Μιας και θιγεται το ζητημα των ψυχικων μοτιβων και μιας και η μουσικη αποτελει τροπο έκφρασης των ψυχικών ενδοτερων τίθενται τα παρακατω ερωτήματα. Υπαρχουν αραγε ορισμενα μουσικα ειδη που να συνδεονται με την αυτοχειρία; Κατα ποσο η μουσικη επηρεαζει ανθρωπους ψυχικα ευαλωτους ή παρορμητικους; Τα άτομα που ζουν για παράδειγμα με την (μανιο)κατάθλιψη ή βασανιζονται απο διαφορα συμπεριφορικα συνδρομα (σχιζοειδη, ψυχωσικα, παρορμησης, αυτοκαταστροφικα) επηρεάζονται ευκολότερα απο την μουσικη ως προς τις αυτοκτονικες σκεψεις/πραξεις;
Έχουν γίνει διάφορες έρευνες κατα καιρούς, οι οποίες επιχειρούν να παρατηρήσουν τις αντιδράσεις ατόμων, ύστερα απο την ακρόαση μουσικής που στιχουργικά καταπιάνεται με την αυτοκτονία.
Σε μια απο αυτές, στην Αμερική 126 εθελοντές συμπλήρωσαν προσωπικές αναφορές που στόχο είχαν να συλλέξουν στοιχεία για τις προσωπικότητές τους, τις ψυχικές τους διαθέσεις εκέινο το διάστημα της ζωής τους και ύστερα, ακολούθησε η ακρόαση της μουσικής.
Μετά απο το πέρας των ακροάσεων, οι εθελοντές συνέταξαν τις προσωπικές τους αντιδράσεις και επιδράσεις που είχε πάνω τους η θεματολογία της μουσικής, καθώς και ενα τέστ μνήμης για τους στίχους.
Αυτό που παρατηρήθηκε ήταν πως άτομα με υψηλό νευρωτισμό, άτομα με χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και άτομα που γνώριζαν στη ζωή τους ανθρώπους που αυτοκτόνησαν, είχαν μεγαλύτερη ευαισθησία στους στίχους. Παραδόξως, το 68% των συμμετεχόντων της εν λόγω έρευνας έγραψε τουλάχιστον μια ιστορία απο τις ακροάσεις τους με αλτρουϊστικό περιεχόμενο.
Οι μεμονωμένες διαφορές συσχετίστηκαν ελάχιστα με αυτοκτονικές σκέψεις πάντως μετά απο την ακρόαση μουσικής. Μελέτες που βασίστηκαν σε ερευνητικά πεδία δεν κατέληξαν σε ξεκάθαρη σύνδεση καποιου μουσικού ειδους και ιδεασμού αυτοκτονίας.
Πολλά μουσικά είδη και υποκατηγορίες αυτών (φέρ’ ειπείν country rock) έχουν κατα το παρελθόν συνδεθεί απο μελετητές, αλλα και απο δημοσιογράφους, με την αυτοχειρία και τις αυτοκτονικες τάσεις. Για παράδειγμα, έρευνες για περιπτώσεις επιθέσεων στην Αμερική απο γηγενείς προσπαθούν να υπερτονίσουν την σημασία του ”white power rock” όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά. Δημοσιογράφοι και προβληματισμένοι πολίτες έχουν αποδώσει μεμονωμένες πράξεις αυτοχειρίας σε τραγούδια όπως το ”Suicide solution” του Ozzy Osbourne. Μια άλλη πασίγνωστη περίπτωση, η μαζική ανθρωποκτονία ακολουθούμενη απο αυτοχειρία, του Columbine High School (1999) στιγματιστηκε και συνδέθηκε με μουσικές επιρροές απο το χώρο της industrial και του heavy metal.
Δύο είναι οι θεωρητικές οπτικές που έχουν χρησιμοποιηθεί στην έρευνα για την σχέση αυτοκτονικοτητας και μουσικής. Η μια, κοινωνιολογικού χαρακτήρα, υποστηρίζει πως ο αντίκτυπος της μουσικής στην αυτοχειρία μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα μέσα σε μια κατάσταση, μια κουλτούρα, όπου η μουσική αντικατοπτρίζει αλλα και ενισχύει τις αξίες, τις επιλογές ζωής και τις συμπεριφορές των μελών της. Η άλλη είναι περισσότερο ψυχολογική και επικεντρώνεται σε συγκεκριμένα τραγούδια που έχουν οδηγήσει σε αυτοχειρία, και στην εξέταση της προσωπικότητας του κάθε ατόμου, απο διαφορετικα κοινά. Βάση της τελευταίας άποψης, τέτοιου είδους τραγούδια θεωρείται πως επηρεάζουν τους ακροατές, ανεξάρτητα απο την κατηγοριοποίησή τους σε κάποιο μουσικό ιδίωμα, είτε των ατομικών χαρακτηριστικών του καθένα.
Θεωρείται πως τα μέλη μιας συγκεκριμένης μουσικής προτίμησης μπορεί αρχικά να ταυτιζονται με ένα άλλο μουσικό είδος που έχει ως βάση του τις ατομικές διαφορές. Κατα συνέπεια, οι κοινωνικές επιρροές μπορεί να εντείνουν την προσκόλληση στις νόρμες τις εκάστοτε μουσικής κάστας.
Δεν είναι όλες οι υποκατηγορίες μουσικής συνδεδεμένες με αυτοκτονικές σκέψεις ή τάσεις. Λίγα είναι τα είδη που κατα καιρούς βρίσκονται ανάμεσα στις ομάδες ”υψηλού κινδύνου”. Οι συνηθισμένες αγαπημένες επιλογές των μέσων, ή όποιων αντιλαμβάνονται τη μουσική σαν κάτι άλλο πέρα απο έκφραση, περιλαμβάνουν τα πιο ζοφερά και κατηφή ίσως death και thrash metal τραγούδια, της δεκαετίας του ΄80 κυρίως αλλα και μεταγενέστερα. Τα συγκεκριμένα είδη εικονογραφούν στη μουσική συναισθήματα απελπισίας, απόγνωσης, κοινωνικής αποξένωσης αλλα και κοινωνικών ευαισθησιών όπως η ρύπανση του περιβάλλοντος και οι πόλεμοι που κηρύττει το εκάστοτε κράτος. Η μοναδική ανάγνωση που γίνεται σε ενα τόσο πολύπλοκο μέσο έκφρασης όπως είναι η μουσική είναι πως η απελπισία που αποπνέουν είναι βασικός κίνδυνος που μπορεί να οδηγήσει στην αυτοκτονία.
Όλα τα ευρήματα σχετικά με την επιρροή της μουσικής και τον αυτοκτονικό ιδεασμό, τα οποία βασίζονται σε πειραματικές έρευνες, ήταν αμελητέα. Οι μαθητές που εκτέθηκαν σε τραγούδια αυτοχειρίας δεν κατέγραψαν μεγαλύτερα σκορ στο ποσοστό αυτοκτονικότητας απο μαθητές που εκτέθηκαν σε τραγούδια που δεν αναφέρονται σε αυτοκτονία.
Αυτή η διαπίστωση έδωσε ενα σημείο έναρξης για μια σύντομη βοηθητική μελέτη. Συγκρίνοντας το λυρικό περιεχόμενο των τραγουδιών με περιεχόμενο την αυτοκτονία, σε σχέση με τραγούδια απο τους ίδιους καλλιτέχνες, ακόμη και απο τα ίδια άλμπουμ, κατέληξαν σε ένα συμπέρασμα. Τα τραγούδια δεν διέφεραν και τόσο πολύ μεταξύ τους. Οι αναφορές σε θάνατο, θλίψη, απελπισία, ήταν σχεδόν ίδιες μεταξύ των τραγουδιών.
Μπορεί η αυτοχειρια από μόνη της να μην αποτελεί κάποιου είδους ψυχικό μοτίβο. Υπάρχει όμως ως ενδεχόμενο και χαρακτηριστικό διαφόρων διαταραχών και οι αυτοκτονικες τάσεις είναι αυτές που προδιδουν ότι καλώς ή κακώς υπάρχει κάποιο άλυτο ζήτημα. Η αυτοκτονία δεν είναι πράξη εγωιστική, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει στο μυαλό τέτοιων θυμάτων ενός αόρατου τέρατος. Είναι πράξη απελπισίας. Οι αυτοκτονικες τάσεις δεν είναι υπερβολή, δεν είναι μόδα. Είναι σημάδι. Δώστε σημασία. Δώστε τέλος στο στίγμα.