Πηγή εικόνας:
Μυστική Ένωση
Ο ποιητής Παναγιώτης Καπνιστής με την ποιητική του συλλογή «Δημιουργία» δωρίζει στους αναγνώστες τον οίνο του ποιητικού του λόγου. Αυτό το καταφέρνει ενώνοντας μυστικά και ευχαριστιακά την αρχαία θρησκεία του Διονύσου, του Απόλλωνα και του Ορφέα, με τον χριστιανισμό του Ιησού και της Παναγίας (Μητέρα θεού/Mητέρα της Νέας Εποχής). Γράφει: «Πορευόμαστε σαν Έθνος, να ξαναδώσουμε ξανά και ξανά, το «Νέον Φως» στην οικουμένη με αγάπη και χαρά, απ΄ ελληνικά χείλη ειπωμένη η αλήθεια, σθεναρά και γινόμαστε το «ΕΝΑ» Θεία μονάδα εν Θεώ. Στον συγκερασμό αυτό η Μονάδα επικρατεί, ο Θεός είναι ένας, είναι το άπειρο και αγκαλιάζει τους ενχριστωμένους αδελφούς. Γράφει:
«Ο εαυτός μας, σαν σπίθας πνεύμα, πολύπειρος επιστρέφει στην Πηγή του/ στο ΌΛΟΝ ΦΩΣ/ και εν μακαριότητι/ διάγει την αιωνιότητα, με επίγνωση και συνειδητότητα λειτουργεί ως ΕΝΑ/και ως άνθρωπος Χριστός –Λόγος συν –δημιουργεί ως ΕΝΑ»
Ο ποιητής Παναγιώτης Καπνιστής επιχειρεί να συνενώσει τις πρωτογονικές θρησκείες με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και αυτό με τα σύμβολα του χριστιανισμού. Η προσπάθεια του αυτή διαφαίνεται στο ποίημα του Το φαινόμενο του Θανάτου, όπου γράφει : “Yπάρχει κάτι; ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ; που δεν είναι ΘΕΟΣ; Όπως κι αν τον λέμε, φύση, πλαστουργός, Δημιουργός; Αρχιτέκτων Συμπαντικός; Θεός Ήλιος και Θεός εντός;”. Και αλλού πάλι αναφέρει:
«Eίναι η ενεργός Θεϊκή ουσία κίνησης σπέρματος, σε παλμοδόνηση νου και ψυχής , με φωτοχυσία του Αγίου Πνεύματος, του Όλου, εξύψωση των πάντων , εν πνεύματι και αλήθεια, με ατομικοποιημένη την « Εγώ ειμί παρουσία». Σημείο, στην του άκεντρου κύκλου Δημιουργία.»
Μετουσίωση
Ο ποιητής Παναγιώτης Καπνιστής παλεύει σε σύσσωμο το έργο του για την πνευματική μας αφύπνιση, την μετουσίωση της ύλης σε πνεύμα, χωρίς να αποτάσσεται την θεϊκή μας ενσάρκωση. Γράφει: «N’ αναζωογονούνται και να ανανεώνονται όλα μου τα κύτταρα, τα άτομα, τα ήλεκτρα αποκτώντας σφρίγος, ζωτικότητα και σοφία με ομορφιά και γνώση στο κέντρο του πυρήνα τους». Γι’ αυτό επιμένει και υποστηρίζει σε σύσσωμη τη συλλογή του ότι ο σκοπός του ανθρώπου δεν είναι άλλος από το να οδηγηθεί στη θεία ευφυΐα, μέσα από ένα φωτοδοτικό πρίσμα αγάπης και ευλογίας . Η ύλη θα πνευματοποιηθεί και ο άνθρωπος θα οδηγηθεί με την αγνότητα του όπως ο ίδιος περιγραφεί στην νέα του πραγματικότητα, στο κλειδί της Ουράνιας Πύλης. Αυτή την πεποίθηση της μακαριότητας , την ελπίδα της αθανασίας διαβλέπουμε σχεδόν σε όλα του τα ποιήματα, που διακατέχονται από το μεταφυσικό στοιχείο. Έξαλλου και ο ίδιος ο τίτλος το σηματοδοτεί με την λέξη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.
Θεία Επιταγή
«Η έκφραση του Θείου Λόγου τώρα, ως θεία επιταγή στην χριστοποίηση του ανθρώπου, την ώρα αυτή, του δίνει την θεία φώτιση και αγάπη φωτονιακή.» Όπως έλεγε ο Chopra, ο άνθρωπος είναι energy and information, ενεργεία και γνώση. Και αυτή η ενέργεια στην ποίηση του Παναγιώτη Καπνιστή είναι πότε καιόμενη βάτος και πύρινο βάπτισμα και πότε φλόγα πυρός. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο ποίημα του Έλλην-Λόγος: (Όμως ο Έλλην, ως γόνος Θεού Πατρός Ζηνός, Διός, /Δια –κατέχει, κάτι παραπάνω, ως ποσότητα πυρός /και ως φωτεινός νους, αν αφυπνιστεί ρέει ως ορός /μέσα στις φλέβες του, ως επί πλέον φλόγα πυρός /και τότε Δια –ποτίζεται το σώμα και ανοίγει πλέον τον κρουνό/ και ενεργοποιεί, θεϊκές ικανότητες, σε ύψιστο βαθμό.)
Το προμηθεικό στοιχείο είναι παρόν σαν παραίσθηση, σαν διαχωρισμός του ονείρου από την πραγματικότητα για να μας τονίσει ο συγγραφέας το δοκούν , που δεν είναι άλλο από την ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ. Tην κατάκτηση της πνευματικής μας κορύφωσης, την θέωση μας. Γράφει στο ποίημα Η δύναμη του ονειράματος (σελ. 47):
“Mάλλον είμαστε μια προβολή στον κόσμο των γεγονότων /μια αντανάκλαση ψευδαισθήσεων/στο καθρέφτισμα του δρόμου. Και οι άλλοι; Μάλλον οι εσωτερικές μας καταστάσεις εν δράσει, που μας ζητούν αγάπη, κατανόηση και ειρήνη σαν βάση; Για να αποφανθεί στο ίδιο ποίημα « είμαστε όλοι σταγόνα και Ωκεανός και φως , του ίδιου φανού» . Εδώ, o Παναγιώτης Καπνιστής επιθυμεί να κλείσει τον διχασμό μεταξύ νοητού και αισθητού κόσμου, επιθυμεί να ενοποιήσει τις ενεργειακές δυνάμεις του σύμπαντος κάτω από τον ήλιο της αγάπης και το φως της δημιουργίας που ενυπάρχει θεϊκά στον κάθε άνθρωπο, ως γέννημα θεϊκό.
Η προσευχή του Σύμπαντος
Η ελληνική γλώσσα για τον συγγραφέα Παναγιώτη Καπνιστή είναι η προσευχή του Σύμπαντος, είναι Ηλιακός λόγος με ενέργεια φωτονιακή, είναι κράμα προστασίας από επιθέσεις παραφθοράς. Αρκεί να την χρησιμοποιήσουμε με σύνεση και θετική σκέψη, για να γευτούμε στο έπακρο την ευλογία της. Είμαστε Έλληνες και πρέπει να νοιώθουμε ευλογημένοι, μας τονίζει υπέροχα ο συγγραφέας στη σελίδα 58, μνημονεύοντας την ιστορία μας. Όμως λυπάται εξίσου για τα ύπουλα χτυπήματα επάνω στην ελληνική ψυχή και οικτίρει την παρακμή της εποχής. Ελπίζει σε ένα Νέο Φως, σε ένα θεϊκό φως, σε μια θεϊκή παρέμβαση . Επικαλείται τον θείο Λόγο για σωτηρία . Μέσο επίτευξης θεωρεί την δύναμη της αγάπης ως θεϊκό απόσταγμα στον άνθρωπο. Γράφει:
«Έσεσθαι τέλειοι, ώσπερ ο πατήρ Μου στον Ουρανό./ Αποδεχόμενοι ως ταυτότητα την Υιότητα μας/καθίσταται πανέμορφο το αγαπάτε αλλήλους./ Άμετρη αγάπη στον εαυτό, στον πλησίον , στον Θεό, χωρίς ψευδαισθήσεις, φόβους και πλάνες, σημαίνει ζω/και Διαβατήριο θέωσης , ο Έρωτας στον Δημιουργό.»
Ποιητής-Μύστης
Ο Παναγιώτης Καπνιστής είναι ποιητής αναγεννησιακός-εξαγνιστικός . Όπως γράφει και ο ίδιος στο ποίημα του που είναι αφιερωμένο στον Καζαντζάκη:
«Όποιος κατακλύζεται από την αγάπη στην καρδιά του/είναι αυτόφωτος Ήλιος λαμπερός/άπειρη πηγή του Παντός.»
Ορισμένες από αυτές τις προεκτάσεις, (όπως προείπαμε δηλαδή), η «οραματική του φαντασία», η «κοσμοθεωρητική του διάθεση», η τάση «λύτρωσης των λαών» η έμφυτη συμβολοπλαστική του ικανότητα (όπως ο Δίας, ο Θεός Νείλος, ο Θεός Ήλιος και ο Χριστός), και η σχέση του με τις αρχαίες θρησκείες, μας οδηγούν να τον χαρακτηρίσουμε ως ποιητή – μύστη.
