Πάντα ο άνθρωπος βρισκόταν σε διαρκή επικοινωνία και εξάρτηση με τη φύση, γιατί από αυτήν αντλούσε δυνάμεις για την επιβίωση του. Μπαίνοντας όμως στον 21 ο αιώνα το οικολογικό αποτελεί, ίσως, το κρισιμότερο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Η ανθρώπινη παρέμβαση για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων προσέλαβε τεράστιες διαστάσεις μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση, όταν απελευθερώθηκε η δυνατότητα των ανθρώπινων κοινωνιών να παράγουν αγαθά και υπηρεσίες, σχεδόν σε απεριόριστη κλίμακα.
Το φυσικό περιβάλλον έχει μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη του ανθρώπου και επιδρά καθοριστικά στην πνευματική και ψυχική του διάπλαση. Στο πλαίσιο αυτό, η επαφή με τη φύση και τα ερεθίσματα που αυτή προσφέρει, βοηθούν στη διατήρηση της ψυχολογικής ισορροπίας του ανθρώπου. Ιδιαίτερα σήμερα που η ποιότητα ζωής είναι υποβαθμισμένη, κρίνεται επιτακτική η επανασύνδεση του ανθρώπου με τον οικολογικό του περίγυρο, προκειμένου ο τελευταίος να αποσυμπιεστεί και να βγει από τα καθημερινά αδιέξοδα που βιώνει. Παράλληλα,
το φυσικό περιβάλλον με τη λειτουργία και την οργάνωση του καλλιεργεί τον προβληματισμό, την ερευνητική διάθεση και τη γνώση. Και φυσικά ας μην παραβλέπουμε ακόμη μία παράμετρο· μέσα από τη σχέση του με το φυσικό περιβάλλον, ο άνθρωπος ηθικοποιείται. Γιατί είναι η νομοτέλεια της φύσης αυτή που του διδάσκει βασικές αρχές και αξίες, όπως η πειθαρχία, ο σεβασμός, το μέτρο και η λιτότητα. Έτσι, ο άνθρωπος προτιμά μια ζωή πιο ισορροπημένη, δίχως τις ακρότητες και τις καταχρήσεις της υλιστικής υπερκαταναλωτικής κοινωνίας.
Εξίσου σημαντική είναι η προσφορά του φυσικού περιβάλλοντος, τόσο στον
κοινωνικοοικονομικό τομέα, όσο και στον πολιτιστικό. Η φύση ανέκαθεν αποτελούσε πηγή έμπνευσης και προσέφερε τη δυνατότητα δημιουργίας έργων υψηλής αισθητικής αξίας. Εξάλλου η αξιόλογη πολιτιστική παραγωγή βρίσκεται πάντοτε σε συνάρτηση με την υγιή σχέση που αναπτύσσει ο άνθρωπος με το περιβάλλον του· και αυτό συμβαίνει διότι το φυσικό περιβάλλον επιδρά ποικιλοτρόπως στον ανθρώπινο ψυχισμό. Παράλληλα, η φύση λειτουργεί καταλυτικά στον ανθρώπινο ψυχισμό, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την εύρυθμη κοινωνική συμβίωση· διδάσκει στο άτομο κατανόηση, συνεργασία και διαλλακτικότητα, στοιχεία απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία του κοινωνικού συνόλου. Σε επίπεδο, τέλος, οικονομικής ανάπτυξης, η επίδραση του οικολογικού περιβάλλοντος είναι καθοριστική, αφού αποτελεί πηγή των πρώτων υλών για κάθε οικονομική δραστηριότητα. Άλλωστε η αξιοποίηση των φυσικών πόρων καλύπτει σε μεγάλο βαθμό τις ενεργειακές ανάγκες των πρωτογενών
τομέων παραγωγής, από τους οποίους εξαρτάται ως επί το πλείστον η λειτουργία της σύγχρονης αγοράς.
Το φυσικό περιβάλλον συνιστά όχι μόνο τον χώρο μέσα στον οποίο κινούνται και διαβιούν οι άνθρωποι, αλλά και τον χώρο από τον οποίο αντλούν πολύτιμους πόρους για την καθημερινή τους δραστηριότητα. Πολλοί το θεωρούν μάλιστα σαν κάτι δεδομένο. Η πίεση όμως που ασκείται στους ήδη εξαντλημένους πόρους της Γης αυξάνεται με πρωτοφανείς ρυθμούς. Πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για τη μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση του κοινού, την αποτελεσματικότερη χρήση των πόρων και την εξάλειψη κάθε είδους επιβλαβούς συμπεριφοράς που ευνοεί την αλόγιστη σπατάλη. Διαφορετικά, οι μελλοντικές γενιές θα στερηθούν τη νόμιμη κληρονομιά τους.