Σεληνιακό τοπίο, ατέλειωτη έρημος και που και που μερικά αμάξια, τροχόσπιτα και τέντες με φράχτες συγκροτούν μια ιδιαίτερη κοινωνία, εκτός κοινωνίας. Οι ψίθυροι τα βράδiα λένε ιστορίες για κροταλίες, έλλειψη φαγητού, παραισθήσεις, κανίβαλους και πιστολάδες. Όχι, δεν είναι φανταστική post-apocalyptic δυστοπική νουβέλα, είναι η πραγματικότητα στην Slab City, στο νοτιότερο κομμάτι της αμερικανικής Καλιφόρνιας, στην έρημο της Σονόρα, στην ανατολική πλευρά της λίμνης Salton Sea.
Η ιδιότυπη αυτή κοινωνία μετρά περίπου 60 χρόνια ζωής, με την απαρχή της πίσω στα τέλη του ’50 – αρχές του ’60 όπου κάποιοι εργάτες που είχαν σταλεί εκεί για να μαζέψουν κριεζότο (creosote – ένα φυτό που ευδοκιμεί σ’ εκείνες τις ερήμους) ξεκίνησαν να μένουν στις προ πολλού εγκαταλειμμένες υποτυπώδεις εγκαταστάσεις ενός στρατοπέδου του 1942 (από τα μπλοκ τσιμέντου -slabs- του στρατοπέδου, πήρε και η πόλη το όνομά της). Έκτοτε, ο πληθυσμός της Slab City άρχισε να αυξάνεται, ευνοούμενος από τα κινήματα της εποχής που ωθούσαν καλλιτέχνες, άπορους, ανθρώπους που αντιτάσσονταν στο πολιτικό καθεστώς, καθώς και συνταξιούχους και snowbirds (σσ. snowbirds ονομάζονται στην Αμερική αυτοί που φεύγουν από τις βόρειες και πιο κρύες πολιτείες για να εγκατασταθούν σε ζεστότερα μέρη του νότου) αλλά και κάθε λογής παράνομους, που αναζητούσαν ένα βολικό καταφύγιο έξω από τις ορισμένες νόρμες της δυτικής κοινωνίας.
“They call it the Third Reich, Hell’s Kitchen. Gets hot as a motherf*****. But there’s music everyday. Soothes my soul.”
Αν όταν ακούμε το όνομα Slab City ο νους μας πηγαίνει σε κάποια, υποτυπώδη έστω, δομή πόλης είναι γιατί δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πώς μπορεί να συγκροτείται μια εν πολλοίς άναρχη κοινωνία στην μέση της ερήμου. Με σταθερούς παράγοντες την έλλειψη νερού, ρεύματος αλλά και οποιασδήποτε άλλης δεδομένης, για ‘μας, παροχής, οι κάτοικοι της “πόλης” έχουν έναν τελείως ιδιότυπο τρόπο ζωής, ο οποίος επεκτείνεται κατά συνέπεια και στην συμπεριφορά και την αντίληψη από την οποία εμφορούνται. Η Slab City είναι ιδανικό μέρος για κάποιον που απεχθάνεται τις κοινωνικές δομές, για έναν περίεργο τύπο (οι κοινώς λεγόμενοι weirdos) ή για κάποιον που ψάχνει την ησυχία του σε συνδυασμό με πολλή…αντιξοότητα. Γιατί το να υπομένεις ένα φρικτό καλοκαίρι στην μέση της ερήμου δεν έχει τίποτα το όμορφο και γοητευτικό μέσα του. Όταν οι θερμοκρασίες πιάνουν τους 50 βαθμούς, στη μέση της ερήμου η γη βράζει, οι άνθρωποι βράζουν, τα ζώα βράζουν, η ελάχιστη χλωρίδα βράζει και δεν υπάρχει τίποτα να μετριάσει αυτή την φρικτή δοκιμασία.
Το αντιθετικό αυτό τοπίο συμπληρώνει η προσπάθεια συγκρότησης βασικών δομών, όπως η ύπαρξη και συνεχής λειτουργία μιας σχετικά μεγάλης για τα δεδομένα του μέρους δανειστικής βιβλιοθήκης, αλλά και η συμμετοχή πολλών καταλυμάτων στο airbnb προς ενοικίαση σε τουρίστες! Ακόμα, τα σαββατόβραδα στο νυχτερινό κέντρο The Range -καμία σχέση μ’ αυτό που έχετε στο μυαλό σας- είναι το highlight της νυχτερινής διασκέδασης στην Slab City με διάφορους μουσικούς και μουσικόφιλους να συμμετέχουν σ’ ένα ιδιαίτερο talent show. Γενικώς, μιας που η ερημιά του τοπίου και ο έναστρος ουρανός το επιβάλλουν, πολλά βράδια, οι κάτοικοι της πόλης μαζεύονται για μουσικές βραδιές χαλάρωσης και διασκέδασης.
Παρατημένα κομμάτια πλαστικού, άδεια γυάλινα μπουκάλια, σύρματα, σκελετοί από οχήματα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς μετασκευάζονται σε μεταμοντέρνα σουρεάλ εκθέματα, υπενθυμίζοντας με τον δικό τους περίεργο τρόπο ότι ο πληθυσμός της Slab City, παρ’ όλη την απόκλισή του από τις συμβατικές κοινωνικές δομές, εμφανίζει κοινωνικά στοιχεία. Παράλληλα δεν λείπουν τα στοιχεία που υπενθυμίζουν την έννοια της ομάδας και της αποδοχής ενός συνόλου κανόνων προκειμένου να υπάρχει μια κάποια αρχή μέσα στην αναρχία. Τα πρόχειρα και φτιαγμένα στο χέρι σπιτάκια έχουν τους νόμους τους και στην Slab City κανείς δεν θέλει να ‘ναι αυτός που θα τους παραβεί, γιατί εκεί ο νόμος της επιβίωσης φτάνει σε άκρα που θυμίζουν πρωτόγονες καταστάσεις.
Η Slab City είναι το μόνο μέρος που μπορεί κάποιος να συναντήσει ένα καταφύγιο για εγκαταλελείμμένα αρκουδάκια, μαζί με ένα σωρό λογής άλλα εκθέματα που φαινομενικά δεν βγάζουν νόημα – πράγματα που συνεχώς υπενθυμίζουν με έναν πολύ δικό τους τρόπο ότι ολόκληρη η Slab City είναι μια συνεχής διεστραμμένη ενόχληση/υπόμνηση ενάντια στον κομφορμισμό, την βεβιασμένη ωριμότητα, την κανονικότητα, την κοινωνική υποκρισία και γενικώς ότι το ίδιο το μέρος είναι ένα βιωματικό παράδειγμα του τι πήγε στραβά στην κοινωνία.
Στο βόρειο μέρος της Slab City υπάρχει μια περιοχή που ονομάζεται East Jesus, ένας κήπος από “αγάλματα” και φιγούρες από παλιά άχρηστα υλικά και αντικείμενα, συνδυασμένα μ’ αυτό τον ξεχωριστό εντελώς post apocalyptic τρόπο που είναι εμφανής σε κάθε δημιούργημα των slabbers. Εκεί βρίσκεται κι ο γνωστός – για τους σχετικούς- τοίχος με τις δεκάδες τηλεοράσεις, μια χλευαστική υπόμνηση της αποτυχημένης δυτικής κοινωνίας. Εν τούτοις, πολλοί κάτοικοι σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν πως το East Jesus αλλά και το επίσης γνωστό Salvation Mountain δεν ανήκουν στην περιοχή της Slab City, καθώς ανάμεσα στους slabbers υπάρχουν συχνά διαφωνίες και διαπληκτισμοί για την ιδιοκτησία. Σε έναν κατ’ επιλογή αντίξοο τρόπο ζωής, οι άνθρωποι που δυσκολεύονται να συμβιβαστούν με κανόνες και κανονικότητες πολύ εύκολα θα βρεθούν σε οποιουδήποτε είδους άκρα, αγνοώντας ενίοτε ενδοιασμούς που για ‘μας πηγάζουν από ηθικές, κοινωνικές και άλλες πεποιθήσεις. Έτσι, δεν προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση το για πολλά χρόνια πρωτείο της Slab City σε εμπρησμούς στην πολιτεία της Καλιφόρνιας.
Στην σκοτεινή πλευρά της Slab City, από την άλλη πλευρά του νομίσματος, σε μια άναρχη επικράτεια, ελλοχεύουν κίνδυνοι και βίαιες και πρωτόγονες πρακτικές που θυμίζουν αυτές των νόμων της (πάλαι ποτέ) άγριας δύσης: ληστείες, μαχαιρώματα, διακίνηση ναρκωτικών και ψυχασθένειες συνδυασμένες με πολύ κακό τρόπο με την πλήρη έλλειψη περιορισμού, ξυλοδαρμοί, βιασμοί και δολοφονίες ανθρώπων και ζώων. Κάποιοι κάτοικοι του μέρους κάνουν δειλά λόγο μέχρι και για ακραίες πρακτικές κανιβαλισμού, αναφέροντας ότι όταν η πείνα, η ζέστη και οι παραισθήσεις συνδυαστούν για αρκετές μέρες μπορούν να οδηγήσουν σε κάθε λογής φρίκη. Για πολλούς, η Slab City, το “τελευταίο ελεύθερο μέρος στην Αμερική” όπως αλλιώς το ονομάζουν οι αθεράπευτα και αφελώς ρομαντικοί, δεν είναι παρά μια χοάνη από σκουπίδια, ναρκοκουλτούρα, έγκλημα και παρακμή, έτοιμη ν’ αγκαλιάσει κάθε παράτολμο επισκέπτη που θέλει να πειραματιστεί μ’ αυτού του είδους την ζωή. Υπάρχουν όμως και πολλοί άνθρωποι που ψάχνουν απλώς μια πιο άναρχη και περιπετειώδη, προκλητική ερημική γωνιά για να τεστάρουν τους εαυτούς τους, να ζήσουν για λίγο στην μέση της ερήμου κάτω από έναν ατελείωτο ουρανό και να πειραματιστούν για κάποιο διάστημα μ’ έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής.
Αν λοιπόν ερωτοτροπείτε εντόνως με την ιδέα της άγριας ελευθερίας σε βαθμό που να εκμηδενίζεται ο φόβος και σας διαπερνά μια πρωτόγνωρη έξαψη έντασης και ενθουσιασμού (ναι, αυτή είμαι εγώ), σημειώστε στους προορισμούς σας την “τελευταία ελεύθερη πόλη”. Μόνο να θυμάστε να είστε αποφασισμένοι γιατί η παρόρμηση του ενθουσιασμού φεύγει γρήγορα και τίποτα δεν είναι στ’ αλήθεια ελεύθερο (εκτός ίσως απ’ τον ουρανό από πάνω μας), ούτε η Slab City. Όπως, πολύ εύστοχα κάποιος έγραψε σε σχόλιο, τα sixties πέθαναν το ’60!
Περισσότερα:
https://www.independent.co.uk/travel/americas/slab-city-california-desert-community-salvation-mountain-where-how-to-visit-sonoran-desert-coachella-a7994431.html
http://pinkplankton.com/one-night-in-slab-city-the-last-free-place-in-america/?i=1
https://matadornetwork.com/view/living-without-laws-slab-city-looks-like/
