Το 1907, ο Γάλλος νευρολόγος Pierre Marie συστήνει στην ανθρωπότητα την σπάνια νόσο της ξενικής προφοράς, η οποία αναγκάζει το άτομο να μιλάει με την προφορά μιας διαφορετικής χώρας, που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν έχει ποτέ επισκεφτεί, αντί της διαλέκτου της πατρίδας του. Οι αρχικές εκτιμήσεις του Marie, έπειτα από συζητήσεις που διεύθυνε με τους ασθενείς του, έκριναν εξαιρετικά σπάνια την ασθένεια και τα συμπτώματά της αθεράπευτα.
Σύμφωνα με τις έρευνες τις εποχής, το άτομο παράγει λέξεις της γλώσσας της ιθαγένειάς του με μια εντελώς ξενική προφορά. Βέβαια, οι ασθενείς αποκτούν μόνο την προφορά της γλώσσας και όχι την ικανότητα να την ομιλούν ορθά, γεγονός που θα σηματοδοτούσε ρηξικέλευθες αλλαγές στην καθημερινότητά τους. Επιπρόσθετα, η κύρια πηγή πρόκλησης του εν λόγω συνδρόμου οφείλεται σε κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο ή σε δυνατό χτύπημα στην περιοχή του κεφαλιού.
Η πρόοδος της τεχνολογίας σε πολλά μέσα, και κυρίως με βάση την ιατρική, έχει ωθήσει το απανταχού ιατρικό επιτελείο να εξετάσει με μεγαλύτερη ακρίβεια και βεβαιότητα ασθένειες που κάποτε φάνταζαν τόσο αχαρτογράφητες όσο και ισχυρότατες. Όσον αφορά την περίπτωση του συνδρόμου της ξενικής προφοράς, οι αρχικές εικασίες των ειδημόνων έγιναν βεβαιότητα, επιβεβαιώνοντας τη ζημιά που υφίσταται σε ανάλογες συνθήκες στο μέρος του εγκεφάλου που επηρεάζει άμεσα τη γλωσσική ικανότητα του ανθρώπου. Αυτή η βλάβη, λοιπόν, παράγει μια διαφορετική ποιότητα λόγου, εξαιτίας της δυσκολίας της εκφώνησης συλλαβών, κάτι που συνδέεται άρρηκτα με την παρεγκεφαλίδα, μέρος του εγκεφάλου που αφορά το συντονισμό των κινήσεων του οργανισμού, καθώς και την άρθρωση και τον παλμό της φωνής.
Προκειμένου να διαπιστωθεί το μέγεθος της κατάστασης αλλά και ο κίνδυνος που ελλοχεύει αυτή, είναι απαραίτητη η παρουσία μιας πανίσχυρης ομάδας, αποτελούμενης από παθολόγους, νευρολόγους αλλά και ψυχολόγους, οι οποίοι θα είναι ικανοί να διαγνώσουν την πορεία του συνδρόμου. Η πρωταρχική κίνηση των γιατρών θα είναι η εξέταση της γλώσσας του ασθενή, με απώτερο στόχο την ανίχνευση της κίνησης που οδηγεί στη διαστρεβλωμένη από το σύνηθες παρουσία του ήχου. Επιπλέον, η επιστημονική κοινότητα έχει αναδείξει πως το συγκεκριμένο σύνδρομο προκαλείται από κάποιο ατύχημα ή νευρολογική πάθηση, ενώ σε ακραίες περιπτώσεις πρόκειται για μια αδιέξοδη μορφή σχιζοφρένειας, που φράζει το νου και τον εμποδίζει να μοιράσει τις αρμοδιότητες του οργανισμού καθαρά. Τέλος, πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η άποψη περί ομιλίας διαφορετικής γλώσσας είναι περισσότερο ζήτημα του ακροατή παρά του ίδιου του ομιλητή, καθώς παρερμηνεύεται η μεταβολή του τόνου της φωνής με μια διαφορετική προφορά της μητρικής γλώσσας του ασθενούς.
Το σύνδρομο της ξενικής προφοράς αποτελεί μια εξαιρετικά σπάνια μορφή ασθένειας, με ελάχιστα περιστατικά του να έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Σε αυτά τα περιστατικά παρατηρείται μια εξ’ ολοκλήρου διαφορετική υπόσταση της νόσου, με τα θύματά της να αποκτούν την ικανότητα να ομιλούν με ευχέρεια την μετατραυματική γλώσσα που προκύπτει.
Οι περισσότερες των περιπτώσεων αφορούν νεαρά άτομα, που έπειτα από σοβαρό χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού, έπεσαν σε κώμα. Όταν ξύπνησαν, είχαν χάσει κάθε επαφή με την μητρική τους γλώσσα, ενώ μιλούσαν εξαίσια μια άλλη, παρά το γεγονός πως ποτέ δεν την είχαν διδαχθεί. Ο 16χρονος Reuben Nsemoh, μιλούσε άρτια ισπανικά, ενώ μια 13χρονη στην Κροατία μιλούσε γερμανικά σε τέτοιο βαθμό που οι γονείς της προσέλαβαν μεταφραστή για τους βοηθήσει να επικοινωνήσουν μαζί της! Μια από τις πιο γνωστές παρελάσεις του συνδρόμου έλαβε χώρα το 1941, στη Νορβηγία, όταν μια κυρία τραυματίστηκε στο κεφάλι έπειτα από ρίψη χειροβομβίδας. Όταν συνήλθε, ήταν πλέον ικανή να ομιλεί με γερμανική προφορά, γεγονός που δεν αντιμετωπίστηκε θερμά από τους συμπατριώτες της, ελέω Παγκοσμίου Πολέμου…
Τέλος, στο βίντεο που ακολουθεί παρατηρούμε την αλλαγή προφοράς μιας γυναίκας του Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών, από πιο… βαριά σε βρετανική.
