Το έργο Ανεμοδαρμένα Ύψη (Wuthering Heights) της Έμιλυ Μπροντέ θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας το οποίο γράφτηκε το 1847 και δίχασε για πολλά χρόνια τους κριτικούς. Πρόκειται για ένα γοτθικό μυθιστόρημα με έντονα ρομαντικά στοιχεία και έμφαση στο ψυχογράφημα ιδιαίτερα σκοτεινών και πολυσύνθετων χαρακτήρων που καθοδηγούνται ολοσχερώς από τα πάθη τους. Μία ιστορία αγάπης μετατρέπεται εύκολα σε ιστορία εκδίκησης όπου η ταξική διαφορά και οι συνέπειες κατορθώνουν να ορίσουν την μοίρα όλων των ηρώων.
Ο κύριος Έρνσο είναι ο ιδιοκτήτης στα Ανεμοδαρμένα Ύψη και πατέρας της Κάθριν και του Χίντλεϊ. Σε ένα από τα ταξίδια του, περιμάζεψε ένα πεινασμένο και άστεγο αγόρι και αποφάσισε να το υιοθετήσει δίνοντας του το όνομα Χήθκλιφ. Ο Χήθκλιφ αναπτύσσει μία ιδιαίτερη σχέση με την Κάθριν αλλά βιώνει την ζήλια και την περιφρόνηση εκ μέρους του Χίντλεϊ. Όταν ο κύριος Έρνσο πεθαίνει ο γιος του εξωτερικεύει όλο του το μίσος και κάνει τον Χήθκλιφ υπηρέτη, χωρίς να τον αναγνωρίζει ως μέλος της οικογένειας. Η μόνη του παρηγοριά, η Κάθριν, παρόλο που τον υπεραγαπά, εμπιστεύεται στην οικονόμο Νέλυ πως δεν θα τον παντρευόταν ποτέ εξαιτίας της μόρφωσης και της κοινωνικής του θέσης. Όταν ο Χήθκλιφ ακούει αυτά τα λόγια εξαφανίζεται από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη και επιστρέφει 3 χρόνια αργότερα, μυστηριώδης, πλούσιος και απόμακρος. Αφορμή της επιστροφής του αποτελεί το νέο πως η Κάθριν παντρεύτηκε τον καθωσπρέπει Έντγκαρ. Και ο Χήθκλιφ επιστρέφει για να εκδικηθεί..
Ταξική ανισότητα, ρατσιστικές αντιδράσεις, απομόνωση και εκδίκηση για την περιθωριοποίηση σε έναν φαύλο κύκλο μοναξιάς όπου η τύψη και η ενοχή δεν έχουν θέση. Κανείς δεν είναι μόνο αθώος ή ένοχος, όλοι πράττουν την ύβρι και την πληρώνουν κατασπαράζοντας ο ένας τον άλλον αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Δύο οίκοι καταστροφής και αυτοκαταστροφής, με αλληλένδετες ζωές, βιώνουν την σκληρότητα σαν αγρίμια που παλεύουν να επιβιώσουν. Ο θυμός και η οργή μοιάζει να πηγάζει από τον ίδιο τους τον εαυτό και να καθρεφτίζεται στον άλλον.
Η παράσταση ξεκινά σαν μία τελετουργία, σαν μία υπενθύμιση πως πρόκειται να ανασύρουμε μνήμες, να αναδεύσουμε τα ξύλα και να δώσουμε δύναμη και ζωή σε μια φωτιά που είναι άσβεστη και σιγοκαίει, σε αυτήν την πύρινη λαίλαπα που δημιούργησε η αρρωστημένη αγάπη του Χήθκλιφ και της Κάθριν. Σε διασκευή και σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού, οι νεκροί ξυπνούν για να ξαναπαίξουν την ιστορία τους σε μία αρτιότατη συμπύκνωση του μυθιστορήματος στην σκηνή. Οι σκηνοθετικές οδηγίες του Καλαβριανού μετέδωσαν άψογα και με απόλυτη θεατρικότητα στο κοινό πράξεις και γεγονότα που δεν χρειάστηκε να παρασταθούν απόλυτα ρεαλιστικά αλλά αφηγηματικά, συμβολικά και εικονοποιημένα με ποιητικότητα και μινιμαλισμό, ειδικά στις σκηνές θανάτου των χαρακτήρων. Δραματοποίηση και θεατρικότητα στις αφηγήσεις γεγονότων που συμβαίνουν εντός και εκτός των οίκων, η σκηνοθεσία του Καλαβριανού υπερπηδά το εμπόδιο του χρόνου που κυλά ακατάπαυστα πάνω στην σκηνή. 30 χρόνια που κυλούν ομαλά, γρήγορα, συνοπτικά αλλά περιεκτικότατα, κατάμεστα γεγονότων και συναισθημάτων.
Στον ρόλο του Χήφκλιφ ο Γιώργος Γλάστρας, μοιάζει στο πρώτο μέρος να προετοιμάζεται, να χτίζει εσωτερικά και σαν παρατηρητής να συγκεντρώνει όλες τις συμπεριφορές και τις αδυναμίες των άλλων χαρακτήρων που θα εκμεταλλευθεί όταν θα επιστρέψει. Και επιστρέφει. Απόλυτος στον ρόλο του, ειρωνικός, ψυχρός, γυμνός από κάθε ευαισθησία, με αυτοσκοπό την εκδίκηση “όσα χρόνια και αν πάρει” όπως είχε εξομολογηθεί στην Νέλυ. Ο Χήφκλιφ του Γιώργου Γλάστρα δεν συγχωρεί, δεν συμβιβάζεται, κρύβει τις πληγές του κάτω από τον σταθερό και ειρωνικό του τόνο.
Η Κάθριν αποτελεί την μόνη του αδυναμία, το αντικείμενο της νοσηρής αγάπης του που ενεργοποιεί και το μίσος του μετά την προδοσία της. Η Μαριάνθη Παντελοπούλου έδωσε την παιδικότητα, την αφέλεια και τον εγωκεντρισμό μίας αθεράπευτα κακομαθημένης Κάθριν που απαιτεί την αγάπη από όλους. Ίσως θα θέλαμε περισσότερη ένταση στα ξεσπάσματα της, λίγο περισσότερο φως στο νευρασθενικό του χαρακτήρα της και την υστερική ανάγκη της για προσοχή.
Ο Γιώργος Κολοβός συνεπής στον ρόλο του Έντγκαρ Λίντον, σκιαγράφησε την συγκροτημένη από φόβο και δειλία αδύναμη φύση του. Χωρίς διακυμάνσεις και με σταθερότητα, παρέμεινε το αρνητικό πρόσωπο του Χήθκλιφ διατηρώντας την πολικότητα μεταξύ τους.
Η Έφη Σταμούλη, μία από τις σημαντικότερες θεατρικές φυσιογνωμίες της πόλης, επιβεβαιώνει για ακόμη μία φορά τον τίτλο της. Πληθωρική, ακατάπαυστη, ειρωνική, με χιούμορ, καυστική όταν πρέπει και με συστολή λόγω της θέσης της, αναλαμβάνει το αφηγηματικό μέρος της δράσης στο ρόλο της οικονόμου Νέλυ. Ευαίσθητη ψυχή που ανιχνεύει τον πόνο και την μοναξιά στους άλλους και, συγχρόνως, με λεπτοκαμωμένη σκληρότητα, κρίνει, συμβουλεύει, συμμετέχει και αποστασιοποιείται και σαν αφηγήτρια και σαν ενεργό πρόσωπο της ιστορίας. Κινεί την δράση, δίνει ρυθμό, έχει την ελευθερία να μπαινοβγαίνει στα γεγονότα ως η μόνη αληθινή μάρτυρας της παθολογικής αγάπης του Χήθκλιφ και της Κάθριν αλλά και ως ενδιάμεσος της σκηνής και της πλατείας. Δικαιώνει την επιλογή του Καλαβριανού στο παιχνίδι δράσης-αφήγησης που διατηρεί την μυθιστορηματική ύπαρξη παντρεύοντας την επιτυχώς με το θεατρικό εγχείρημα.
Το σκηνικό υπέροχο, ευρηματικό, συμβολικό, ευφυέστατο, από τον ταλαντούχο και διακεκριμένο Γιάννη Θαβώρη, ο οποίος επιστρέφει στην γενέτειρα του από το Λονδίνο μετά από πρόσκληση του Γιάννη Καλαβριανού. Απόλυτη μεταφορά στο ύφος της εποχής, κεκλιμένο δάπεδο από σανίδια στο πάτωμα, κεκλιμένη, επίσης, σκαφωτή στέγη και στο βάθος τα χερσοτόπια. Το σκηνικό υπήρξε ένα επιπλέον πρόσωπο της αφήγησης, εντός και εκτός του οίκου σαν ένα 3D κάδρο. Ο Γιάννης Θαβώρης πέτυχε άψογα την ταυτόχρονη ύπαρξη πάνω στην σκηνή των δύο οίκων -Thrushcross Grange και Ανεμοδαρμένα Ύψη- απαλείφοντας το πρόβλημα της γρήγορης μετάβασης από το ένα στο άλλο που απαιτεί το κείμενο. Διατηρώντας την αντίθεση της αισθητικής τους δημιουργήθηκαν έπιπλα με το μισό τους κομμάτι να αντανακλούν την πολυτέλεια του Thrushcross Grange και το άλλο μισό το φτωχικό και σκονισμένο ύφος από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ίσως και σαν να αποκαλύπτεται, κάτω από το εντυπωσιακό και πολυτελές, η πραγματική διάσταση της πραγματικότητας και η διπολική φύση του ανθρώπινου χαρακτήρα -πολιτισμός και αγριότητα.
“Τελικά δεν είναι δύσκολο να πεθάνει κανείς, το δύσκολο είναι να αγαπηθεί. Δεν μπορεί να ήταν μόνο αυτό η ζωή μου..” συνειδητοποιεί ο Χήθλιφ σε μια προσωπική εξομολόγηση που θέτει υπαρξιακά ερωτήματα λίγο πριν το τέλος. Φτάνοντας στην σκηνή του απολογισμού, στην μαγευτική εικόνα της χιονισμένης σκηνής, οι ρυθμοί χαλαρώνουν, ο χρόνος κυλά αργά και οι θεατές παρασυρμένοι μαζί με τον Χηθκλιφ αναρωτιούνται για την ουσία της ζωής. Με αναδίπλωση χρονική και συναισθηματική θα πέσει η αυλαία σε ένα σχήμα πολωμένο στο κέντρο του. Δύο παιδιά να γελούν και να παίζουν, σαν προεκτάσεις, σαν μετανσαρκώσεις του Χήθκλιφ και της Κάθριν. Άραγε η ιστορία επαναλαμβάνεται ή ο πόνος και η γνώση εξελίσσουν και ωριμάζουν τον άνθρωπο;
Συντελεστές:
Mετάφραση-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Δραματολόγος παράστασης: Αντώνης Σολωμού
Βοηθός σκηνοθέτης- Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Μπεζίκη
Σκηνικά: Γιάννης Θαβώρης
Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα, Ράνια Υφαντίδου
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώλικα Πουλοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου: Ελίνα Ευταξία
Β΄ Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Όσσα
Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη
Διανομή:
Γιώργος Γλάστρας (Χήθκλιφ), Αίγλη Κατσίκη (Ισαβέλλα), Γιώργος Κολοβός (Έντγκαρ), Αγγελική Νοέα (Φράνσις), Ορέστης Παλιαδέλης (Ιωσήφ), Μαριάνθη Παντελοπούλου (Κάθριν), Γρηγόρης Παπαδόπουλος (Χίντλεϋ), Κωστής Ραμπαβίλας (Έρτον), Αρετή Σεϊνταρίδου (Κάθυ), Έφη Σταμούλη (Νέλυ), Ορέστης Χαλκιάς (Λίντον).
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Έναρξη: Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017
΄Ωρες παραστάσεων:
Τετάρτη: 18.00, Πέμπτη- Παρασκευή -Σάββατο: 20.30, Κυριακή: 19.00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Για όλες τις παραγωγές του ΚΘΒΕ εισιτήρια από 5 € έως 13 €
ΤΕΤΑΡΤΗ-ΠΕΜΠΤΗ:
Γενική είσοδος: 5 €
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Από φέτος! ΝΕΕΣ ΤΙΜΕΣ
Κανονικό εισιτήριο (Θέσεις πλατείας): 10 €
Εκπτωτικό εισιτήριο: 8 € (Θέσεις εξώστη, Φοιτητικό, Άτομα άνω των 65)
Ομαδικό εισιτήριο: 7 € (για κρατήσεις άνω των 20 ατόμων)
ΣΑΒΒΑΤΟ & ΚΥΡΙΑΚΗ:
Κανονικό εισιτήριο: 13 € (Θέσεις πλατείας)
Κανονικό εισιτήριο: 10 € (Θέσεις εξώστη)
Εκπτωτικό εισιτήριο: 8 € (Φοιτητικό, Άτομα άνω των 65)
Ομαδικό εισιτήριο: 7 € (για κρατήσεις 20 ατόμων και άνω)
ΑΝΕΡΓΟΙ: (για όλες τις παραγωγές του ΚΘΒΕ) Δωρεάν
Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή. (20 θέσεις σε κάθε παράσταση για τις παραγωγές στο Βασιλικό Θέατρο, στην ΕΜΣ και στη Σκηνή Σωκράτης Καραντινός της Μονής Λαζαριστών / 10 θέσεις σε κάθε παράσταση για τις παραγωγές στο Φουαγιέ ΕΜΣ και στο Μικρό Θέατρο).
ΑΤΕΛΕΙΕΣ:
Εφόσον υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις, ισχύουν ατέλειες ΕΣΗΕΜΘ, ΕΣΗΕΑ, ΣΕΗ, Τμημάτων Θεάτρου, Δραματικών Σχολών, Σκηνοθετών.
ΑΜΕΑ: Δωρεάν
Πολύτεκνοι: 5€
Δάσκαλοι-Καθηγητές: 10€
