Τον τελευταίο καιρό κάνει το γύρο του διαδικτύου η ανάρτηση -γροθιά στο στομάχι- της Μαρίας. Η Μαρία είναι μητέρα του μικρού Δημήτρη, ενός παιδιού με αναπηρία. Αφορμή για αυτή την ανάρτηση στάθηκε ένα περιστατικό που διαδραματίστηκε στην παιδική χαρά, όπου μία άλλη μητέρα, μόλις είδε τον μικρό Δημήτρη, απομάκρυνε το παιδί της.
Η ανάρτηση της Μαρίας:
«Θέμα:Παιδική χαρά
Υπάρχει παιδί πάνω στη γη που δεν χαίρεται την παιδική χαρά;
Μμμμ… δεν νομίζω, οχι σίγουρα δεν υπάρχει!
Και τώρα θέτω μια ερώτηση:
Ποιος μπορεί να στερήσει απο τα παιδιά που έχουν αναπηρία, ορατή ή αόρατη, την είσοδο τους στην παιδική χαρά;;
Η πρώτη σου σκέψη θα είναι να μου πεις «κανεις».
Λοιπόν, άσε με να σε βοηθήσω με την δεύτερη σκέψη …
Έχεις σκεφτεί όμως ότι με το να κοιτάς με λύπηση ή επίμονα το παιδί και τους γονεις τους αυτόματα στερεις το δικαίωμα τους να χαρουν στην παιδική χαρά;
Έχεις σκεφτεί οτι αν δεν έχεις μιλήσει στο παιδί σου για την αναπηρία δεν θα παίξει με ένα παιδί που έχει όποιας μορφής αναπηρία;
Ίσως το κάνει πέρα, σίγουρα δηλαδή, ίσως φύγει μακρυα του φοβούμενος οτι κάτι πάει στραβά, ίσως το κοροιδέψει κιόλας (το χειρότερο όλων ), ισως του κάνει άσεμνη ερώτηση…. κτλ κτλ.
Βλέπεις πως πάλι έχεις στερήσει την είσοδο ενος παιδιού με αναπηρία στην παιδική χαρά;
Με βλέπεις με τον Δημήτρη και τραβάς το παιδάκι σου απο το χέρι να φύγεις; Εμετικό το λιγότερο. Ντροπιαστικό, όχι για εμένα , για εσένα.
Έτσι όπως βλέπεις τον Δημήτρη στην φωτογραφία σε κάνει να θες να τρέξεις μακρυά του;
Ναι, τρέξε. Κινδυνεύεις να πάθεις κακό απο υπερβολική δόση χαρας.
Σε ρωτάει το παιδί σου «Γιατί αυτό το παιδάκι είναι έτσι;» Και του απαντάς «είναι μικρό και νυστάζει»
Γέλασα απίστευτα, γιατί είμαι η Μαρία και δεν δίνω σημασία.
Κάποια άλλη μαμά όμως ίσως κατεβάσει το κεφάλι και δεν ξαναβγει στην παιδική χαρά. (Ισως και εγώ… σε κάποια χρόνια αν έχω κουραστει, δεν ξέρω.)
Βλέπεις πως πάλι στερείς την παιδική χαρά απο ένα παιδί και το χειρότερο το μεταδίδεις και στο παιδί σου, δηλαδή το διαιωνίζεις κιόλας.
Παραπάνω σου εξήγησα πως αυτόματα, χωρις ίσως να το καταλάβεις, στερείς το δικαίωμα ενος παιδιού με αναπηρία, ορατή ή αόρατη, από το να είναι στην παιδική χαρά.
Γιατί; Ποιός σου δίνει το δικαίωμα να το κάνεις αυτό;
Δικαίωμα στην παιδική χαρά έχουν όλα τα ΠΑΙΔΙΑ, αλλιώς δεν θα λεγόταν παιδική χαρά αλλά κάπως διαφορετικά υποθέτω».
Μέσα από αυτή την ανάρτηση, η Μαρία στέλνει σε όλους μας ένα ηχηρό μήνυμα: πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά στα παιδιά για την αναπηρία. Μόνο έτσι θα μπει ένα τέλος στα αιώνια προβλήματα που ονομάζονται «στιγματισμός» και «περιθωριοποίηση» και για τα οποία δε θα έπρεπε καν να συζητάμε εν έτει 2021…
Advertising
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο:
