Η προκυμαία της Θεσσαλονίκης ως χώρος για διάβασμα. Έκανα αυτήν την – ίσως όχι και τόσο συγκλονιστική, αλλά σίγουρα ευχάριστη – διαπίστωση, μόλις τις τελευταίες μέρες, όταν πήρα το ποδήλατο μου, ένα μικρό σακίδιο ώμου, με τα ελάχιστα απαιτούμενα σύνεργα και ξεκίνησα, από τη δυτική πλευρά της πόλης, προς την παραλία της.
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να δοκιμάσω, να διασχίσω και το νέο ποδηλατοδρόμο – για όσο καιρό αντέξει τις πιέσεις των αυτοκινήτων – που δημιούργησε ο δήμος, πάνω στη λεωφόρο Νίκης, ανάμεσα στα αυτοκίνητα και στον πεζόδρομο. Καλή ιδέα, με την προϋπόθεση ότι δεν θα ακυρωθεί στην πράξη από την ασυδοσία των οδηγών και την αδιαφορία των Αρχών, όπως έχει συμβεί σε άλλα σημεία της πόλης. Ωστόσο, για να είμαστε πραγματιστές, η πρωτοβουλία λειτουργεί αποτελεσματικά, προς το παρόν.
Η προκυμαία της Θεσσαλονίκης ως χώρος για διάβασμα έχει την πρώτη στάση της ακριβώς δίπλα στο επιβατικό λιμάνι, πάνω στον μεγάλο προβλήτα με τα αναπαλαιωμένα κτίρια, που το φθινόπωρο φιλοξενούν μέρος των προβολών του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης. Διαθέτει αρκετά σημεία για να μπορεί να καθίσει ο περιπατητής ή ο ποδηλάτης και να διαβάσουν τα βιβλία της αρεσκείας τους. Μάλιστα, σε ένα σημείο υπάρχουν τα χαρακτηριστικά, ξύλινα ανάκλιντρα, ιδανικά για ανάπαυση και ανάγνωση, ιδιαίτερα όταν ο καιρός είναι ηλιόλουστος.
Βέβαια, πάντοτε υπάρχουν και οι πειρασμοί…άλλοτε ευχάριστοι και διασκεδαστικοί και άλλοτε δυσάρεστοι και ενοχλητικοί, που αποσπούν την προσοχή σου από το διάβασμα. Ένα ζευγάρι που κάνει την Κυριακάτικη βόλτα του, μία ομάδα νεαρών τουριστών που μιλάνε δυνατά, μερικοί τετράποδοι φίλοι, ο σεκιουριτάς του χώρου…Ωστόσο, η προκυμαία της Θεσσαλονίκης ως χώρος για διάβασμα διατηρεί τη δυνατότητα να υπάρχει μέσα σε αυτό το ετερόκλητο πλήθος.
Στη συνέχεια, η βόλτα συνεχίζεται για το δεύτερο σημείο, τον Λευκό Πύργο. Εκεί τα παγκάκια είναι περισσότερα, ο χώρος πιο ευρύς αλλά και πιο πολύβουος, αφού οι περιπατητές έχουν αυξηθεί. Ταυτόχρονα, υπάρχουν οι μικροπωλητές εδεσμάτων, τα καραβάκια του Θερμαϊκού που αράζουν εκεί, εκείνοι που προσπαθούν να σου πουλήσουν χαϊμαλιά και εικόνες (ε, φίλε, καλημέρα…). Αναλόγως την ημέρα και την ώρα, ωστόσο, ο χώρος μπορεί να φιλοξενήσει την ανάγνωση ορισμένων σελίδων του αγαπημένου σου βιβλίου.
Μετά, μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά, είτε περπατώντας είτε ποδηλατώντας, φτάνουμε στην περιοχή του Μεγάρου Μουσικής. Εκεί όπου η προκυμαία της Θεσσαλονίκης ως χώρος για διάβασμα βρίσκει το ιδανικό σημείο της. Περιοχή ανακαινισμένη πλήρως, πολύ διαφορετική και σαφώς ομορφότερη από παλιά, με μικροσκοπικά, θεματικά παρκάκια και παρτέρια. Μπορείς να καθίσεις σε ένα παγκάκι ή σε ένα πεζούλι και να διαβάσεις, όχι εντελώς αμέριμνος, είναι η αλήθεια, αφού ο κόσμος είναι αρκετός, ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα. Άλλοι τρέχουν, άλλοι κάνουν περίπατο με έναν καφέ στο χέρι, άλλοι ψαρεύουν στον Θερμαϊκό, άλλοι διαβάζουν στο γρασίδι και άλλοι χαζεύουν ανέμελοι.
Το παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο που να ικανοποιεί πολλές απαιτήσεις και ανάγκες. Όταν ο καιρός είναι ευνοϊκός, αυτό το μέρος ως χώρος για διάβασμα δεν απογοητεύει κανέναν.
