διεγερτικών ναρκωτικών και των μοτοσικλετών, μας παραδίδεται εδώ μέσα από τα μάτια του αντιδραστικού ήρωα, Τζίμι Κούπερ (Φιλ Ντάνιελς), ο οποίος παρατάει τη δίχως μέλλον δουλειά του στο ταχυδρομείο για να αφιερωθεί σε μια ζωή γεμάτη αδρεναλίνη και έρωτα. Η πραγματικότητα δεν αργεί να φανερωθεί και έτσι ο Τζίμι σύντομα βλέπει όλες εκείνες τις γεμάτες αίγλη φιγούρες της νύχτας να αναγκάζονται να κάνουν συμβατικές και συχνά εξευτελιστικές δουλειές την ημέρα για να επιβιώσουν. Το σάουντρακ της ταινίας αποτελείται κυρίως από μουσική των Who και άλλων γκρουπ της δεκαετίας του ’60, όπως τις Ronettes, τις Crystals, τους Booker T. & the M.G.’s και άλλα.
Το «Quadrophenia» (που υποδηλώνει τις τέσσερις διαφορετικές «προσωπικότητες» του πρωταγωνιστή, οι οποίες αντιστοιχούν στα τέσσερα μέλη της μπάντας The Who) απεικονίζει με ρεαλισμό τη mod γενιά, γιατί παρουσιάζει όλες τις πλευρές της. Από τη μία είναι τα μεθυσμένα πάρτι σε κάποιο μεγάλο σπίτι, υπό τους ρυθμούς του «My Generation» και τα πρωινά με πονοκέφαλο σε μια οικεία καφετέρια και από την άλλη είναι το «πρόβλημα» της ματαιότητας μιας επανάστασης απέναντι σε όλους και σε όλα. Ο χαρακτήρας με το παρατσούκλι «Ace Face», το ίνδαλμα του Τζίμι που ενσαρκώνει ο Sting, μπλέκει το βράδυ σε άγριους καυγάδες και κόντρες με μοτοσικλέτες και το πρωί δουλεύει ως πορτιέρης σε ξενοδοχείο. Ο ίδιος ο Τζίμι ακολουθεί, κατά τη διάρκεια της ταινίας, μια καθοδική πορεία, ξεκινώντας με μια δουλειά και καθαρό ποινικό μητρώο και φτάνοντας να έχει χάσει την αγαπημένη του (Λέσλι Ας), να τον έχουν διώξει από το σπίτι, να έχει μπει στη φυλακή και να συλλογίζεται (τουλάχιστον) την αυτοκτονία. Όλα αυτά δεν παρουσιάζονται με διδακτικό τρόπο, αλλά ως αναπόφευκτα αποτελέσματα μιας συναισθηματικά φορτισμένης και παράλογα ριζικής αμφισβήτησης απέναντι στο κατεστημένο, όπως είναι αυτή του Τζίμι.
Η mod κουλτούρα γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του ροκ εν ρολ και οι δυο κουλτούρες παρουσιάζουν σημαντικές ομοιότητες. Εκείνο που προστέθηκε ήταν η φλόγα της γενιάς των χίπις, που φούντωσε στα τέλη της δεκαετίας και στόχευσε, όχι μόνο στην ατομική απελευθέρωση, αλλά και τη συλλογικότητα. Τα συλλαλητήρια και οι συγκρούσεις με την αστυνομία είναι χαρακτηριστικά αυτού του πρώιμου αντιδραστικού κινήματος και στο «Quadrophenia» διακρίνουμε ήδη το διχασμό μεταξύ παλιού και νέου. Ο Τζίμι δεν ανήκει σε καμία πολιτική παράταξη και δεν συμμετέχει στις πορείες με συγκεκριμένα αιτήματα. Πολιτικά ανώριμος και βαθιά επαναστατικός, ο πρωταγωνιστής ζητάει μόνο την ελευθερία και οι περιορισμοί που προσπαθούν να του επιβάλουν οι αρχές τον ωθούν τελικά στη βία.
Οι αξίες και τα ήθη που βλέπουμε στο «Quadrophenia» μοιάζουν με πρώτη ματιά ξεπερασμένα. Ίσως η μουσική και η ενδυμασίες να είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένες με την εποχή, ώστε να καθιστούν την ίδια την ταινία ένα μουσειακό κομμάτι. Στο βάθος, όμως, ο καθένας μας μπορεί να ταυτιστεί με τη δίψα του Τζίμι για ζωή και εμπειρίες. Μπορεί τα σημεία στα οποία φτάνει να είναι ακραία, όμως οι λόγοι που τον κάνουν να φτάσει ως εκεί είναι κατανοητοί. Υπό αυτή την έννοια, το «Quadrophenia» δεν αποτελεί μόνο μια εργασία επάνω στη mod σκηνή και το επαναστατικό κλίμα της δεκαετίας του ’60, αλλά και ένα έργο τέχνης με αντοχή στο χρόνο.
Δείτε το trailer της ταινίας στο YouTube:
