Η επόμενη μέρα στο Νιούπορτ ήρθε πολύ γρηγορότερα απ’ ό,τι περίμενε ο Τζορτζ Μπάνκροφτ. Θολά και αμφίβολα όσα θυμόταν από το χθεσινό βράδυ, καθώς αποκοιμήθηκε στην πολυθρόνα του ανασκαλεύοντας παλιές σημειώσεις. Όταν το πρώτο φως του ήλιου χύθηκε στο σαλόνι από το παράθυρο, τον ξύπνησε ανάμεσα σε σκόρπια φύλλα και βιβλία που είχαν πέσει ανάκατα στο πάτωμα.
Πέρασαν λίγα λεπτά για να θυμηθεί. Ζεσταίνοντας λίγο τσάι, αντιλήφθηκε πως είχε αφήσει στη μέση την έρευνά του για τον Ντάνιελ Μόργκαν, τον τελευταίο ήρωα που του είχε αναφέρει ο Μόουζες από το ημερολόγιο. Αναζητούσε οποιαδήποτε πληροφορία για τον κύκλο του σημαντικού επαναστάτη, οικογένεια, φίλους, συντρόφους στο στράτευμα…
Συμμαζεύοντας το πλήθος των χαρτιών από το πάτωμα, παρατηρούσε τις σημειώσεις του. Οποιοδήποτε σύμβολο, οποιαδήποτε υπόνοια που του είχε μπει στο μυαλό το προηγούμενο βράδυ θα ήταν χαραγμένα, τονισμένα με μελάνι από την πένα του. Ίσως ο Μέρφυ, ελεύθερος σκοπευτής κι αυτός στην ομάδα του Μόργκαν, να ήταν το πρόσωπο κλειδί που έψαχνε. Ο στρατηγός Άρνολντ, λόγω και του ομολογούμενου θαυμασμού του Μόργκαν προς αυτόν, μπορεί να έκρυβε το μυστικό της σχέσης του ημερολογίου με τον Μόουζες.
Πολλές πληροφορίες… Πολλά ίσως και πιθανόν…
Τον είδε να πλησιάζει το σπίτι χαζεύοντας το φυσικό τοπίο που ξεχείλιζε από χρώματα και σχήματα. Κάθε φορά ‒ το είχε παρατηρήσει ‒ ερχόταν με την ίδια διάθεση˙ αρεσκόταν στη βόλτα μέσα σ’ ένα τέτοιο τοπίο, διασκέδαζε με τη συντροφιά του φιλοπερίεργου ιστορικού, δεν είχε στόχο γενικότερα να προτρέξει ώστε να καταλήξει στο ζητούμενό του. Αντίθετα, ο Μπάνκροφτ δεν είχε αυτήν την πολυτέλεια. Εκείνο το πρωινό, δεν είχε περάσει πολλή ώρα από την άφιξη του Μόουζες, ένας ταχυδρόμος τρέχοντας αστραπιαίως με το άλογό του, του παρέδωσε ένα επείγον γράμμα.
Όταν είδε την κυβερνητική σφραγίδα, κατάλαβε πως ήταν η απάντηση στο γράμμα που είχε στείλει ώστε να ενημερώσει για την καθυστέρηση του ερχομού του στην πρωτεύουσα. Για του λόγου το αληθές, την ανέγνωσε δυνατά μπροστά στον καλεσμένο του.
«Αγαπητέ Τζορτζ Μπάνκροφτ,
κατανοώντας τη φύση της επιστήμης σας και τον φόρτο εργασίας εν μέσω θέρους, θα αναμένουμε την άφιξή σας στην Ουάσινγκτον όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Οι καταστάσεις (πολιτικές αλλά και στρατιωτικές) δεν μας δίνουν περιθώρια για ανάπαυση. Οι κινήσεις των πολιτικών αντιπάλων μας στον Νότο έχουν ενταθεί και οργανώνονται κινήματα που ξεπερνούν εμάς του ίδιους και την απρόσκοπτη λειτουργία της χώρας.
Χρειαζόμαστε κάθε δυνατή βοήθεια από όλα τα μέλη μας και κάθε πιθανή πρόταση λύσης του αδιεξόδου στο οποίο φαίνεται πως οδεύουμε. Όλες οι άδειες των μελών μας έχουν ανακληθεί, υπάρχει έντονος αναβρασμός τόσο στο πλήθος του κόσμου όσο και στο στράτευμα.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς,
το Επιτελείο»
-Αντιλαμβάνεστε την κατάσταση, πιστεύω.
-Θα ήμουν άφρων ή αφελής να μην καταλαβαίνω τι διακυβεύεται στις μέρες μας, Τζορτζ. Άλλωστε, ανήκω κι εγώ στο πλήθος όπως αναφέρεται στην επιστολή.
-Τότε; Γιατί δεν ολοκληρώνουμε σήμερα αυτή τη σειρά από συζητήσεις; Γιατί δεν προχωρούμε στο βασικό στόχο του ερχομού σας;
-Θα τραβήξουμε το ίδιο μονοπάτι; Ή έχετε κι άλλες ενδιαφέρουσες πορείες εδώ ανάμεσα στα δάση;
Ο Μπάνκροφτ είδε στα μάτια του Μόουζες την ανάγκη να ξεφύγει, να απομονωθεί. Ίσως αυτό να ήταν και το κλειδί που θα τον έκανε να του εξομολογηθεί τα μυστικά του. Έτσι, δέχτηκε να ακολουθήσει τις σκέψεις του ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση. Εκεί, που η συζήτησή τους θα ήταν ακόμη πιο ιδιωτική.
-Να… (του έδειξε) Αυτό το μονοπάτι θα μας οδηγήσει σε μια πηγή. Το κελάρυσμα του νερού θα μας δροσίσει και από την κάψα του μεσημεριού.
-Ξέρεις να επιλέγεις, Τζορτζ. Από την αρχή πίστευα στο γούστο σου…
Τράβηξαν προς τις συστάδες των δέντρων με αργό, χαρακτηριστικό των ηλικιωμένων, περπάτημα.
-Νομίζω σήμερα, ότι θα σε κάνω πολλαπλά σοφότερο απ’ ό,τι τις προηγούμενες μέρες. Η ιστορική στροφή του ημερολογίου είναι τόσο σημαντική, που μπορεί στο βάθος της να διακρίνεις ακόμη και μένα…
Κάνοντας έναν μορφασμό εντυπωσιασμού ο Μπάνκροφτ, έδειξε έκπληξη για τα ανοιχτά χαρτιά με τα οποία έπαιζε εκείνη τη μέρα ο Μόουζες.
-Θα διακρίνω είπες;… Κι αν δεν έχω την ίδια διορατικότητα με σένα; Θα με κάνεις σοφότερο, θα βοηθήσεις;
-Πίστεψέ με, Τζορτζ. Έχω εξετάσει προ πολλού την ευστροφία σου και τη διορατικότητά σου. Διαφορετικά, δεν θα με γνώριζες ποτέ…
Αυτή τη φορά ο Μόουζες δεν έβγαλε από τις τσέπες του κάποιες «μαγικές» σελίδες γεμάτες αποκαλύψεις. Επέλεξε να ξεκινήσει ο ίδιος την εξιστόρηση. Αν και αυτό έκανε τον Μπάνκροφτ να δυσαρεστηθεί και να εκφράσει μέσες άκρες τα παράπονά του, ο Μόουζες τού εξήγησε πως η στιγμή απαιτούσε τη δική του βοήθεια ως μεταβατική γέφυρα των σελίδων του ημερολογίου.
-Λοιπόν, Τζορτζ. Θυμάσαι πως στην κατακλείδα της προηγούμενης εξιστόρησής μας είχαμε κλείσει το κεφάλαιο Ντάνιελ Μόργκαν.
-Σωστά.
-Όμως, είναι ζωτικής σημασίας να μάθουμε πως και ποιος συνέχισε ακάθεκτος να γεμίζει τις σελίδες του, αφού…
-Είμαστε ακόμη στη μέση, τον διέκοψε ο Μπάνκροφτ.
-Επειδή στις σελίδες ο κάτοχος του ημερολογίου φαίνεται να αλλάζει μονομιάς, δίχως άλλες βοηθητικές πληροφορίες, έκανα εγώ την έρευνα αντί για σένα και σήμερα, εδώ και τώρα, θα παρουσιάσω τα στοιχεία μου.
-Και πώς περιμένεις να πιστέψω όλες αυτές τις ιστορίες που θα αραδιάσεις, αν δεν υπάρχουν απτά στοιχεία;
-Ω, Τζορτζ… Τζορτζ, πιστεύεις πως δεν τα έχω σκεφτεί όλα; Ένα ευχαριστώ απλώς περίμενα από σένα για να ξεκινήσω.
Ο Μπάνκροφτ κουνούσε απογοητευμένος το κεφάλι, κοιτάζοντας τα κιτρινισμένα φύλλα που είχαν συσσωρευτεί στις άκρες του μονοπατιού.
-Περιμένω, Τζορτζ…
-Εντάξει, εντάξει, κούνησε με απελπισία τα χέρια του. Ευχαριστώ για την έρευνα που έκανες. Ευχαριστώ που με γλύτωσες από περισσή δουλειά!
-Υπέροχα. Τώρα νιώθω καλύτερα… Συνεχίζω.
Ο Ντάνιελ Μόργκαν, όπως είχαμε εξακριβώσει σε προηγούμενες σελίδες του ημερολογίου, ένιωθε ξένο σώμα υπό τις διαταγές του στρατηγού Γκέιτς. Εκείνος και τα «φαντάσματά» του έπαιζαν έναν πόλεμο που δεν είχε σχέση με τις συνήθεις τακτικές και στρατηγικές στα ανοιχτά πεδία των μαχών αλλά ούτε και με τις πολιτικές φιλοδοξίες στρατηγών, όπως του Γκέιτς. Για λίγους μήνες, λοιπόν, απομονώθηκε, επέστρεψε στη Βιρτζίνια και την οικογένειά του.
-Αν δεν με απατά η μνήμη μου, συγκεκριμένα στο Ουίντσεστερ, πρόσθεσε ο Μπάνκροφτ.
-Πολύ σωστά! Να και κάτι για το οποίο επίσης φημίζεσαι… Απίστευτη μνήμη! Άρα, Τζορτζ, πού έχει ξεμείνει το ημερολόγιο μέχρι νεοτέρας;
-Στο Ουίντσεστερ. Τι είχε σκοπό να το κάνει πλέον ο Μόργκαν, αφού οι περιπέτειές του στην Επανάσταση τελείωναν;
-Τώρα νομίζω ότι εξαπατάσαι από τη βιασύνη να μάθεις για το ημερολόγιο… Για τον Μόργκαν δεν ήταν τελικά αυτό το τέλος του πολέμου. Σίγουρα θα γνωρίζεις πως το διάλειμμά του από το στράτευμα διήρκησε μόλις δύο χρόνια.
-Θα συμφωνήσω και στα δύο. Όντως μερικές στιγμές η συζήτηση μαζί σου με παρασύρει…
-Αυτό που κατάφερα να διαλευκάνω, λοιπόν, με την προσωπική μου έρευνα, έχει άμεση σχέση με το πώς το ημερολόγιο άλλαξε χέρια, εν μέσω αυτού του διαλείμματος για τον Μόργκαν. Πώς από το Ουίντσεστερ κατευθύνθηκε ανατολικότερα και μάλιστα στις ακτές του Ατλαντικού.
-Είμαι πολύ περίεργος, Μόουζες, να δω τι θα μου ξεφουρνίσεις! Ελπίζω τουλάχιστον να ακολούθησες κάποιες από τις αρχές αυτής της επιστήμης που λέγεται Ιστορία. Μακριά από τις φήμες, μακριά από τους θρύλους…
-Μείνε ήσυχος, Τζόρτζ. Θα καταλάβεις, τον διέκοψε ο Μόουζες σφίγγοντας παράλληλα με το γέρικο χέρι του τον ώμο του ανήσυχου ιστορικού.
Ο Μόργκαν σαν να είχε ένα άστρο λαμπρό που κρεμόταν από πάνω του, παρά τη φυγή και την παραίτησή του από την Επανάσταση, εκεί, στο Ουίντσεστερ, ήταν κοντύτερά της απ’ όσο νόμιζε. Θα γνωρίζεις, πιστεύω, τον ποταμό Πότομακ. Φαντάζομαι τον βλέπεις καθημερινά από το γραφείο σου στην πρωτεύουσα. Ένας υδάτινος ορίζοντας, κατάλληλος και για ψάρεμα τις μέρες που είσαι ελεύθερος από υποχρεώσεις…
Ο Τζορτζ γέλασε εμφανώς σαν να είχε μπει στο μυαλό του αυτός ο άγνωστος, άριστος στην ψυχολογία και στην παραπλάνηση των σκέψεων.
Αυτό που βλέπεις εσύ κοντύτερα από κάθε άλλον στην Ουάσινγκτον, πρέπει να ξέρεις ότι το βλέπει κάποιος στα ενδότερα της Βιρτζίνια χρησιμοποιώντας απλώς ένα μονοκυιάλι. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Μόργκαν καθισμένος στη βεράντα του έβλεπε από μακριά τη φλόγα των κανονιών, τους καπνούς απ’ τα μουσκέτα, τις εκρήξεις από τις εξφενδονισμένες μπάλες, στις ναυμαχίες ανάμεσα στους Άγγλους και τους κουρσάρους. Γνωρίζεις, άλλωστε, τον ρόλο των κουρσάρων σε όλη αυτήν την περιπέτεια…
-Αν και οι πληροφορίες μου γι’ αυτούς δεν είναι και οι πιο έγκυρες, ξέρω από επίσημες πηγές πως αρκετοί από αυτούς μπήκαν στον πόλεμο στο πλευρό του Ηπειρωτικού Ναυτικού. Ευτυχώς κι αυτοί, αν με ρωτάς… Τα δικά μας καράβια ήταν λιγοστά και δίχως έμπειρο πλήρωμα.
-Για αυτόν τον άτυπο πόλεμο που είχαν ανοίξει πολλοί κουρσάροι εναντίον των Άγγλων θέλω να σου μιλήσω. Ξέρουμε και οι δυο πως των περισσοτέρων τα κίνητρα ήταν οικονομικά, ή τους ένωνε η απλή λογική “ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”. Έτσι, για έναν από αυτούς, βρέθηκε για καλή του τύχη ένας αξιόλογος και αξιόπιστος σύμμαχος. Έχεις ακουστά το όνομα Φρανκ Τάλμποτ;
-Πρέπει αυτό το όνομα να μου λέει κάτι; Δεν νομίζω…
-Μήπως το Σκορπιός σού είναι γνωστό;
-Μόουζες, τέτοια ονόματα, τέτοια παρατσούκλια, έχουν υπάρξει άπειρα ανάμεσα σε τέτοιους τύπους. Να σου πω την πικρή αλήθεια, πως πολλοί από αυτούς είχαν ταυτόχρονα και παραπάνω από ένα τέτοια ονόματα. Πας στη Βιρτζίνια και είσαι γνωστός ως Σκορπιός, πας στο Νιου Τζέρσεϋ, σε ξέρουν ως Ξιφίας ή Μαυρογένης ή το καταραμένο Μαύρο Μαργαριτάρι!
Αυτό το ξέσπασμα απογοήτευσης του Μπάνκροφτ για την τροπή που φαινόταν να παίρνει η διήγηση του Μόουζες, τους άφησε να περπατούν για μερικά λεπτά μέσα στη σιωπή.
-Δες πού σ’ έφερα (έδειξε μπροστά ο Μπάνκροφτ) για να με κουράσεις με ιστορίες για πειρατές και χαμένους θησαυρούς!
Οι δυο τους κοντοστάθηκαν για ν’ απολαύσουν τη θέα που απλωνόταν μπροστά τους. Ένας μικρός καταρράκτης άφηνε με ορμή τα νερά του να τρέξουν σε μια βραχώδη πλαγιά, γεμάτη βρύα και πρασινωπές πέτρες. Το νερό κατέληγε σ’ ένα κοίλωμα, μια γραφική τεχνητή λίμνη, η οποία άδειαζε τρεχούμενο νερό κάθε φορά που υπερχείλιζε. Τον ζωγραφικό αυτό πίνακα συμπλήρωναν τα λογιών πτηνά που είχαν βρει καταφύγιο στην περιοχή, έναν μικρό παράδεισο για εκείνα.
Ο Μόουζες αναπαύτηκε πάνω σε μια πλατιά πέτρα και συνέχισε να ρεμβάζει το θέαμα. Δίχως να κοιτάει προς το μέρος του Μπάνκροφτ ‒ εκείνος είχε μείνει λίγο πιο πίσω ‒ είπε με ήρεμο τόνο: «Νιώθω πως απογοητεύομαι κάθε φορά που βλέπω δίπλα μου έναν άνθρωπο, ο οποίος προσπαθεί να βγάλει γρήγορα συμπεράσματα. Κρίμα… Νόμιζα πως εσείς οι ιστορικοί έχετε υπομονή, είστε καλοί ακροατές». Και συνέχισε μη δίνοντας την ευκαιρία στον Μπάνκροφτ ν’ απαντήσει. «Σ’ ευχαριστώ ειλικρινά για τον περίπατο. Άξιζε όσο τίποτα αυτή η συγκεκριμένη στιγμή. Θα μπορούσα να μείνω για πολύ καιρό εδώ. Να σκεφτώ, να αποφύγω κάθε επιτακτικό πρόβλημα της καθημερινής ζωής. Να θυμηθώ όσα ο καιρός μ’ έχει κάνει να ξεχάσω. Αυτό προσπαθώ να κάνω έχοντας ως ακροατή εσένα, Τζορτζ! Θα συγκρατήσεις, λοιπόν, για λίγο ακόμη τον εγωισμό σου;» έστρεψε το βλέμμα του προς εκείνον.
Ο άλλος πλησίασε. Φανερά σκεπτικός, έπιασε θέση σε μια άλλη πέτρα απέναντι από τον Μόουζες και είπε ξερά: «Τουλάχιστον θα έχω εξαιρετική θέα!»
-Να είσαι σίγουρος πως δεν θα πλήξεις… Στο θέμα μας, λοιπόν, ο Φρανκ Τάλμποτ, γνωστός μεταξύ των ναυτικών ως Σκορπιός, ήταν Καναδός κουρσάρος, Γάλλος στην καταγωγή που για χρόνια προτού ξεκινήσει η Επανάσταση απασχολούσε τις παραλιακές περιοχές του Νιου Τζέρσεϋ, της Νέας Υόρκης και της Βοστώνης με τα χτυπήματά του σε εμπορικά κυρίως πλοία. Πολύ καλός γνώστης της θάλασσας αλλά και των στενών που δημιουργούσαν τα ποτάμια σ’ εκείνες τις περιοχές μπορούσε με ευκολία να χαθεί έπειτα από μια επίθεση. Οι αρχές ακόμα και με διπλές περιπολίες δεν μπορούσαν να τον σταματήσουν.
Αυτό το πρόσωπο, ένας μεσόκοπος τριανταπεντάρης, με μια βαθιά ουλή στο ένα του μάγουλο, με χαρακτηριστικά ανοιχτά χρώματα μαλλιών και ματιών, χτύπησε ένα δειλινό την πόρτα του Ντάνιελ Μόργκαν στο Ουίντσεστερ της Βιρτζίνια. Εκείνος τον υποδέχτηκε όπως εσύ εμένα ‒ αν θυμάσαι ‒ με την κάνη του όπλου του ανάμεσα από τα μάτια του. Αλλά σαν άλλος άπιστος που είσαι και για να μην σου τρώω τον πολύτιμο χρόνο σου, θα περάσω απευθείας στο τι του ζήτησε.
-Χρήματα; Πληροφορίες για περιοχές στρατοπέδων; Μήπως βοήθεια;
-Κράτα το τελευταίο ως αρχή και άκου: Ήθελε να τον κάνει συνεργάτη. Προσοχή όμως… Δεν μιλώ για συνεργάτη στα κέρδη από επιθέσεις και πλιάτσικο. Μιλώ για συνεργασία από ξηράς σε επιθέσεις που ήθελε να πραγματοποιήσει σε αγγλικά φυλάκια τόσο στον Πότομακ όσο και σε άλλα ευαίσθητα, αδύναμα σημεία του αγγλικού στρατού και ναυτικού. Με άλλα λόγια, ήθελε να φέρει το χάος. Χτυπήματα σε πολλαπλά μέτωπα, τα οποία όμως δεν μπορούσαν να υπολογιστούν, καθώς δεν έρχονταν κατευθείαν από τον Ηπειρωτικό Στρατό του οποίου οι θέσεις ήταν σχεδόν γνωστές.
-Μα, αυτό θα ήταν ένα παμπόνηρο σχέδιο. Απίστευτη πανουργία!
-Γι’ αυτό σε ενημέρωσα νωρίτερα… Σκορπιός ήταν το όνομά του, όπως αντίστοιχες αυτού και οι ικανότητές του. Στην ουσία, το ένα «φάντασμα» ‒ της θάλασσας ‒ καλούσε το άλλο της ξηράς σε μια θανατηφόρα συνεργασία εναντίον των Άγγλων.
