Ο Μιχάλης Κατσιμπάρδης μας εκπλήσσει ακόμη μια φορά. Με το Απαγορευτικό έχουμε ένα βιβλίο καλογραμμένο, με έξυπνο και λιτό λόγο που διαβάζεται απνευστί. Η γλώσσα του κειμένου είναι απλή, καθημερινή και τόσο προσιτή στον αναγνώστη.
Το τέλος είναι απρόβλεπτο και σ’ αφήνει με μια δόση χαράς και ευτυχίας. Είναι ένας συγγραφέας που γράφει δυνατούς επιλόγους στα λογοτεχνικά βιβλία του και είναι και ο λόγος που τον επιλέγω και περιμένω με αγωνία το νέο του βιβλίο κάθε φορά.
Η μαγική του πένα μας οδηγεί σε σκέψεις και μας βάζει να σκεφτούμε βαθιά νοήματα της ζωής. Δεν έχει προσωπικά βιώματα του συγγραφέα και έχει πετύχει να ξεχωρίσει τη γραφή του από το προηγούμενο βιβλίο του.
Ο Στέφανος, ο ήρωας του βιβλίου, αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τη ζωή του και περιστατικά που συνέβησαν σε ένα καφενείο στην Ουρανούπολη. Με την τεχνική του εγκιβωτισμού θυμάται και περιγράφει γεγονότα της ζωής του από το χωριό του στη Μακεδονία, τη Θεσσαλονίκη αλλά δε μας αφήνει να ξεχάσουμε ότι τώρα ένα άτυπο απαγορευτικό τον κρατά στο καφενείο.
Μία άλλη ηρωίδα που ξεχωρίζει εκ των πραγμάτων είναι η γιαγιά του Στέφανου, ή γιαγιά -μάνα που μεγαλώνει το 8χρονο εγγόνι της όταν οι γονείς πηγαίνουν για μετανάστευση στη Γερμανία. Οι μεγάλοι άνθρωποι έχουν λαϊκή σοφία και ειδικά όταν πρόκειται για τη γιαγιά που έχει αναλάβει το εγγόνι της εξ ολοκλήρου, τα λόγια της έχουν αξία μεγάλη. “Άλλοι, παιδί μου, γίνονται φωτιά για να σε κάψουν κι άλλοι για να σε ζεστάνουν”, όπως εύστοχα του λέει.
Στο καφενείο που το άτυπο απαγορευτικό τον κρατά γνωρίζουμε και τους πελάτες που είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Άλλοι κόσμοι,κουλτούρες και προσωπικότητες που η μοίρα τους έριξε εκεί.
Φυσικά δε λείπουν και οι συζητήσεις για το Θεό, γιατί γίνεται κάποιος μοναχός, αν αξίζει η επιλογή κι όλα αυτά που όλοι μας αναρωτιόμαστε. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται στη δεκαετία του ’80 κι έτσι αναφορές στο ΠΑΣΟΚ και στον Ανδρέα Παπανδρέου δε λείπουν.
Θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο που έχει πολλά να δώσει στον αναγνώστη. Αξίζει να διαβαστεί και να μελετηθεί.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις άνεμος εκδοτική.
Στην καρδιά της δεκαετίας του ’80, σ’ ένα παρακμιακό καφενείο στη χειμωνιάτικη Ουρανούπολη, κάτω από τη βαριά σκιά του Άθω, ο Στέφανος προσδοκά, σε πείσμα της λογικής, ότι θα αποπλεύσει για το Όρος. Έξω λυσσομανά πρωτοφανής καταιγίδα ξεθωριάζονται τις αναιμικές ελπίδες που τρέφει κόντρα στον κοινό νου αλλά και στον φίλο του, ο οποίος αδυνατώντας να τον μεταπείσει αναζητά έγκυρες απαντήσεις στον ανεμοδαρμένο μόλο.
Στον μικρόκοσμο του καφενείου μοναχοί, εργάτες, συνταξιούχοι, φοιτητές κι ένας αλλοπαρμένος γέροντας συνθέτουν ένα εκρηκτικό ανθρώπινο μίγμα, που ζωντανεύει φιλοσοφώ αναζητήσει και πυροδοτεί αχαλίνωτα πάθη.
Το τέλος επιφυλάσσει ένα τραγικό συμβάν που γίνεται αφορμή για μια ολική ανατροπή των πραγμάτων. Ενδιάμεσα, φωτίζονται τα παιδικά κι εφηβικά χρόνια του πρωταγωνιστή, που σμίλεψαν την αινιγματική και αντιφατική στάση του για τη ζωή.
Ένα απρόσμενο και ανατρεπτικό μυθιστόρημα που αναμειγνύει ψυχογραφικές αναφορές, φιλοσοφικές αναζητήσεις, κοινωνικά και πολιτικά πάθη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
