[punica-dropcap]Τ[/punica-dropcap]α 14 χρόνια λειτουργίας της σχολής Bauhaus στην Γερμανία, στάθηκαν αρκετά για να στιγματίσουν τις τέχνες, το βιομηχανικό σχεδιασμό και την αρχιτεκτονική. Η φωτογραφία όμως, είδε αυτό το κίνημα να χαράζει νέες προοπτικές και δυνατότητες στον τομέα. Ο πρωτεργάτης της φωτογραφικής σχολής Bauhaus, είναι ο Laszlo Moholy-Nagy, διαφοροποιείται από τους έως τότε συμβατικούς τρόπους φωτογράφησης, αναζητώντας μανιωδώς μέσα από τα πειράματα του ένα νέο τρόπο όρασης, διαμορφώνοντας τη «νέα οπτική».
Η σχολή Bauhaus ιδρύθηκε στις αρχές της περιόδου της βιομηχανικής επανάστασης, από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Walter Gropius στην τότε συντηρητική Βαϊμάρη (1919). Το όνομα της προέρχεται από την αντιστροφή της λέξης «Hausbau» που σημαίνει «οικοδόμηση», προσδίδοντας το χαρακτήρα της σχολής. Το μανιφέστο της σχολής υπήρξε ενδεικτική «…Το Bauhaus θέλει να αποκαταστήσει την αρμονία ανάμεσα στις διάφορες δραστηριότητες της τέχνης και να τις κάνει απόλυτα αλληλέγγυες προς μία καινούργια σύλληψη της κατασκευής. Ο τελικός αλλά και ακόμη μακρινός μας σκοπός είναι το έργο της ενωτικής τέχνης, …ελάτε να οραματιστούμε το οικοδόμημα του μέλλοντος όπου θα συνδυάζει την αρχιτεκτονική, γλυπτική, και ζωγραφική σε μια ενιαία φόρμα…’. Το 1925 μεταφέρεται στην πόλη Ντεσάου ,και το 1932 στο Βερολίνο.
Στην σχολή δίδαξαν πρωτοποριακοί και αξιόλογοι καλλιτέχνες, όπως ο Ελβετός αρχιτέκτονας Hannes Meyer, ο οποίος διατέλεσε και διευθυντής της την περίοδο 1928-1930, ο Ρώσος ζωγράφος και θεωρητικός της τέχνης Wassily Kandinsky, ο αρχιτέκτονας και σχεδιαστής επίπλων Marcel Breuer, ο Γερμανός ζωγράφος Paul Klee και πολλοί ακόμα. Η ενεργή όμως, ενασχόληση της σχολής με τη φωτογραφία ξεκινά με την είσοδο του Laszlo Moholy-Nagy το 1923.
Γεννημένος το 1895 στην Ουγγαρία, συνδέεται το 1920 με τους Ντανταϊστές στο Βερολίνο. Εκείνοι αρνούνται τις παραδοσιακές τέχνες, και ψάχνουν για κάτι νέο. Το ίδιο κάνει και αυτός ολοκληρώνοντας τις σπουδές του, ως φωτογράφος.Σημαντικότερα πεδία έρευνας για αυτόν, υπήρξαν οι μη συμβατικές χρήσεις της φωτογραφικής μηχανής και, η θεώρηση του αρνητικού φιλμ ως το μέσο για την μετατροπή του αοράτου, σε ορατό. Συνέλεξε ακτίνες Χ και δημιούργησε φωτομικρογραφίες και αστρονομικές φωτογραφίες. Η «νέα οπτική» που οραματίστηκε «βλέπει» την φωτογραφία ικανή, να δημιουργήσει έναν εντελώς νέο τρόπο όρασης του έξω κόσμου που το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να δει. Το δοκίμιό του με τίτλο «Ζωγραφική-Φωτογραφία-Φιλμ» ,αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εγχειρίδια στην ιστορία της αισθητικής και της φωτογραφίας.
Κοιτάζοντας μία φωτογραφία του καλλιτέχνη, ακόμα και το πιο άπειρο μάτι αρχικά θα «προβληματιστεί» από την κάπως εκκεντρική, χαμηλή ή ψηλή γωνία λήψης, τις έντονες σκιές και αντίθεση, τα πολύ κοντινά πλάνα και την διπλή έκθεση. Παρόλα αυτά οι φωτογραφίες αυτές φιλοδοξούν, να απεξαρτηθεί το βλέμμα από το συνηθισμένο τρόπο όρασης, και εμπλέκουν την προσαρμογή του σε νέες διαστάσεις και σχήματα. Δεν αποσυνθέτει τα κομμάτια, αλλά τα τοποθετεί σε νέες σχέσεις στο χώρο, με ένα τρόπο πλαστικό, όπως τον ονομάζει. Θεωρεί ο ίδιος ότι πρόκειται για ένα νέο τρόπο αναφοράς,στις ανάγκες και τις συνθήκες της μοντέρνας ζωής.
Το 1933 το ναζιστικό κόμμα παύει οριστικά την λειτουργία της σχολής, και εξορίζει πολλούς καλλιτέχνες. Το 1937 ο Laszlo Moholy-Nagy βρίσκεται στο Σικάγο, όπου με τη βοήθεια του επιχειρηματία Walter Paepcke θα ιδρύσει τη σχολή «New Bauhaus», η οποία θα καταφέρει να μεταδώσει την επίδραση της σχολής στη διαμόρφωση των εικαστικών αντιλήψεων. Αργότερα, θα μετονομαστεί σε «Institute of Design».
Παρά το σύντομο βίο της, η σχολή επηρέασε, επηρεάζει και εμπνέει τους πάσης φύσεως καλλιτέχνες, και επιτρέπει στο κοινό να παρατηρεί, να θαυμάζει και να αξιολογεί ένα πρότυπο τέχνης που πειραματίστηκε τόσο έντονα σε τόσο μικρό χρόνο ζωής, και σε μία εποχή έκπτωσης με πρωτόλεια μέσα.
