Μια σειρά που ξεκινάει με 2 σεζόν αφιερωμένες στον Pablo Escobar, είναι δυνατόν να παραμείνει στο επίπεδο της και μετά τον θάνατο του; Η αλήθεια είναι ότι με την ανακοίνωση της τρίτης σεζόν, είχα σοβαρές αμφιβολίες. Πώς γίνεται να συνεχίζεις μια σειρά, όταν ο κεντρικός χαρακτήρας πεθαίνει; Πως γίνεται να έχει επιτυχία αυτή η σειρά, όταν έχεις δει 2 πολύ δυνατές σεζόν; Οι οποίες μάλιστα επικεντρώνονται στο πιο θρυλικό πρόσωπο της ναρκοκουλτούρας. Μιας κουλτούρας που εξερευνά η σειρά. Είναι σαν να ξεκινάς μια σειρά από τέλος της θα έλεγε κανείς. Κι όμως, δεν είναι έτσι.
Να προειδοποιήσω ότι παρακάτω θα υπάρξουν Spoilers για την τρίτη σεζόν του Narcos, οπότε συνεχίστε με δική σας ευθύνη!
Στις 2 πρώτες σεζόν είδαμε, εκτός από την άνοδο και την πτώση του Pablo Escobar, την ανάπτυξη, στο υπόβαθρο, του καρτέλ του Cali. Το καρτέλ αυτό, στην πραγματικότητα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πτώση του Escobar και την συνέχεια της αυτοκρατορία της κοκαΐνης της Κολομβίας. Η σεζόν που προβλήθηκε φέτος, λοιπόν, ασχολήθηκε με το εν λόγω καρτέλ.
Αντίθετα με το μικρότερο μέγεθος του καρτέλ, σε σχέση με τον “τεράστιο” Escobar, η τετράδα φάνηκε να στέκεται αντάξια διάδοχος του εκπληκτικού Wagner Mura. Και η μετακίνηση του Peña στον κεντρικό ρόλο του υπηρέτη του νόμου που προσπαθεί να επιβάλλει την δικαιοσύνη θα πρέπει να θεωρηθεί αναβάθμιση, σε σχέση με τον πιο ρηχό και βαρετό ρόλο του Murphy.
Στο θέμα της κεντρικής ιδέας της σεζόν, ο διπλός αγώνας εγκληματιών και νόμου, να προλάβουν να κερδίσουν όσα περισσότερα μπορούν, κάνουν ακόμη πιο πολυεπίπεδη την σειρά. Οι δυο πρώτες σεζόν μπορεί να ήταν “εμπορικές” αλλά σίγουρα υστερούν στην πολυπλοκότητα. Περισσότεροι κεντρικοί χαρακτήρες, παράλληλες ιστορίες, όλες ενάντια στον χρόνο. Οι ηγετική τετράδα του καρτέλ δίνει μια ποικιλία χαρακτήρων. Ο κάθε ένας προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που εμφανίζονται μπροστά τους με διαφορετικό τρόπο. Από την άλλη, ο Peña προσπαθεί να σπάσει τους κανόνες και να μην αφήσει τους βαρώνους να την βγάλουν καθαρή, βλέποντας ταυτόχρονα την βαθιά σαπισμένη κρατική μηχανή της Κολομβίας. Τίθενται πολλά ηθικά ζητήματα και στο τέλος καταλαβαίνει κάποιος ότι δεν μπορεί να έχει αυτό που θέλει, όπως το θέλει. Μερικές φορές θα πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.
Συμπέρασμα
Η σειρά καταφέρνει, όχι μόνο να συγκρατήσει, αλλά να πάει ένα βήμα παραπέρα το όλο concept της. Με μια αρκετά αντικειμενική ματιά μιλάμε για μια καλύτερη σεζόν από θέμα σασπένς και πλοκής. Αλλά, και για μια σεζόν που στρώνει το χαλί για το ξεδίπλωμα αρκετών σεζόν μετά από αυτήν.
Σίγουρα το να είσαι προκατειλημμένος απέναντι σε μια σειρά, λέγοντας ότι θα αποτύχει εξ αρχής, ίσως δίνει έναν τόνο μεγαλύτερης επιτυχίας σε αυτή όταν πραγματικά είναι καλή. Αν όμως κάποιος κοιτάξει αντικειμενικά την σειρά, και πιο συγκεκριμένα την τρίτη σεζόν μεμονωμένα, τότε έχει μια πολύ καλή δραματική σειρά.
