Είναι γεγονός ότι η ιστορία της τέχνης δεν αποδίδει πάντοτε αυτά που πρέπει στους εκάστοτε καλλιτέχνες διάφορων τεχνών. Πολλοί αναγνωρίζονται περισσότερο μετά τον θάνατό τους ενώ είναι πιθανόν να μην αναγνωριστούν ευρέως ακόμα και μετά θάνατον. Βέβαια, η αναγνώριση από το ευρύ κοινό κατά την γνώμη μου δεν είναι το μοναδικό κριτήριο ώστε να μπει κάποιος στο club των μεγάλων καλλιτεχνών. Μία περίπτωση καλλιτέχνη που ποτέ δεν απέκτησε τεράστια αναγνώριση αλλά πάντα είχε έστω λίγους θαυμαστές και δεν έχει ξεχαστεί ακόμα και σήμερα είναι ο Jackson C. Frank. Ένας καλλιτέχνης που έζησε μια τραγική ζωή την οποία μετέτρεψε σε τέχνη.
Πρώιμη ζωή
Ο Jackson C. Frank γεννήθηκε στο Buffalo της Νέας Υόρκης στις 2 Μαρτίου 1943. Όταν ήταν 11 χρονών έζησε τον θάνατο της τότε κοπέλας του Marlene Du Pont μετά από φωτιά που έπιασε στο σχολείο του. Σκοτώθηκαν συνολικά 15 συμμαθητές του. Για αυτήν έγραψε αργότερα το τραγούδι ‘’Marlene’’. Ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά στην φωτιά αλλά επέζησε. Κατά την διάρκεια της νοσηλείας του μία δασκάλα του έφερε ως δώρο μια κιθάρα και έτσι ξεκίνησε η ενασχόλησή του με την μουσική. Σε αυτήν την ηλικία ήταν μεγάλος θαυμαστής του Elvis Presley. Μάλιστα συναντήθηκε μαζί του το 1957 στο Memphis, σε ένα meet and greet του Presley με τα παιδιά που τραυματίστηκαν από την φωτιά στο σχολείο του Jackson C. Frank.
Αγγλία και δημιουργία πρώτου album
Στα 21 του έφυγε για την Αγγλία. Εκεί κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ του το 1965 με παραγωγό τον Paul Simon στα πλαίσια της τοπικής folk σκηνής. Ήταν υπερβολικά αγχωμένος στο studio και ήθελε να μην τον κοιτάζουν όσο ηχογραφείται. Απέκτησε κάποια επιτυχία στην Αγγλία μέχρι το 1966 αλλά τότε είναι που η ψυχική του υγεία άρχισε να χειροτερεύει και τελικά εισήλθε στο St.John’s Hospital στο Lincoln. Στη συνέχεια αναγκάστηκε για οικονομικούς λόγους να επιστρέψει στις ΗΠΑ για δύο χρόνια. Μετά γύρισε ξανά στην Αγγλία, με τον ίδιο όμως να είναι εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Η κατάθλιψή του που είχε της ρίζες της στην σχολική τραγωδία είχε επιδεινωθεί. Πλέον, δεν ήταν σε θέση να γράψει μουσική όπως ήταν παλιότερα.
Οικογένεια και κατάρρευση
Παντρεύτηκε την Elaine Sedgwick, μοντέλο από την Αγγλία στο Woodstock και έκανε δύο παιδιά. Ο γιός του πέθανε μικρός από κυστική ίνωση και αυτό ώθησε τον Jackson C. Frank σε ακόμα μεγαλύτερα ψυχολογικά προβλήματα. Το 1970 ζητούσε πλέον την βοήθεια φίλων για να ζήσει. Το 1978 επανακυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του με τίτλο Jackson Again. Δεν κατάφερε όμως να διευρύνει την απήχησή του. Στις αρχές του 1980 ζούσε με τους γονείς του στην μικρή πόλη Elma και μια μέρα έφυγε για τη Νέα Υόρκη ψάχνοντας τον φίλο του Paul Simon. Δεν τα κατάφερε και κατέληξε άστεγος στην πόλη ενώ έμπαινε συχνά σε ψυχιατρικά κέντρα.
Κύκνειο άσμα
Η διάγνωση για την κατάστασή του ήταν σχιζοφρένεια. Ο ίδιος ποτέ δεν την δέχτηκε αφού πίστευε ότι πάσχει από κατάθλιψη λόγω της τραγωδίας που είχε ζήσει στο σχολείο του. Ενώ βρισκόταν στην χειρότερη στιγμή της ζωής του, ένας φαν του με το όνομα Jim Abbot μαζί με έναν παλιό γνωστό του Jackson C. Frank, τον Mark Anderson προσπάθησαν να τον βοηθήσουν. Η κατάστασή του όπως την περιγράφει ο Abbot ήταν τραγική σωματικά, ψυχικά και οικονομικά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ενώ ήταν έτοιμος να γυρίσει στην πόλη του Woodstock όπου θα τον βοηθούσαν οι Abbot και Anderson χτυπήθηκε από αεροβόλο και τυφλώθηκε στο αριστερό μάτι στην Νέα Υόρκη πιθανότατα τυχαία από κάποια παιδιά της περιοχής. Τελικά επέστρεψε στο Woodstock. Εκεί ηχογράφησε κάποια καινούργια demos και κυκλοφόρησε κάποια παλιά ακυκλοφόρητα ή επανακυκλοφόρησε κάποια τραγούδια. Δεν γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία και τελικά πέθανε στις 3 Μαρτίου 1999 από πνευμονία στο Great Barrington.
Ένα υποτιμημένο διαμάντι
Παρά την περιορισμένη επιτυχία του πολλά τραγούδια του έχουν διασκευαστεί από γνωστούς καλλιτέχνες. Μερικοί από αυτούς είναι οι Simon and Garfunkel, Robin Pecknold, John Mayer, Nick Drake και άλλοι. Παρά την κυκλοφορία μόνο ενός studio album υπήρξε ιδιαίτερα επιδραστικός και σίγουρα αξίζει περισσότερη αναγνώριση μιας και συχνά αναφέρεται ως ‘’ο κορυφαίος songwriter των 60’s για τον οποίο κανείς δεν ξέρει τίποτα’’.
