Η τωρινή κατάθλιψη της ελληνικής τηλεόρασης συνοψίζεται στο όνομα “Survivor”. Η έλλειψη πρωτοποριακών ιδεών και ριζοσπαστικών επιλογών έχουν κλονίσει ρηξικέλευθα το χάος των προγραμμάτων, με τους εκάστοτε καναλάρχες να καταναλώνουν παλαιολιθικές προτάσεις και να τις αναμειγνύουν με καλοσχηματισμένα σώματα στο μίξερ της τηλεθέασης και των προβολών. Το “Survivor”, παρ’ όλη την άσχημη ομορφιά που εκπέμπει, κατορθώνει, όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά και να συνθλίβει τα αντίπαλα προγράμματα γειτονικών σταθμών, με τα νούμερα τηλεθέασής του να αγγίζουν ουτοπικά στάδια. Στο βάθος, πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο πρόγραμμα, το οποίο καταβάλλει μια μορφή κοινωνικού πειράματος, μια προσπάθεια μελέτης της κοινωνικής συναναστροφής με τον περίγυρο, με φόντο τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και τα μονομερή έπαθλα.
Η γέννηση του συγκεκριμένου πειράματος αποδίδεται στον ψυχολόγο Donald Campbell. Ο Campbell κατακεραύνωνε επιδεικτικά σχόλια συναδέλφων του περί της ταύτισης της ουσιαστικής ευτυχίας με την ηδονή του φαγητού και του σεξ, θεωρώντας τη ως μια ζωώδη αντιμετώπιση της ευτυχίας. Τη δεκαετία του 1960, δημιούργησε και αναπαρήγαγε μια μορφή κοινωνικού πειράματος, το Realistic Conflict Theory (RCT), η οποία θα ήταν ικανή να φανερώσει στο ευρύ πλαίσιο της κοινωνίας τα συμπεράσματα της συνεύρεσης των ατόμων σε ένα ξένο και εχθρικό περιβάλλον, με τα υλικά αγαθά να κρίνονται ελάχιστα. Η λήξη της διαδικασίας θα ευεργετούσε τους συμμετέχοντες, που πλέον θα ήταν ικανοί να εκτιμήσουν την πραγματική φύση των αγαθών, την απαραίτητη αλλά κομψή τους χρήση, καθώς και τον πραγματικό δρόμο απόκτησης της ευτυχίας. Η πιο διαδεδομένη του εφαρμογή έλαβε χώρα μερικά χρόνια αργότερα, στην Οκλαχόμα της Αμερικής.
Ο τουρκικής καταγωγής ψυχολόγος Muzafer Sherif έγινε ιδιαίτερα γνωστός στον χώρο της ιατρικής ελέω της ανάμειξής του με διάφορα κοινωνικά πειράματα, που είχαν ως στόχο τους την μελέτη της συνύπαρξης ανάμεσα στα μέλη μιας ομάδας. Ο Sherif και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να διεξάγουν ένα κοινωνικό πείραμα, που θα αναπαριστούσε τη διαβίωση δύο αντίπαλων ομάδων, με τις συγκρούσεις και τα αγωνίσματα να αποτελούν τη μερίδα του λέοντος. Απώτερος σκοπός του ήταν η εξακρίβωση της εχθρότητας που θα επικρατούσε εξαιτίας αφ’ ενός των περιορισμένων τροφίμων και αφ’ ετέρου της επικρατούσας προκατάληψης, με την οικονομική και την κοινωνική κατάταξη των μελών να δημιουργούν έριδες και διαφιλονικίες.
Το εγχείρημα θα διαρκέσει τρεις εβδομάδες, με τα «πειραματόζωα», που φυσικά δεν ήταν ενήμερα για τη συμμετοχή τους σε ένα πείραμα, να είναι 22 άτομα, 11- 12 ετών, χωρίς να έχουν ειδωθεί μεταξύ τους στο παρελθόν. Χωρίστηκαν άμεσα σε 2 ομάδες, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και τις φιλοδοξίες τους, και αναχώρησαν άμεσα για το Robbers Cave της Οκλαχόμα. 
Αρχικά, οι ομάδες κλήθηκαν να συντάξουν ονομασία για την ομάδα τους, καθώς και τις αντίστοιχες ενδυμασίες που θα την συντρόφευαν. Παράλληλα, κρίθηκε απαραίτητη η δημιουργία ενός εμβλήματος, για να διαχωριστούν επιδέξια τα παιδιά σε δύο διαφορετικές ομάδες. Κάπως έτσι, γεννήθηκαν οι «Αετοί» και οι «Κροταλίες», και σύντομα θα γίνονταν κοινωνοί της μοίρας και της λογικής που επικρατούσε.
Οι διοργανωτές- ψυχολόγοι δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες διεξαγωγής ενός πρωταθλήματος, όπου τα παιδιά θα αναμετριόνταν μεταξύ τους, με έπαθλα τροπαίων και ευρύτερης κλίμακας δώρων να συντροφεύουν τον νικητή. Ταυτόχρονα, ο ηττημένος δεν θα αποκόμιζε κάποιο δώρο, γεγονός που ανέγειρε στην επιφάνεια του χώρου τις πρώτες αψιμαχίες και νεύρα.
Οι δύο ομάδες άρχισαν να καταστρώνουν σχέδια και τρόπους δράσης στον αγωνιστικό χώρο, με τις προκλήσεις και τις ειρωνείες εις βάρος των αντιπάλων να αποκτούν ιδιαίτερη αξία. Η αμφίρροπη έκβαση των αγωνισμάτων ανέβαζε τα ποσοστά αδρεναλίνης, με τις κόντρες να συνεχίζονται και εκτός αγώνα. Ταυτόχρονα, ο έπαινος της νικήτριας ομάδας με τα αντίστοιχα βραβεία, ουσιαστικά, υποβάθμιζε την ηττημένη, με το ευρύτερο κλίμα να μην είναι το καλύτερο δυνατό, με τα νεύρα και τις κόντρες να πολλαπλασιάζονται με τον καιρό.
Με την πάροδο του χρόνου, ο Sherif και το επιτελείο του εφήρμοσαν καθημερινές δοκιμασίες, στις οποίες συμμετείχαν τα μέλη και των δύο ομάδων, αυτή τη φορά ως συνεργάτες. Τώρα, τα έπαθλα θα ήταν κοινά, με τους «Αετούς» και τους «Κροταλίες» να μοιράζονται το κάλος των βραβείων. Η εξέλιξη αυτή σύντομα βελτίωσε τις σχέσεις ανάμεσά τους, με τους τσακωμούς των προηγούμενων ημερών να δίνουν τη θέση τους σε μια πιο ευδιάθετη κατάσταση, που αρμόζει στην ηλικία των πρωταγωνιστών του εγχειρήματος.
Με το πέρας 3 εβδομάδων, το πείραμα έχει πια ολοκληρωθεί. Τα συμπεράσματα πολλά και ποικιλόμορφα, με την παγκόσμια κοινότητα να περιμένει με αγωνία την ετυμηγορία του Sherif και των συνεργατών του. Αρχικά, λόγω της παρόμοιας κατασκευής των ομάδων, θα ήταν εξαιρετικά απίθανη η επιβάρυνση και η καταρράκωση του συνόλου εξαιτίας της ατομικής προσωπικότητας και συμφέροντος, κάτι που επιβεβαιώνει και την ομαλή προσκόλληση όλων στο ευρύτερο θετικό πρόσημο, παρά τις όποιες συγκρούσεις. Επιπρόσθετα, οι διάφορες κόντρες που προέκυπταν αφορούσαν το αγωνιστικό κομμάτι καθώς και τις ζηλοφθονίες που προέκυπταν από την ανάδειξη του ενός νικητή, και τα προνόμια που θα αποκτούσε. Παρατηρείται ότι η καθημερινή συναναστροφή δεν εξομάλυνε την επιβαρυμένη κατάσταση, σε αντίθεση με τις ομαδικές εργασίες που ακολούθησαν, όπου και τα 22 άτομα θα έπρεπε να συνεργαστούν μεταξύ τους.
Σε γενικές γραμμές, οι ομάδες των παιδιών που δημιουργήθηκαν, δικαίωσαν τις εκτιμήσεις του Sherif. Το πείραμα που διοργανώθηκε στο κτήμα του Robbers Cave, αδιαμφισβήτητα, αποτελεί το πρότυπο των σημερινών τηλεοπτικών προγραμμάτων στο στυλ του Survivor. Υπάρχουν δύο αντίπαλες ομάδες, που αναμετρώνται μεταξύ τους καθημερινά σε ποικίλα αγωνίσματα, με τον νικητή να χαίρει των βραβείων της διοργανώτριας αρχής. Σταδιακά, η συνεχής τριβή με τα υπόλοιπα μέλη σε ένα τόσο μικρό χωρικό πλαίσιο, δημιουργεί προβλήματα και έριδες, ενώ σε συνδυασμό με τις όποιες ήττες οι διαφορές εντείνονται. Ωστόσο, η ανάγκη για ολοένα αυξανόμενα νούμερα τηλεθέασης γεμίζει τον τόπο με κάμερες και μοντάζ, η εικόνα αλλοιώνεται, όπως και η πραγματική υπόσταση του γεγονότος.
