Διανύουμε τους τελευταίους μήνες του 2016 και η μεγαλύτερη μουσική φούσκα της δεκαετίας είναι επιτέλους έτοιμη να σκάσει. Γιατί επιτέλους; Επειδή η φούσκα αυτή πήρε μια κουλτούρα περιθωριοποιημένων παιδιών και την μετέτρεψε στην απόλυτη βιτρίνα της pop σκηνής αλλοιώνοντας πλήρως την ουσία και τον σκοπό ύπαρξης της. Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Από την δεκαετία του ’90 και για τα επόμενα 15 περίπου χρόνια η Rave σκηνή με την ηλεκτρονική μουσική και τα πάρτι αποτελούσε ένα κίνημα το οποίο φιλοξενούσε έφηβους οι οποίοι δεν καλύπτονταν από την mainstream μουσικοχορευτική σκηνή.
Ήταν παιδιά με διαφορετικό ντύσιμο και διαφορετική συμπεριφορά, οπού σε μια εποχή που η επικοινωνία ήταν δυσκολότερη σε σχέση με σήμερα έψαχναν το δικό τους μουσικό σπίτι, το οποίο βρήκαν στην underground σκηνή. Τα χρόνια όμως πέρασαν, τα underground parties μεταφέρθηκαν σε πολύχωρους με πισίνες, οι DJs αμείβονταν με εξωφρενικά ποσά, τα ναρκωτικά αυξήθηκαν σημαντικά και η Rave σκηνή έγινε EDM(=Electronic Dance Music), πιο καθολική και φυσικά πιο εμπορική. Τι μεσολάβησε όμως από το απόλυτο ταβάνι των γνωστών DJs μέχρι την μισοάδεια Tomorrowland;
Η πρώτη εμφάνιση της φούσκας
Η αφετηρία της έκρηξης που έκανε η EDM στην pop κουλτούρα βρίσκεται στο 2011. Τη χρονιά αυτή η αναζήτηση του όρου dubstep στο Google έκανε ρεκόρ ενώ θεωρείται και το έτος κατά το οποίο ο πασίγνωστος πλέον Skrillex έφτασε στο προσωπικό του απόγειο. Λίγους μήνες μετά η ηλεκτρονική μουσική αρχίζει να βρίσκεται όλο και πιο συχνά στην καθημερινότητα μας με τέτοιου είδους κομμάτια να παίζουν σε διαφημίσεις γνωστών εταιρειών. Η αίσθηση πως κάτι μεγάλο έρχεται να κατακτήσει τη μουσική βιομηχανία γίνεται ακόμα πιο έντονη όταν εταιρείες παραγωγής EDM αλλάζουν ιδιοκτησιακό καθεστώς με το συνολικό κόστος να ξεπερνά τα 5,4 δις (!) δολάρια. Τα πρώτα μελανά σημεία όμως θα κάνουν την εμφάνιση τους το καλοκαίρι του 2012. Πρώτα με την ανακοίνωση της διάλυσης των Swedish House Mafia, ενός δυνατού ονόματος του χώρου, και στη συνέχεια με τον τραυματισμό 12 συνολικά ανθρώπων σε δύο συνεχόμενα live του group. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς DJs όπως οι Avicii και Calvin Harris είναι υποψήφιοι στα βραβεία Grammy.
Το χρονικό της απόλυτης απογείωσης
Ενώ τα ΜΜΕ κάνουν λόγω για πόλεμο ναρκωτικών και συνολικά 14 θανάτους από το 2006 μέχρι το 2013 στα festival ηλεκτρονικής μουσικής, το γνωστό Harlem Shake προκαλεί φρενίτιδα περνώντας για τα καλά την EDM στην pop κουλτούρα. Ο Avicii θεωρείται ο βασιλιάς της EDM και ο Calvin Harris γίνεται σημείο αναφοράς από το περιοδικό Forbes, καθώς το εισόδημα του αγγίζει πλέον τα 46 εκατομμύρια δολάρια. Ενώ οι θάνατοι από υπερβολική δόση ναρκωτικών συνεχίζονται στα festival, οι DJs συνεχίζουν να εισπράττουν αστρονομικά ποσά με πολλούς από αυτούς να παραδέχονται πως δεν γνωρίζουν ούτε τη στοιχειώδη μουσική μεθοδολογία. Οι εταιρείες παραγωγής ηλεκτρονικής μουσικής βλέπουν τις μετοχές τους στη Wall Street να ανεβαίνουν κατακόρυφα. Μέσα στο 2014, οι Zedd, Calvin Harris και Martin Garrix βρίσκονται στη καλύτερη στιγμή της καριέρας τους. Η ηλεκτρονική μουσική βρίσκεται μονίμως στο προσκήνιο κάνοντας συνεργασίες ακόμα και με εταιρείες όπως η Disney και το μέλλον προδιαγράφεται λαμπρό. Όμως, όπως συμβαίνει με κάθε νέα τάση, έρχεται η ώρα της παρακμής.
Όταν έσκασε η φούσκα
Το 2015 αποτελεί από την πρώτη στιγμή ανοιχτή πληγή για την EDM καθώς ο βασιλιάς της, Avicii, έχοντας ήδη καταρρεύσει μια φορά πάνω στη σκηνή δείχνει πως αδυνατεί να επιστρέψει στην ενεργό δράση, αφού η μάχη του με τα προβλήματα υγείας και την χρήση ναρκωτικών ουσιών δεν του το επιτρέπει. Η κατρακύλα όμως δείχνει να μην έχει τελειωμό. Ρατσιστικά παραληρήματα από DJs, χρεωκοπίες των εταιρειών που έχουν τα δικαιώματα της EDM και ιστορική πτώση των τιμών των μετοχών τους δημιουργούν μια βόμβα η οποία θα πυροδοτηθεί εν τέλει με την εικόνα του μισοάδειου Tomorrowland Festival λόγω έντονης βροχόπτωσης. Ο Avicii ανακοινώνει την οριστική του απόσυρση από τις συναυλίες, τα έσοδα των γνωστών DJs έχουν μειωθεί κατά πολύ, τα ξέφρενα festival έχουν πλέον κοπάσει και ο Skrillex προσπαθεί να διατηρηθεί στην επιφάνεια με απελπισμένες απόπειρες όπως το κομμάτι του Purple Lamborghini στην ταινία Suicide Squad.
Η μουσική ιστορία αποδεικνύει για ακόμα μία φορά πως οι εφήμερες τάσεις που ανά καιρούς κυριαρχούν στην pop κουλτούρα είναι καταδικασμένες να αποτύχουν παταγωδώς μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Το Rave ήταν μία εναλλακτική υποκουλτούρα που απευθυνόταν σε νέους που αναζητούσαν την ταυτότητα τους μακριά από την mainstream σκηνή και η μετατροπή του σε EDM εκφύλισε πλήρως το χαρακτήρα και τον σκοπό που είχε φέρνοντας το μπροστά σε όλες τις κάμερες και διαφημίζοντας το πλούσιο lifestyle. Αλλά στη μουσική, όσο εντυπωσιακή και αν είναι μια μωβ Lamborghini, δεν εγγυάται την επιτυχία.
Υ.Γ: Για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις, ο όρος ηλεκτρονική μουσική είναι ένας πολύ γενικός και αχανής όρος που περιέχει δεκάδες κατηγορίες και υποκατηγορίες, οι οποίες έχουν πολύ σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Το παρόν άρθρο αναφέρεται στην EDM (Electronic Dance Music), ένα είδος που συναντάμε σε clubs, rave καταστάσεις και μεγάλα events αφιερωμένα στην EDM ( π.χ. Tomorrowland ). Από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες της EDM είναι DJs όπως οι Avicii, Skrillex και Steve Aoki.
Κράτα το
