Η χημικός Rosalind Franklin διαμόρφωσε την σύγχρονη επιστημονική πραγματικότητα. Η συμβολή της στην επιστήμη ήταν καθοριστική, καθώς ως πρωτοπόρος στη χρήση της περίθλασης ακτινών Χ, συνέβαλε στην ανακάλυψη της δομής του DNA.
Δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος του έργου της αναγνωρίστηκε μετά τον θάνατό της. Ακόμα και σήμερα, λίγοι γνωρίζουν για το γεγονός ότι η Rosalind Franklin, κατάφερε να τραβήξει την πιο σημαντική φωτογραφία του περασμένου αιώνα: την φωτογραφία 51.
Πρώιμα Χρόνια
H Rosalind Franklin γεννήθηκε το 1920 στο Notting Hill της Αγγλίας. Οι γονείς της είχαν αναγνωρίσει από πολύ νωρίς την ευφυΐα της. Την ενθάρρυναν λοιπόν να σπουδάσει, πράγμα ασυνήθιστο για γυναίκες εκείνης της εποχής. Η Rosalind είχε ήδη αποφασίσει από την ηλικία των 15 ετών, ότι ήθελε να γίνει επιστήμονας.
Το 1938, ξεκινάει τις σπουδές της στη Χημεία, κερδίζοντας μια υποτροφία στο πανεπιστήμιο του Cambridge. Αποφοιτώντας, συνέχισε να εργάζεται ως βοηθός ερευνητή στο British Coal Association, όπου μελέτησε τον άνθρακα. Μάλιστα, το θέμα της διδακτορικής της διατριβής ήταν: Η φυσική χημεία των στερεών οργανικών κολλοειδών με ειδική αναφορά στον άνθρακα.
Το 1946 διορίζεται στο Laboratoire Central des Services Chimiques de l’Etat στο Παρίσι. Εκεί, συνεργάστηκε με τον κρυσταλλογράφο Jacques Mering, ο οποίος της δίδαξε την περίθλαση των ακτινών Χ.
Το 1951, η Rosalind Franklin διορίστηκε ως ερευνητική συνεργάτης της βιοφυσικής μονάδας του King’s College. Οι εργασιακές της υποχρεώσεις προέβλεπαν την χρήση των ακτινών Χ για την μελέτη της δομής του DNA. Η Franklin βελτίωσε το ήδη υπάρχων μηχάνημα ακτινών Χ του King’s College και συστηματικά έριχνε υψηλής ενέργειας ακτίνες Χ σε μικρούς, υγρούς κρυστάλλους DNA.
Η διαμάχη για την φωτογραφία 51.
Η Franklin και ο μαθητής της Raymond Gosling, βγάζοντας φωτογραφίες το DNA, διαπίστωσαν ότι υπάρχουν 2 μορφές: η ξηρή μορφή (Α) και η υγρή μορφή (Β). Παρ’όλα αυτά, μια συγκεκριμένη φωτογραφία, η φωτογραφία 51, καθόρισε τον προσδιορισμό της δομής του DNA.
Για να αποκτηθεί η φωτογραφία αυτή, χρειάστηκαν 100 ώρες έκθεσης σε ακτίνες Χ. Ταυτόχρονα, τα δεδομένα που προέκυψαν για την ανάλυση της φωτογραφίας αυτής, απαιτούσαν περίπου 365 ημέρες υπολογισμών.
Εκείνη την περίοδο, η Franklin είχε μια διαμάχη με τον συνάδελφο της Morris Wilkins. Εκείνος επέμενε να συμπεριφέρεται στην Franklin ως βοηθό του και όχι ως συνεργάτη του. Ο Wilkins λοιπόν, έδειξε την φωτογραφία αυτή κρυφά και χωρίς την συναίνεση της Franklin, στους Watson και Crick, οι οποίοι επίσης δούλευαν πάνω στη δομή του DNA. Η Franklin, δυστυχώς, δεν έμαθε ποτέ ότι οι Watson και Crick είδαν την φωτογραφία 51.
Οι Watson και Crick δεν υπολόγισαν την ακριβή θέση του κάθε μορίου, έκαναν μια βιαστική ανάλυση των δεδομένων της Franklin και έφτιαξαν τρεις υποθετικές δομές. Μάλιστα, η Rosalind Franklin σε μια συζήτηση μαζί τους σχετικά με τη δομή του μορίου, τους γνωστοποίησε ότι οι σκελετοί βρίσκονται στο εξωτερικό μέρος του μορίου. Αυτό το δεδομένο, βοήθησε αρκετά τους Watson και Crick. Εκείνοι είχαν δημιουργήσει τόσο μοντέλα με τις αλυσίδες στο εσωτερικό του μορίου και τις βάσεις στο εξωτερικό, όσο και το αντίστροφο.
Το 1953, τρία άρθρα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature σχετικά με τη δομή του DNA. Πρώτη στη σειρά και με μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα, δημοσιεύτηκε η έρευνα των Crick και Watson. Στη συνέχεια, δημοσιεύτηκε η έρευνα του Wilkins και τελευταία δημοσιεύτηκε η έρευνα της Franklin. Με αυτό τον τρόπο, οι έρευνες των Wilkins και Franklin, έδιναν την εντύπωση υποστηρικτικού χαρακτήρα.
Τα τελευταία χρόνια της Rosalind Franklin.
Η Rosalind Franklin αποφάσισε να φύγει από το King’s College, με την προϋπόθεση ότι δεν θα εργαστεί ξανά πάνω στη δομή του DNA. Οπότε, η ίδια στράφηκε στη μελέτη του άνθρακα. Αποτελεί γεγονός ότι οι μελέτες της πάνω στη δομή του άνθρακα, βοήθησαν στην βελτίωση της μάσκας αερίων κατά των Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Επιπλέον, στο Birkbeck College όπου εργάστηκε κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής της, μελέτησε τη δομή του ιού του μωσαϊκού του καπνού, της πολιομυελίτιδας και της δομής του RNA. Μέσα σε πέντε χρόνια, δημοσίευσε 17 άρθρα για ιούς και η ομάδα της έθεσε τα θεμέλια για την βασική ιολογία, όπως την ξέρουμε σήμερα.
Το 1956, η Franklin ανακαλύπτει πως έχει καρκίνο των ωοθηκών και παρά τις προσπάθειες για θεραπεία, πεθαίνει στις 16 Απριλίου του 1958.
Το βραβείο Νόμπελ
Το 1962 οι Crick, Wilkins και Watson, παίρνουν βραβείο Νόμπελ προς τιμήν της συνεισφοράς τους στην απεικόνιση της δομής του DNA.
Δυστυχώς, η Rosalind Franklin, παρέμεινε ο αφανής ήρωας της ιστορίας. Δεν αναγνωρίστηκε η συνεισφορά της στην απεικόνιση του μορίου και πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να γίνει γνωστή η συμβολή της στο έργο αυτό. Λέγεται ότι θυσιάστηκε για να υπηρετήσει την επιστήμη, καθώς η έκθεση της στην ακτινοβολία πιθανώς να έπαιξε ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου.
Η Rosalind Franklin είναι το ιδανικό πρότυπο για τις νέες γυναίκες που θέλουν να ακολουθήσουν επαγγελματικά τον δρόμο της επιστήμης. Η αφοσίωσή της, το ταλέντο της και η εξυπνάδα της, διαμόρφωσαν την σημερινή επιστημονική πραγματικότητα. Ο κόσμος, ίσως να μην ήταν όπως τον ξέρουμε χωρίς την συμβολή αυτής της χαρισματικής γυναίκας.
Πηγές:
Rosalind Franklin. Ανακτήθηκε από: biography.com (τελευταία πρόσβαση: 24/10/2020 στις 22:30)
